Βραχώδης βυθός
Αν βρίσκεται σε κάποια απόσταση από την ακτή μπορεί να είναι απλά μια επίπεδη έκταση, ενώ αν είναι περικυκλωμένος από μεγαλύτερα βάθη μπορεί να σημαίνει το πλάτωμα μιας κατακρήμνισης ή μια ξέρα. Σε αυτήν τη δεύτερη περίπτωση βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πολύ καλό σημείο.
Αυτοί οι βυθοί κατοικούνται με σχετική συχνότητα από σπαριδή (χαρακωτούς σαργούς, κακαρέλους, σκαθάρια κ.ά.), από σερανιδή (πέρκες, ροφούς), σκορπίνες, μπακαλιάρους, μουγγριά, λαπίνες και άλλα μικρότερα θηράματα. Στις ξέρες ή στα σκαλιά από βράχια υπάρχουν και λυθρίνια, σκουμπριά, σαφρίδια, παλαμίδες και γόπες.
Αμμώδης βυθός
Συνήθως ο αμμώδης επίπεδος βυθός δεν προσφέρει και πολλά κυρίως σε μικρά βάθη. Σε μεγαλύτερα βάθη τα πράγματα είναι καλύτερα, και σε συγκεκριμένες περιόδους αυτός ο βυθός μπορεί να μας δώσει μεγάλη ικανοποίηση.
Σε αυτά τα περιβάλλοντα θα βρούμε μουρμούρες, μπαρμπούνια, καπόνια, πλατιά ψάρια (γλώσσα, ρόμβος κ.λπ.), δράκαινες. Σε βαθιά νερά είναι πιθανό να ψαρέψουμε και λυθρίνια, σαλάχια, μεγάλα μουγγριά και καρχαριοειδή.
Λασπώδης βυθός
Συνήθως είναι ένας επίπεδος βυθός και με λίγο ενδιαφέρον στα μικρά βάθη, ενώ αποδεικνύεται πιο δελεαστικός στα 70-100 μέτρα.
Εδώ υπάρχουν μπαρμπούνια, καπόνια, μουγγριά, λυθρίνια, μπακαλιάροι, πλατιά ψάρια.
Ποσειδωνία
Συνήθως είναι ένας επίπεδος βυθός, κατάφυτος από ποσειδωνία και με μικρό βάθος, γύρω στα 35-40 μέτρα το πολύ. Γίνεται καλό σημείο αν κοντά υπάρχουν ξέρες ή περιοχές με βράχια.
Από θηράματα, θα συναντήσουμε κυρίως σπαριδή (σαργούς και συναγρίδες), μελανούρια και γόπες στα μεσόνερα και αφρόψαρα (σαφρίδια και σκουμπριά).
Ως ξέρα εννοείται μια περιοχή με βραχώδη βυθό, που ανυψώνεται σε ένα βαθύ πυθμένα ο οποίος μπορεί να ανήκει σε κάποιο από τα είδη που είδαμε προηγουμένως. Αυτή η διαφορά βάθους δημιουργεί ένα βραχώδες τοίχωμα που αποδεικνύεται το καλύτερο όσον αφορά την καθετή. Πράγματι, σε αυτό το περιβάλλον υπάρχουν και τα θηράματα των ρηχών νερών και εκείνα των μεσόνερων. Στο χάρτη μπορούμε να τις εντοπίσουμε με μία κλειστή ισοβαθή, με κυκλικό σχήμα, που ξεχωρίζει από τη χαμηλή τιμή της. Πρέπει να πούμε ότι δεν έχουν χαρτογραφηθεί όλες οι ξέρες των θαλασσών μας, και το να εντοπίσουμε μία ξέρα που δεν υπάρχει στο χάρτη είναι το απαγορευμένο όνειρο κάθε ψαρά που ψαρεύει με καθετή.
Σε αυτόν τον παράδεισο μπορούμε να πιάσουμε τα πάντα: σαργούς (φαραώ, κακαρέλους, μυτάκια), λυθρίνια, συναγρίδες, σερανιδή (πέρκες, ροφούς), σκορπίνες, μπαλάδες, σκαθάρια, μπακαλιάρους, μουγγριά, λαπίνες και άλλα μικρότερα θηράματα. Πιο ψηλά υπάρχουν αφρόψαρα (σκουμπριά, σαφρίδια, παλαμίδες), γόπες, μελανούρια, ζαργάνες και πολλά αρπακτικά όπως λαβράκια, γοφάρια, μαγιάτικα, μικροί τόνοι κ.λπ.
Ναυάγια
Στο χάρτη σημειώνονται με διάφορα ειδικά σύμβολα που προσδιορίζουν αν το ναυάγιο είναι αναδυόμενο ή σε ποιο βάθος βρίσκεται κ.λπ. (το σύμβολο μπορεί να έχει δίπλα μία αριθμητική τιμή που δείχνει το κοντινότερο στην επιφάνεια βάθος του). Φυσικά, αυτά τα ναυάγια μπορεί να βρίσκονται σε διάφορα είδη βυθού και ο συνδυασμός ναυαγίου σε βραχώδη βυθό είναι ο πλέον αποτελεσματικός. Αξιόλογα αποτελέσματα θα έχουμε και σε ένα ναυάγιο που «κάθεται» σε λασπώδη βυθό.
Αυτό το περιβάλλον το προτιμούν γοφάρια, σαργοί, σκαθάρια, πέρκες, σκορπίνες, μεγάλα μουγγριά και σμέρνες μεγάλου μεγέθους, μπαλάδες, λυθρίνια, συναγρίδες, μαγιάτικα, γόπες, μελανούρια, αφρόψαρα και καρχαριοειδή και πιο σπάνια χριστόψαρα, σπαθόψαρα, πεσκανδρίτσες και άλλα «παράξενα» θηράματα.
Κοιλώματα βυθού
Συνήθως, τα βρίσκουμε σε λασπώδεις και αμμώδεις βυθούς. Ουσιαστικά είναι το αντίθετο από τις ξέρες, δηλαδή μία διαφορά βάθους προς τα κάτω, ακόμη και σημαντική. Ενδείκνυνται για βαθιά καθετή, γύρω στα 120-150 μέτρα. Στο χάρτη σημειώνονται με κυκλικές ισοβαθείς γραμμές με σημαντική διαφορά βάθους σε σχέση με τον παρακείμενο βυθό.
Εδώ θα βρούμε σφυρίδες, μεγάλες σκορπίνες, καπόνια, μεγάλα μουγγριά, σπαθόψαρα, πεσκανδρίτσες, μπακαλιάρους κ.ά.
Υπάρχουν διάφορα δολώματα που χρησιμοποιούνται περισσότερο για τα λυθρίνια, από τη γαρίδα μέχρι τη σωλήνα, τις λωρίδες από πολύ φρέσκο καλαμάρι και άλλα είδη μαλακίων, μέχρι τα σκουλήκια: από τα τελευταία, εξαιρετικά είναι το φαραώ, το αμμοσκούληκο και το μονοδόλι. Μεταξύ όλων των δολωμάτων που αναφέραμε, η γαρίδα είναι ένα από τα καλύτερα, αν και πρέπει να την ελέγχουμε συχνότερα, αφού καταστρέφεται αρκετά εύκολα. Είναι σημαντικό τα παράμαλλα να μη φτάνουν στο βυθό μπλεγμένα στη μάνα της αρματωσιάς. Γι’ αυτό, καλό είναι να αφήνουμε την αρματωσιά στην κατεύθυνση του ρεύματος και ενώ η πετονιά κατεβαίνει να τη συγκρατούμε κάθε τόσο έτσι ώστε να την τεντώνουμε ελαφρώς.
δόλωμα στην καθετήΕπίσης δεν είναι κακό να σηκώνουμε κάθε τόσο το μολύβι για ένα μέτρο και να το κατεβάζουμε και πάλι στο βυθό. Αυτό προκαλεί έναν ελαφρύ και υπόκωφο θόρυβο, ανακατεύοντας παράλληλα το βυθό και, ποιος ξέρει, μπορεί να προκαλέσει την προσοχή του ψαριού στα δολώματά μας. Στο βυθό υπάρχουν και άλλα μικρότερα ψάρια, όπως για παράδειγμα οι πέρκες, που εμποδίζουν το ψάρεμά μας, αρπάζοντας τα δολώματα από τα μεγαλύτερα ψάρια. Όμως η δραστηριότητα των μικρών ψαριών δεν είναι απόλυτα αρνητική για το ψάρεμά μας, φτάνει να μην κρατάει πολλή ώρα. Συχνά, αυτά διαλύουν τα δολώματά μας, προκαλώντας ένα είδος τοπικού μαλαγρώματος και η μανιασμένη δραστηριότητά τους σίγουρα προσελκύει άλλα ψάρια με μεγαλύτερες διαστάσεις, που εξάπτεται η περιέργειά τους και ίσως πεινασμένα δεν θα αργήσουν να τσιμπήσουν κι αυτά. Αν δεν έχουμε σημάδια στην κορυφή των καλαμιών, δεν συμφέρει να επιμένουμε πολύ με τα ίδια δολώματα και καλό είναι να τα αντικαθιστούμε συχνά. Πριν ανεβάσουμε την αρματωσιά για την αντικατάσταση των δολωμάτων, καλό είναι να κάνουμε ένα αρχικό τράβηγμα για να απελευθερώσουμε τα δολώματα, τα οποία θα μείνουν στο βυθό μαλαγρώνοντας την περιοχή. Το τσίμπημα του λυθρινιού είναι αποφασιστικό αλλά συχνά πολύ γρήγορο, γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε την κορυφή και να καρφώνουμε με ετοιμότητα. Η μάχη είναι πάντα διασκεδαστική, αφού αυτό το σπαριδές είναι καλός μαχητής, και συχνά δεν λείπουν τα πολλαπλά πιασίματα που κάνουν αυτό το ψάρεμα ακόμη πιο συναρπαστικό.
Αν βρίσκεται σε κάποια απόσταση από την ακτή μπορεί να είναι απλά μια επίπεδη έκταση, ενώ αν είναι περικυκλωμένος από μεγαλύτερα βάθη μπορεί να σημαίνει το πλάτωμα μιας κατακρήμνισης ή μια ξέρα. Σε αυτήν τη δεύτερη περίπτωση βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πολύ καλό σημείο.
Αυτοί οι βυθοί κατοικούνται με σχετική συχνότητα από σπαριδή (χαρακωτούς σαργούς, κακαρέλους, σκαθάρια κ.ά.), από σερανιδή (πέρκες, ροφούς), σκορπίνες, μπακαλιάρους, μουγγριά, λαπίνες και άλλα μικρότερα θηράματα. Στις ξέρες ή στα σκαλιά από βράχια υπάρχουν και λυθρίνια, σκουμπριά, σαφρίδια, παλαμίδες και γόπες.
Αμμώδης βυθός
Συνήθως ο αμμώδης επίπεδος βυθός δεν προσφέρει και πολλά κυρίως σε μικρά βάθη. Σε μεγαλύτερα βάθη τα πράγματα είναι καλύτερα, και σε συγκεκριμένες περιόδους αυτός ο βυθός μπορεί να μας δώσει μεγάλη ικανοποίηση.
Σε αυτά τα περιβάλλοντα θα βρούμε μουρμούρες, μπαρμπούνια, καπόνια, πλατιά ψάρια (γλώσσα, ρόμβος κ.λπ.), δράκαινες. Σε βαθιά νερά είναι πιθανό να ψαρέψουμε και λυθρίνια, σαλάχια, μεγάλα μουγγριά και καρχαριοειδή.
Λασπώδης βυθός
Συνήθως είναι ένας επίπεδος βυθός και με λίγο ενδιαφέρον στα μικρά βάθη, ενώ αποδεικνύεται πιο δελεαστικός στα 70-100 μέτρα.
Εδώ υπάρχουν μπαρμπούνια, καπόνια, μουγγριά, λυθρίνια, μπακαλιάροι, πλατιά ψάρια.
Ποσειδωνία
Συνήθως είναι ένας επίπεδος βυθός, κατάφυτος από ποσειδωνία και με μικρό βάθος, γύρω στα 35-40 μέτρα το πολύ. Γίνεται καλό σημείο αν κοντά υπάρχουν ξέρες ή περιοχές με βράχια.
Από θηράματα, θα συναντήσουμε κυρίως σπαριδή (σαργούς και συναγρίδες), μελανούρια και γόπες στα μεσόνερα και αφρόψαρα (σαφρίδια και σκουμπριά).
Ως ξέρα εννοείται μια περιοχή με βραχώδη βυθό, που ανυψώνεται σε ένα βαθύ πυθμένα ο οποίος μπορεί να ανήκει σε κάποιο από τα είδη που είδαμε προηγουμένως. Αυτή η διαφορά βάθους δημιουργεί ένα βραχώδες τοίχωμα που αποδεικνύεται το καλύτερο όσον αφορά την καθετή. Πράγματι, σε αυτό το περιβάλλον υπάρχουν και τα θηράματα των ρηχών νερών και εκείνα των μεσόνερων. Στο χάρτη μπορούμε να τις εντοπίσουμε με μία κλειστή ισοβαθή, με κυκλικό σχήμα, που ξεχωρίζει από τη χαμηλή τιμή της. Πρέπει να πούμε ότι δεν έχουν χαρτογραφηθεί όλες οι ξέρες των θαλασσών μας, και το να εντοπίσουμε μία ξέρα που δεν υπάρχει στο χάρτη είναι το απαγορευμένο όνειρο κάθε ψαρά που ψαρεύει με καθετή.
Σε αυτόν τον παράδεισο μπορούμε να πιάσουμε τα πάντα: σαργούς (φαραώ, κακαρέλους, μυτάκια), λυθρίνια, συναγρίδες, σερανιδή (πέρκες, ροφούς), σκορπίνες, μπαλάδες, σκαθάρια, μπακαλιάρους, μουγγριά, λαπίνες και άλλα μικρότερα θηράματα. Πιο ψηλά υπάρχουν αφρόψαρα (σκουμπριά, σαφρίδια, παλαμίδες), γόπες, μελανούρια, ζαργάνες και πολλά αρπακτικά όπως λαβράκια, γοφάρια, μαγιάτικα, μικροί τόνοι κ.λπ.
Ναυάγια
Στο χάρτη σημειώνονται με διάφορα ειδικά σύμβολα που προσδιορίζουν αν το ναυάγιο είναι αναδυόμενο ή σε ποιο βάθος βρίσκεται κ.λπ. (το σύμβολο μπορεί να έχει δίπλα μία αριθμητική τιμή που δείχνει το κοντινότερο στην επιφάνεια βάθος του). Φυσικά, αυτά τα ναυάγια μπορεί να βρίσκονται σε διάφορα είδη βυθού και ο συνδυασμός ναυαγίου σε βραχώδη βυθό είναι ο πλέον αποτελεσματικός. Αξιόλογα αποτελέσματα θα έχουμε και σε ένα ναυάγιο που «κάθεται» σε λασπώδη βυθό.
Αυτό το περιβάλλον το προτιμούν γοφάρια, σαργοί, σκαθάρια, πέρκες, σκορπίνες, μεγάλα μουγγριά και σμέρνες μεγάλου μεγέθους, μπαλάδες, λυθρίνια, συναγρίδες, μαγιάτικα, γόπες, μελανούρια, αφρόψαρα και καρχαριοειδή και πιο σπάνια χριστόψαρα, σπαθόψαρα, πεσκανδρίτσες και άλλα «παράξενα» θηράματα.
Κοιλώματα βυθού
Συνήθως, τα βρίσκουμε σε λασπώδεις και αμμώδεις βυθούς. Ουσιαστικά είναι το αντίθετο από τις ξέρες, δηλαδή μία διαφορά βάθους προς τα κάτω, ακόμη και σημαντική. Ενδείκνυνται για βαθιά καθετή, γύρω στα 120-150 μέτρα. Στο χάρτη σημειώνονται με κυκλικές ισοβαθείς γραμμές με σημαντική διαφορά βάθους σε σχέση με τον παρακείμενο βυθό.
Εδώ θα βρούμε σφυρίδες, μεγάλες σκορπίνες, καπόνια, μεγάλα μουγγριά, σπαθόψαρα, πεσκανδρίτσες, μπακαλιάρους κ.ά.
Υπάρχουν διάφορα δολώματα που χρησιμοποιούνται περισσότερο για τα λυθρίνια, από τη γαρίδα μέχρι τη σωλήνα, τις λωρίδες από πολύ φρέσκο καλαμάρι και άλλα είδη μαλακίων, μέχρι τα σκουλήκια: από τα τελευταία, εξαιρετικά είναι το φαραώ, το αμμοσκούληκο και το μονοδόλι. Μεταξύ όλων των δολωμάτων που αναφέραμε, η γαρίδα είναι ένα από τα καλύτερα, αν και πρέπει να την ελέγχουμε συχνότερα, αφού καταστρέφεται αρκετά εύκολα. Είναι σημαντικό τα παράμαλλα να μη φτάνουν στο βυθό μπλεγμένα στη μάνα της αρματωσιάς. Γι’ αυτό, καλό είναι να αφήνουμε την αρματωσιά στην κατεύθυνση του ρεύματος και ενώ η πετονιά κατεβαίνει να τη συγκρατούμε κάθε τόσο έτσι ώστε να την τεντώνουμε ελαφρώς.
δόλωμα στην καθετήΕπίσης δεν είναι κακό να σηκώνουμε κάθε τόσο το μολύβι για ένα μέτρο και να το κατεβάζουμε και πάλι στο βυθό. Αυτό προκαλεί έναν ελαφρύ και υπόκωφο θόρυβο, ανακατεύοντας παράλληλα το βυθό και, ποιος ξέρει, μπορεί να προκαλέσει την προσοχή του ψαριού στα δολώματά μας. Στο βυθό υπάρχουν και άλλα μικρότερα ψάρια, όπως για παράδειγμα οι πέρκες, που εμποδίζουν το ψάρεμά μας, αρπάζοντας τα δολώματα από τα μεγαλύτερα ψάρια. Όμως η δραστηριότητα των μικρών ψαριών δεν είναι απόλυτα αρνητική για το ψάρεμά μας, φτάνει να μην κρατάει πολλή ώρα. Συχνά, αυτά διαλύουν τα δολώματά μας, προκαλώντας ένα είδος τοπικού μαλαγρώματος και η μανιασμένη δραστηριότητά τους σίγουρα προσελκύει άλλα ψάρια με μεγαλύτερες διαστάσεις, που εξάπτεται η περιέργειά τους και ίσως πεινασμένα δεν θα αργήσουν να τσιμπήσουν κι αυτά. Αν δεν έχουμε σημάδια στην κορυφή των καλαμιών, δεν συμφέρει να επιμένουμε πολύ με τα ίδια δολώματα και καλό είναι να τα αντικαθιστούμε συχνά. Πριν ανεβάσουμε την αρματωσιά για την αντικατάσταση των δολωμάτων, καλό είναι να κάνουμε ένα αρχικό τράβηγμα για να απελευθερώσουμε τα δολώματα, τα οποία θα μείνουν στο βυθό μαλαγρώνοντας την περιοχή. Το τσίμπημα του λυθρινιού είναι αποφασιστικό αλλά συχνά πολύ γρήγορο, γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε την κορυφή και να καρφώνουμε με ετοιμότητα. Η μάχη είναι πάντα διασκεδαστική, αφού αυτό το σπαριδές είναι καλός μαχητής, και συχνά δεν λείπουν τα πολλαπλά πιασίματα που κάνουν αυτό το ψάρεμα ακόμη πιο συναρπαστικό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου