Το σύμπλεγμα της τελευταίας ριξιάς εμφανίζετε έντονα σε μέρες αψαρίας και παρατείνει τη ψαρευτική μας εξόρμηση κατά αρκετές ώρες. «Σε μισή ώρα θα φάνε!», λέμε από μέσα μας κι αυτό το μισάωρο παρατείνετε συνεχώς κατά ένα μισάωρο. Η παράταση αυτή δημιουργεί προβλήματα στη κοινωνική μας ζωή και κυρίως στις σχέσεις μας με την οικογένειά και τους φίλους μας. Πόσες φορές έχουμε καθυστερήσει να γυρίσουμε στο σπίτι με αποτέλεσμα να χάσουμε ένα γάμο χωρίς να πάμε για πουρνάρια; Πόσες φορές τηλεφωνήσαμε στο σπίτι για να ειδοποιήσουμε την οικογένειά μας να μη μας περιμένουν για φαγητό; Πόσες φορές χάσαμε μια προγραμματισμένη έξοδο με φίλους που είχαμε καιρό να δούμε;
Τα παραδείγματα είναι άπειρα και τη σκέψη της τελευταίας ριξιάς έρχοντε να συμπληρώσουν κι άλλες αντικοινωνικές σκέψεις του στυλ: «δε χάνω τίποτα, μια χαρά είμαι εδώ!» Το ψάρεμα είναι τρόπος ζωής, διασκέδαση, απόδραση από τη καθημερινότητα και προωθεί τη δημιουργική σκέψη και το διαλογισμό. Το ψάρεμα όμως είναι παράλληλα τόσο εθιστικό σε σημείο που οι σκέψεις μας μπορεί να μας ωθήσουν στη μοναχικότητα με αποτέλεσμα να γινόμαστε ολοένα και πιο μονοδιάστατοι ως άνθρωποι χωρίς άλλα ενδιαφέροντα και περιορισμένη κοινωνική ζωή. Μπορούμε όμως να περιορίσουμε τα παραπάνω ανεπιθύμητα αντίκτυπα, αποφεύγοντας να πέσουμε στη παγίδα και τη πλάνη της τελευταίας ριξιάς έχοντας υπόψη μας ότι η πρώτη τελευταία δε είναι σε καμοία περίπτωση και η τελική ριξιά!
Κείμενο Δημήτρη Αντύπα
Πηγη team-alcoholic.pblogs.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου