Πολλές φορές
ψαρεύοντας με μολύβι φύλακα για συναγρίδες, ή φαγκριά με δόλωμα ζωντανή σουπιά,
τα πλοκάμια της και γενικά όλη η «φούστα» κάνει φτερά από τις επιθέσεις των
σκαθαριών με αποτέλεσμα το πολύτιμο δόλωμά μας να καταστρέφεται… Κάθε ψάρι έχει
τον τρόπο ψαρέματός του, έτσι και τα σκαθάρια μπορούν να πιαστούν με συρτή,
αλλά και με καθετή, εφ’ όσον καταλάβουμε ότι βρίσκονται στην περιοχή που
ψαρεύουμε βλέποντάς τα στο fishfinder.
Περιοχές που
τα συναντάμε.
Τα σκαθάρια είναι από τα νοστιμότερα ψάρια των Ελληνικών θαλασσών, αλλά και τα απολαυστικότερα στο ψάρεμά τους. Νευρικά κι επιθετικά, όταν συναντηθούμε μαζί τους γίνεται πανηγύρι.
Η περιοχές που πρέπει να προτιμήσουμε γι' αυτό το ψάρεμα είναι οι βραχώδεις ξέρες κοντά σε υφάλους και σε βράχια που καταλήγουν σε άμμο ή λάσπη. Το Σκαθάρι συλλαμβάνουμε ψαρεύοντας από το σκάφος με συρτή, αλλά και με καθετή. Το σύνηθες βάθος είναι 30-50 μ.
Η αναζήτηση του σκαθαριού γίνεται με το βυθόμετρο, ακολουθώντας τα βυθίσματα των βράχων και τα σήματα των κοπαδιών των ψαριών.
Αφού ρίξουμε τα δολώματα, αρχίζουμε τη συρτή μας με πολύ μικρή ταχύτητα - σχεδόν στον ένα κόμβο- προσπαθώντας να σέρνουμε τα δολώματα πολύ κοντά στο βυθό. Αν ψαρεύουμε στην άμμο, μπορούμε να αφήσουμε το μολύβι να σέρνεται επάνω της, ώστε να προσελκύει τα ψάρια.
Το ψάρεμα γίνεται με το καλάμι στο χέρι, για να καταλαβαίνουμε αμέσως τα τσιμπήματα των σκαθαριών, που συχνά δαγκώνουν το δόλωμα ακολουθώντας το.
Αρκετά συχνά είναι απαραίτητο να αφήνουμε λίγη πετονιά πριν καρφώσουμε το ψάρι, ενώ εκεί που θα διαπιστώσουμε την κίνηση ψαριών για να μη χάσουμε το σημείο, καλό είναι να ρίξουμε μια σημαδούρα που θα έχουμε ήδη έτοιμη στο σκάφος. Καλύτερα όμως – για να μην μπερδευτούμε επάνω στο σχοινί της περνώντας από το συγκεκριμένο σημείο – καλό θα είναι να το σώσουμε αμέσως στο GPS, ώστε να περάσουμε από εκεί όσο συνεχίζουν να τσιμπούν τα ψάρια.
Τα δολώματα
Τα δολώματα που θα χρησιμοποιήσουμε είναι τα καλαμάρια και η σουπιές, οπότε αυτά τα δολώματα πρέπει να μιμηθούμε, κάνοντας έναν αποτελεσματικό συνδυασμό τεχνητού και φυσικού δολώματος.
Τα χταποδάκια σιλικόνης σε συνδυασμό με λωρίδα καλαμαριού ή σουπιάς είναι αποτελεσματικά.
Τεχνητά καλαμάρια των 12-15 εκ., πάντα σε συνδυασμό με λωρίδα από κεφαλόποδο έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά και στο βυθό, μπερδεύοντας και εξαπατώντας πολλά ψάρια που τον σκαλίζουν.
Είτε χρησιμοποιούμε τεχνητά χταποδάκια είτε τεχνητά καλαμάρια, πρέπει να φτιάξουμε μια αρματωσιά με ένα μολυβί-ελιά κρυμμένο στο εσωτερικό του τεχνητού και δύο αγκίστρια παπαγάλε Νο 1 που να βγαίνουν από τα πλοκάμια του σιλικονούχου δολώματος. Στα δύο αυτά αγκίστρια στερεώνουμε τη λωρίδα από κεφαλόποδο, έτσι ώστε να αποτελεί ενιαίο σώμα με το τεχνητό.
Τα σκαθάρια είναι από τα νοστιμότερα ψάρια των Ελληνικών θαλασσών, αλλά και τα απολαυστικότερα στο ψάρεμά τους. Νευρικά κι επιθετικά, όταν συναντηθούμε μαζί τους γίνεται πανηγύρι.
Η περιοχές που πρέπει να προτιμήσουμε γι' αυτό το ψάρεμα είναι οι βραχώδεις ξέρες κοντά σε υφάλους και σε βράχια που καταλήγουν σε άμμο ή λάσπη. Το Σκαθάρι συλλαμβάνουμε ψαρεύοντας από το σκάφος με συρτή, αλλά και με καθετή. Το σύνηθες βάθος είναι 30-50 μ.
Η αναζήτηση του σκαθαριού γίνεται με το βυθόμετρο, ακολουθώντας τα βυθίσματα των βράχων και τα σήματα των κοπαδιών των ψαριών.
Αφού ρίξουμε τα δολώματα, αρχίζουμε τη συρτή μας με πολύ μικρή ταχύτητα - σχεδόν στον ένα κόμβο- προσπαθώντας να σέρνουμε τα δολώματα πολύ κοντά στο βυθό. Αν ψαρεύουμε στην άμμο, μπορούμε να αφήσουμε το μολύβι να σέρνεται επάνω της, ώστε να προσελκύει τα ψάρια.
Το ψάρεμα γίνεται με το καλάμι στο χέρι, για να καταλαβαίνουμε αμέσως τα τσιμπήματα των σκαθαριών, που συχνά δαγκώνουν το δόλωμα ακολουθώντας το.
Αρκετά συχνά είναι απαραίτητο να αφήνουμε λίγη πετονιά πριν καρφώσουμε το ψάρι, ενώ εκεί που θα διαπιστώσουμε την κίνηση ψαριών για να μη χάσουμε το σημείο, καλό είναι να ρίξουμε μια σημαδούρα που θα έχουμε ήδη έτοιμη στο σκάφος. Καλύτερα όμως – για να μην μπερδευτούμε επάνω στο σχοινί της περνώντας από το συγκεκριμένο σημείο – καλό θα είναι να το σώσουμε αμέσως στο GPS, ώστε να περάσουμε από εκεί όσο συνεχίζουν να τσιμπούν τα ψάρια.
Τα δολώματα
Τα δολώματα που θα χρησιμοποιήσουμε είναι τα καλαμάρια και η σουπιές, οπότε αυτά τα δολώματα πρέπει να μιμηθούμε, κάνοντας έναν αποτελεσματικό συνδυασμό τεχνητού και φυσικού δολώματος.
Τα χταποδάκια σιλικόνης σε συνδυασμό με λωρίδα καλαμαριού ή σουπιάς είναι αποτελεσματικά.
Τεχνητά καλαμάρια των 12-15 εκ., πάντα σε συνδυασμό με λωρίδα από κεφαλόποδο έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά και στο βυθό, μπερδεύοντας και εξαπατώντας πολλά ψάρια που τον σκαλίζουν.
Είτε χρησιμοποιούμε τεχνητά χταποδάκια είτε τεχνητά καλαμάρια, πρέπει να φτιάξουμε μια αρματωσιά με ένα μολυβί-ελιά κρυμμένο στο εσωτερικό του τεχνητού και δύο αγκίστρια παπαγάλε Νο 1 που να βγαίνουν από τα πλοκάμια του σιλικονούχου δολώματος. Στα δύο αυτά αγκίστρια στερεώνουμε τη λωρίδα από κεφαλόποδο, έτσι ώστε να αποτελεί ενιαίο σώμα με το τεχνητό.
Με καθετή
Το σκαθάρι είναι λαίμαργο ψάρι, του αρέσει η σουπιά, το καλαμάρι, αλλά και η σαρδέλα. Σε τόπους που υπάρχουν σκαθάρια δοκιμάσαμε το εξής τέχνασμα. Ετοιμάσαμε μια μεγάλη ποσότητα από τεμαχισμένες σαρδέλες τις οποίες ρίξαμε στο σημείο που ξέρουμε ότι συχνάζουν σκαθάρια. Τότε στην οθόνη του fishfinder είδαμε ξαφνικά τα ψάρια να έρχονται προς τα μεσόνερα έως σχεδόν και τον αφρό για να φάνε σαρδέλα. Τόσο επάνω μάλιστα που θα μπορούσαμε να τα ψαρέψουμε και με «εγγλέζικο» που λέει ο λόγος…. Εμείς έτοιμοι με ψιλά εργαλεία, πετονιά, αγκίστρι, βαριδάκι και σαρδέλα σε τάκο δολώνουμε, παρακολουθούσαμε το βάθος των ψαριών στην οθόνη και ψαρεύουμε ανάλογα το νοστιμότατο αυτό ψάρι. Όταν οι σαρδέλες πατώσουν συνεχίζουμε να ψαρεύουμε πατωτά με μεγαλύτερο βαρίδι κάνοντας κανονικά καθετή, ενώ ο τόπος είναι πολύ καλά μαλαγρωμένος. Το ίδιο μπορούμε να εφαρμόζουμε και με γαρίδα, χρησιμοποιώντας για μαλάγρα κεφάλια και σώμα τεμαχισμένα, εφόσον θα ψαρέψουμε με το συγκεκριμένο δόλωμα.
Με συρτή
Στην συρτή για σκαθάρια θα χρησιμοποιήσουμε όσο γίνεται πιο ευαίσθητο εξοπλισμό, για να καταλαβαίνουμε τα τσιμπήματα του ψαριού που μερικές φορές είναι ανεπαίσθητα αλλά και για να κατεβάζουμε τα δολώματα στο βυθό με όσο γίνεται μικρότερο μολύβι.
Την αρματωσιά θα την κατασκευάσουμε όπως στη συρτή με ζωντανό δόλωμα, ενώ θα κάνουμε χρήση μολυβιού - φύλακα, θα είναι όμως «ελαφρύτερη» και με πιο κοντό παράμαλλο.
Στο νήμα της μάνας δένουμε ένα στριφτάρι 30 λιμπρών που να περνάει ανεμπόδιστα από τους οδηγούς του καλαμιού και σ' αυτό στερεώνουμε παράμαλλο μήκους 5-6 μέτρων με διάμετρο τουλάχιστον 0,35 που διπλαρώνουμε στα τελευταία 30 εκ. για μεγαλύτερη σιγουριά. Τα δολώματα βυθίζονται με ένα μικρό μολύβι-φύλακα που στερεώνουμε στο στριφτάρι με μια πετονιά περίπου 1,5 μ. Το μολύβι αυτό δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 150 γραμμάρια, η ταχύτητα του σκάφους πρέπει να είναι πάρα πολύ μικρή, δηλαδή περίπου 1 – 1,5 κόμβος, για να επιτρέπεται στα δολώματα να κινούνται λίγο πιο πάνω από τον βυθό.
Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα καλάμια της συρτής μας με μικρούς περιστροφικούς μηχανισμούς, η της καθετής με σταθερούς.
Τα καλάμια πρέπει να είναι πολύ ευαίσθητα. Αν χρησιμοποιούμε εξοπλισμό συρτής, καλό είναι να μην ξεπεράσουμε τις 12 λίμπρες, και να προτιμήσουμε καλάμια με μήκος έως 2 μέτρα.
Για μεγαλύτερη ευαισθησία η λύση είναι να γεμίσουμε το μηχανισμό με νήμα αντί για πετονιά. Το νήμα δεν έχει καθόλου ελαστικότητα, είναι λεπτότερο από τη πετονιά, οπότε μεταδίδει γρηγορότερα και τα τσιμπήματα και το κάρφωμα, ενώ απαιτεί ελαφρύτερο μολύβι χάρη στη μικρότερη τριβή που παρουσιάζει στο νερό σε σχέση με την πετονιά.
Το νήμα θα έχει αντοχή από 12 έως 20 λίμπρες που αντιστοιχούν περίπου σε διάμετρο από 0,18 έως 0,25 .
Το σκαθάρι είναι λαίμαργο ψάρι, του αρέσει η σουπιά, το καλαμάρι, αλλά και η σαρδέλα. Σε τόπους που υπάρχουν σκαθάρια δοκιμάσαμε το εξής τέχνασμα. Ετοιμάσαμε μια μεγάλη ποσότητα από τεμαχισμένες σαρδέλες τις οποίες ρίξαμε στο σημείο που ξέρουμε ότι συχνάζουν σκαθάρια. Τότε στην οθόνη του fishfinder είδαμε ξαφνικά τα ψάρια να έρχονται προς τα μεσόνερα έως σχεδόν και τον αφρό για να φάνε σαρδέλα. Τόσο επάνω μάλιστα που θα μπορούσαμε να τα ψαρέψουμε και με «εγγλέζικο» που λέει ο λόγος…. Εμείς έτοιμοι με ψιλά εργαλεία, πετονιά, αγκίστρι, βαριδάκι και σαρδέλα σε τάκο δολώνουμε, παρακολουθούσαμε το βάθος των ψαριών στην οθόνη και ψαρεύουμε ανάλογα το νοστιμότατο αυτό ψάρι. Όταν οι σαρδέλες πατώσουν συνεχίζουμε να ψαρεύουμε πατωτά με μεγαλύτερο βαρίδι κάνοντας κανονικά καθετή, ενώ ο τόπος είναι πολύ καλά μαλαγρωμένος. Το ίδιο μπορούμε να εφαρμόζουμε και με γαρίδα, χρησιμοποιώντας για μαλάγρα κεφάλια και σώμα τεμαχισμένα, εφόσον θα ψαρέψουμε με το συγκεκριμένο δόλωμα.
Με συρτή
Στην συρτή για σκαθάρια θα χρησιμοποιήσουμε όσο γίνεται πιο ευαίσθητο εξοπλισμό, για να καταλαβαίνουμε τα τσιμπήματα του ψαριού που μερικές φορές είναι ανεπαίσθητα αλλά και για να κατεβάζουμε τα δολώματα στο βυθό με όσο γίνεται μικρότερο μολύβι.
Την αρματωσιά θα την κατασκευάσουμε όπως στη συρτή με ζωντανό δόλωμα, ενώ θα κάνουμε χρήση μολυβιού - φύλακα, θα είναι όμως «ελαφρύτερη» και με πιο κοντό παράμαλλο.
Στο νήμα της μάνας δένουμε ένα στριφτάρι 30 λιμπρών που να περνάει ανεμπόδιστα από τους οδηγούς του καλαμιού και σ' αυτό στερεώνουμε παράμαλλο μήκους 5-6 μέτρων με διάμετρο τουλάχιστον 0,35 που διπλαρώνουμε στα τελευταία 30 εκ. για μεγαλύτερη σιγουριά. Τα δολώματα βυθίζονται με ένα μικρό μολύβι-φύλακα που στερεώνουμε στο στριφτάρι με μια πετονιά περίπου 1,5 μ. Το μολύβι αυτό δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 150 γραμμάρια, η ταχύτητα του σκάφους πρέπει να είναι πάρα πολύ μικρή, δηλαδή περίπου 1 – 1,5 κόμβος, για να επιτρέπεται στα δολώματα να κινούνται λίγο πιο πάνω από τον βυθό.
Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα καλάμια της συρτής μας με μικρούς περιστροφικούς μηχανισμούς, η της καθετής με σταθερούς.
Τα καλάμια πρέπει να είναι πολύ ευαίσθητα. Αν χρησιμοποιούμε εξοπλισμό συρτής, καλό είναι να μην ξεπεράσουμε τις 12 λίμπρες, και να προτιμήσουμε καλάμια με μήκος έως 2 μέτρα.
Για μεγαλύτερη ευαισθησία η λύση είναι να γεμίσουμε το μηχανισμό με νήμα αντί για πετονιά. Το νήμα δεν έχει καθόλου ελαστικότητα, είναι λεπτότερο από τη πετονιά, οπότε μεταδίδει γρηγορότερα και τα τσιμπήματα και το κάρφωμα, ενώ απαιτεί ελαφρύτερο μολύβι χάρη στη μικρότερη τριβή που παρουσιάζει στο νερό σε σχέση με την πετονιά.
Το νήμα θα έχει αντοχή από 12 έως 20 λίμπρες που αντιστοιχούν περίπου σε διάμετρο από 0,18 έως 0,25 .
Κείμενο: Νίκος
Λυμπερόπουλος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου