Λένε ότι οι θαλασσινοί μπορεί να έχουν σκληροτράχηλο και ηλιοκαμένο δέρμα αλλά από ψυχή μάλαμα και αγνή καρδιά.
Η θάλασσα είναι το δεύτερο σπίτι τους, αυτή τρέφει τα παιδιά τους, αυτή τα σπουδάζει, αυτή τα προικίζει και τα δελφίνια της συντροφεύουν στα παραμύθια τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους.Οι ψαράδες οργώνουν τα κύματα κόντρα στον άνεμο και τις φουρτούνες για να βουλιάξουν τον καημό τους και να φωτίσουν τα όνειρά τους.
Οι ερασιτέχνες είναι μονίμως ερωτευμένοι με την γαλαζοπράσινη κατοικία του Ποσειδώνα, την αγαπούν, την σέβονται, τουλάχιστον στην πλειοψηφία τους, και μεταδίδουν στα παιδιά τους με σοφία τις εμπειρίες τους και τη τέχνη την ψαρική.
Μπορεί να καμαρώνουν για τα λάφυρα των αγκιστριών τους αλλά πιο πολύ χαίρονται γιατί βρίσκονται κοντά στη φύση, στο υγρό στοιχείο, γεμίζοντας τα πνευμόνια τους από την καθαρότητα της δροσερής θαλασσινής αύρας.
Στη θάλασσα αδειάζουν το μυαλό τους από τις σκοτούρες της στεριάς και γεμίζουν με αγάπη από τη μεθυστική ζάλη των κυμάτων.
Ο ερασιτέχνης ψαράς συνήθως είναι άνθρωπος πράος, ήρεμος, υπομονετικός, ένας νεοφιλόσοφος της ζωής.
Η θάλασσα δεν του υποκρίνεται ποτέ, δεν λέει ψέμματα, όταν θυμώνει την καταλαβαίνει και με γρήγορο κουπί γυρνά στο φάρο του σπιτιού του, δεν ψαρεύει για να ζήσει, ζει για να βρίσκεται κοντά στην αγαπημένη του ασχολία, για να γεμίζει την ψυχή του στη σχόλη της δουλειάς.
Ο ερασιτέχνης κάπως έτσι νιώθει όταν βρίσκεται κοντά στη θάλασσα, ψαρεύει από χόμπυ, το ψάρεμα είναι μόνο η αφορμή για να ζει κοντά στη φύση αυτός και τα παιδιά του.
΄0μως στη στεριά τα πράγματα αλλάζουν, εκεί νιώθει ζαλισμένος και εγκλωβισμένος να πνίγεται από την υποκρισία και την ματαιοδοξία ορισμένων μέσα από κυκλώνες και τη δίνη μικροσυμφερόντων που εξυπηρετούνται στο όνομα της ερασιτεχνικής αλιείας.
Δέχεται τις ριπές των κυμάτων να τον χτυπούν στο πρόσωπο, κινδυνεύει να βυθιστεί και να χαθεί από αναριθμητα καλέσματα ομοσπονδιών υπαρκτών και ανύπαρκτων, σωματείων, περιοδικών, καλέσματα Σειρήνων για αγώνες με βραβεία, μετάλλια και κύπελλα για να στολίζουν την βιβλιοθήκη του ως επιβράβευση της αιχμαλωσίας ενός υδρόβιου οργανισμού.
Εθνόσημο στο στήθος του έδιναν να φοράει μέχρι τώρα ο χομπίστας ερασιτέχνης ψαράς αφού του στρέβλωναν την πραγματικότητα και τον ανακήρυτταν αθλητή.
Αγωνίζονταν πώς θα ξεπεράσει τους συναθλητές τους, να πιάσει ένα σπάρο παραπάνω από τους άλλους για να ικανοποιήσει την ανθρώπινη ματαιοδοξία του.
Του δίδαξαν για χρόνια πώς έτσι πρέπει να κάνει για να αναδείξει την ψαρευτική του αρετή και τις ικανότητές του, μετατρέποντά τον σε κυνηγό ονείρου και δαφνοστεφανωμένο δήμιο της αθωώτητάς του.
Η χαμένη αξιοπρέπεια του ερασιτέχνη στο βωμό ορισμένων για να διαφημίσουν τη μικροεπιχειρηματική τους δράση και να προσελκύσουν πελατεία στα μικρομάγαζά τους.
Από την άλλη, όργανα και πιόνια μερικών ποδηγετών, αρχηγών, προέδρων και γενικών γραμματέων της ερασιτεχνικής παράκτιας αλιείας που για χρόνια βρώμιζαν και συνεχίζουν να βρωμίζουν την καθαρή σκέψη και τη συνείδηση του άδολου και παρασυρμένου ερασιτέχνη με μεγαλοστομίες και ένδοξες υποσχέσεις.
Υποσχέσεις για πανελλήνια πρωταθλήματα, κύπελλα και μετάλλια, για παγκόσμιες αθλητικές διακρίσεις χωρίς σεβασμό για την παναθρώπινη αθλητική ιδέα, χωρίς σεβασμό στον πολιτισμό και την ιστορια μας.
Ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων επί σειρά ετών από Ομοσπονδίες στα περιοδικά και στο διαδίκτυο τριβέλιζαν τα αυτιά του ερασιτέχνη, τον έκαναν να μπερδευτεί και να ξεχάσει τον λόγο που ψαρεύει.
Και κάποια στιγμή αποφασίστηκε ότι ΤΟ ΨΑΡΕΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΛΗΜΑ.
Ποιος το αποφάσισε, ποιος ξεδιάντροπος τόλμησε να ανακυρήξει σαν δική του πάγια θέση το αυτονόητο ;
Τί υποκρισία Θεέ μου, τί ειρωνία αλήθεια, αυτοί που διατυμπάνιζαν τόσα χρόνια το αθλητικό ιδεώδες της ερασιτεχνικής αλιείας αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι αποτάσσουν τους ίδιους τους εαυτούς τους, εξορίζουν στο πυρ το εξώτερον την αθλητική αλιεία και την μετονομάζουν σε αγωνιστική.
Ασφαλώς και δέχθηκαν πιέσεις όχι μόνο από το επίσημο Κράτος, από την Γ.Γ.Α. που την θεωρούσαν ως τον φυσικό τους φορέα αλλά από τους ίδιους τους ερασιτέχνες που κουράστηκαν από τα μεγάλα λόγια και τους αντάμειψαν με χλεύη και περιφρόνηση.
Από την άλλη πλευρά έγιναν προσπάθειες τον τελευταίο χρόνο να αποκατασταθεί θεσμικά η ερασιτεχνική αλιεία στο τόπο μας, δημιουργήθηκαν νέες ομοσπονδίες, ξεφύτρωσαν νέα σωματεία αλλά κι αυτοί έπεσαν στην παγίδα της ποδηγέτησης νέων συμφερόντων.
Τελικά, στη στεριά ο ερασιτέχνης θαλασσινός νιώθει άβολα δεν του ταιριάζει το σκληρό έδαφος της εμπορευματοποίησης και του καταναλωτισμού, θέλει θάλασσα μόνο θάλασσα εκεί που βρίσκει ηρεμία αυτός και τα παιδιά του, εκεί που διδάσκεται από την ίδια τη ζωή να σέβεται την θάλασσα, το περιβάλλον και τον ίδιο τον εαυτό του.Είμαστε ακόμη ερωτευμένοι με αυτό που κάνουμε, αφήστε μας στην ησυχία μας και στραφείτε σε άλλα μονοπάτια για να αναδείξετε τις δικές σας μικρές αρετές, μην μολύνετε άλλο το μυαλό μας, αφήστε μας να ψαρεύουμε με τη σοφία των παππούδων μας, αυτοί που μας δίδαξαν το γιατί και το πώς.
Δεν θέλουμε άλλα μετάλλια και διακρίσεις, θέλουμε καθαρές θάλασσες για να ξεπλύνουμε τη πλύση εγκεφάλου που τόσο έντεχνα μας πέρασαν τόσα χρόνια για να τους θαυμάζουμε και να τους αποκαλούμε Προέδρους. Μας αξίζει η ευκαιρεία για να λατρέψουμε τη φύση, μακριά από κενόδοξες φιλοδοξίες και ακάλυπτες επιταγες, όλα αυτά ας κοσμούν τα γραφεία τους κι ας μείνουν σκονισμένα στα ράφια τους για να τους θυμίζουν τη ματαιότητα των πράξεών τους.
Η θάλασσα είναι το δεύτερο σπίτι τους, αυτή τρέφει τα παιδιά τους, αυτή τα σπουδάζει, αυτή τα προικίζει και τα δελφίνια της συντροφεύουν στα παραμύθια τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους.Οι ψαράδες οργώνουν τα κύματα κόντρα στον άνεμο και τις φουρτούνες για να βουλιάξουν τον καημό τους και να φωτίσουν τα όνειρά τους.
Οι ερασιτέχνες είναι μονίμως ερωτευμένοι με την γαλαζοπράσινη κατοικία του Ποσειδώνα, την αγαπούν, την σέβονται, τουλάχιστον στην πλειοψηφία τους, και μεταδίδουν στα παιδιά τους με σοφία τις εμπειρίες τους και τη τέχνη την ψαρική.
Μπορεί να καμαρώνουν για τα λάφυρα των αγκιστριών τους αλλά πιο πολύ χαίρονται γιατί βρίσκονται κοντά στη φύση, στο υγρό στοιχείο, γεμίζοντας τα πνευμόνια τους από την καθαρότητα της δροσερής θαλασσινής αύρας.
Στη θάλασσα αδειάζουν το μυαλό τους από τις σκοτούρες της στεριάς και γεμίζουν με αγάπη από τη μεθυστική ζάλη των κυμάτων.
Ο ερασιτέχνης ψαράς συνήθως είναι άνθρωπος πράος, ήρεμος, υπομονετικός, ένας νεοφιλόσοφος της ζωής.
Η θάλασσα δεν του υποκρίνεται ποτέ, δεν λέει ψέμματα, όταν θυμώνει την καταλαβαίνει και με γρήγορο κουπί γυρνά στο φάρο του σπιτιού του, δεν ψαρεύει για να ζήσει, ζει για να βρίσκεται κοντά στην αγαπημένη του ασχολία, για να γεμίζει την ψυχή του στη σχόλη της δουλειάς.
Ο ερασιτέχνης κάπως έτσι νιώθει όταν βρίσκεται κοντά στη θάλασσα, ψαρεύει από χόμπυ, το ψάρεμα είναι μόνο η αφορμή για να ζει κοντά στη φύση αυτός και τα παιδιά του.
΄0μως στη στεριά τα πράγματα αλλάζουν, εκεί νιώθει ζαλισμένος και εγκλωβισμένος να πνίγεται από την υποκρισία και την ματαιοδοξία ορισμένων μέσα από κυκλώνες και τη δίνη μικροσυμφερόντων που εξυπηρετούνται στο όνομα της ερασιτεχνικής αλιείας.
Δέχεται τις ριπές των κυμάτων να τον χτυπούν στο πρόσωπο, κινδυνεύει να βυθιστεί και να χαθεί από αναριθμητα καλέσματα ομοσπονδιών υπαρκτών και ανύπαρκτων, σωματείων, περιοδικών, καλέσματα Σειρήνων για αγώνες με βραβεία, μετάλλια και κύπελλα για να στολίζουν την βιβλιοθήκη του ως επιβράβευση της αιχμαλωσίας ενός υδρόβιου οργανισμού.
Εθνόσημο στο στήθος του έδιναν να φοράει μέχρι τώρα ο χομπίστας ερασιτέχνης ψαράς αφού του στρέβλωναν την πραγματικότητα και τον ανακήρυτταν αθλητή.
Αγωνίζονταν πώς θα ξεπεράσει τους συναθλητές τους, να πιάσει ένα σπάρο παραπάνω από τους άλλους για να ικανοποιήσει την ανθρώπινη ματαιοδοξία του.
Του δίδαξαν για χρόνια πώς έτσι πρέπει να κάνει για να αναδείξει την ψαρευτική του αρετή και τις ικανότητές του, μετατρέποντά τον σε κυνηγό ονείρου και δαφνοστεφανωμένο δήμιο της αθωώτητάς του.
Η χαμένη αξιοπρέπεια του ερασιτέχνη στο βωμό ορισμένων για να διαφημίσουν τη μικροεπιχειρηματική τους δράση και να προσελκύσουν πελατεία στα μικρομάγαζά τους.
Από την άλλη, όργανα και πιόνια μερικών ποδηγετών, αρχηγών, προέδρων και γενικών γραμματέων της ερασιτεχνικής παράκτιας αλιείας που για χρόνια βρώμιζαν και συνεχίζουν να βρωμίζουν την καθαρή σκέψη και τη συνείδηση του άδολου και παρασυρμένου ερασιτέχνη με μεγαλοστομίες και ένδοξες υποσχέσεις.
Υποσχέσεις για πανελλήνια πρωταθλήματα, κύπελλα και μετάλλια, για παγκόσμιες αθλητικές διακρίσεις χωρίς σεβασμό για την παναθρώπινη αθλητική ιδέα, χωρίς σεβασμό στον πολιτισμό και την ιστορια μας.
Ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων επί σειρά ετών από Ομοσπονδίες στα περιοδικά και στο διαδίκτυο τριβέλιζαν τα αυτιά του ερασιτέχνη, τον έκαναν να μπερδευτεί και να ξεχάσει τον λόγο που ψαρεύει.
Και κάποια στιγμή αποφασίστηκε ότι ΤΟ ΨΑΡΕΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΛΗΜΑ.
Ποιος το αποφάσισε, ποιος ξεδιάντροπος τόλμησε να ανακυρήξει σαν δική του πάγια θέση το αυτονόητο ;
Τί υποκρισία Θεέ μου, τί ειρωνία αλήθεια, αυτοί που διατυμπάνιζαν τόσα χρόνια το αθλητικό ιδεώδες της ερασιτεχνικής αλιείας αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι αποτάσσουν τους ίδιους τους εαυτούς τους, εξορίζουν στο πυρ το εξώτερον την αθλητική αλιεία και την μετονομάζουν σε αγωνιστική.
Ασφαλώς και δέχθηκαν πιέσεις όχι μόνο από το επίσημο Κράτος, από την Γ.Γ.Α. που την θεωρούσαν ως τον φυσικό τους φορέα αλλά από τους ίδιους τους ερασιτέχνες που κουράστηκαν από τα μεγάλα λόγια και τους αντάμειψαν με χλεύη και περιφρόνηση.
Από την άλλη πλευρά έγιναν προσπάθειες τον τελευταίο χρόνο να αποκατασταθεί θεσμικά η ερασιτεχνική αλιεία στο τόπο μας, δημιουργήθηκαν νέες ομοσπονδίες, ξεφύτρωσαν νέα σωματεία αλλά κι αυτοί έπεσαν στην παγίδα της ποδηγέτησης νέων συμφερόντων.
Τελικά, στη στεριά ο ερασιτέχνης θαλασσινός νιώθει άβολα δεν του ταιριάζει το σκληρό έδαφος της εμπορευματοποίησης και του καταναλωτισμού, θέλει θάλασσα μόνο θάλασσα εκεί που βρίσκει ηρεμία αυτός και τα παιδιά του, εκεί που διδάσκεται από την ίδια τη ζωή να σέβεται την θάλασσα, το περιβάλλον και τον ίδιο τον εαυτό του.Είμαστε ακόμη ερωτευμένοι με αυτό που κάνουμε, αφήστε μας στην ησυχία μας και στραφείτε σε άλλα μονοπάτια για να αναδείξετε τις δικές σας μικρές αρετές, μην μολύνετε άλλο το μυαλό μας, αφήστε μας να ψαρεύουμε με τη σοφία των παππούδων μας, αυτοί που μας δίδαξαν το γιατί και το πώς.
Δεν θέλουμε άλλα μετάλλια και διακρίσεις, θέλουμε καθαρές θάλασσες για να ξεπλύνουμε τη πλύση εγκεφάλου που τόσο έντεχνα μας πέρασαν τόσα χρόνια για να τους θαυμάζουμε και να τους αποκαλούμε Προέδρους. Μας αξίζει η ευκαιρεία για να λατρέψουμε τη φύση, μακριά από κενόδοξες φιλοδοξίες και ακάλυπτες επιταγες, όλα αυτά ας κοσμούν τα γραφεία τους κι ας μείνουν σκονισμένα στα ράφια τους για να τους θυμίζουν τη ματαιότητα των πράξεών τους.
ΠΗΓΗ paraktio-psarema
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου