ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ JIGGING

Το jigging αποτελεί μια από τις πιο αποδοτικές τεχνικές ψαρέματος. Προερχόμενη από την Κίνα, μας δίνει την δυνατότητα να πιάσουμε μεγάλα και καλά ψάρια όπως συναγρίδες, σφυρίδες, ροφούς, μαγιάτικα, στήρες κτλ. Είναι μια τεχνική ψαρέματος που γίνεται με καλάμι χρησιμοποιώντας μεταλλικά ομοιώματα ψαριού σε διάφορα βάρη τα οποία ονομάζονται jigs δηλαδή πλάνοι. Το ψάρεμα γίνεται από βάρκα αλλά και από την ακτή. Στη δεύτερη περίπτωση όμως μιλάμε για μία άλλη τεχνική ψαρέματος η οποία θα αναλυθεί σε άλλη ανάρτηση και ονομάζεται shore jigging. Για να θυμηθούμε και τα αγγλικά μας λίγο το ρήμα  jig σημαίνει χορεύω, αναπηδώ ζωηρά (και εγώ στο λεξικό το βρήκα), κάτι που χαρακτηρίζει απόλυτα την τεχνική.
Ας ξεκινήσουμε να αναλύουμε σιγά σιγά την τεχνική αυτή ξεκινώντας από την αρματωσιά.
Ο ΠΛΑΝΟΣ Ή ΑΛΛΙΩΣ ‘JIG’
Τα τεχνητά ψαράκια για το jigging ποικίλουν ως προς τα χρώματα και το σχήμα. Το κάθε είδος ανάλογα με την περιοχή, το θήραμα την τεχνική ( αργά ή γρήγορα ) έχει και τα αντίστοιχα αποτελέσματα. Είναι κατασκευασμένα κυρίως από μολύβι, και τα βάρη τους κυμαίνονται από 80gr έως 250-300gr. Η επιλογή του βάρους εξαρτάται αποκλειστικά από το βάθος που θα ψαρέψουμε.
Έχει έντονα χρώματα με ανάγλυφα λέπια και διακριτά μάτια .
Αρματώνεται συνήθως με διπλό αγκίστρι (αλλά και μονό ανάλογα με το μέγεθος ) με κοντόστέλεχος και μεγάλη καμπύλη. Το χρώμα του είναι σκούρο και τοποθετείται στο κεφάλι του ψεύτικου. Εδώ θα βάλω μια μεγάλη παρένθεση μιας και πρέπει να αναλυθεί ένα μεγάλο ζήτημα. Πολλοί ‘’συνάδελφοί‘’ μας τοποθετούν δύο αγκίστρια στο σημείο του κεφαλιού για να ελαχιστοποιήσουν τις πιθανότητες αστοχίας και απώλειας του ψαριού και πολύ καλά κάνουν. Κάποιοι άλλοι τοποθετούν ένα πάνω και ένα κάτω. Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω με την δεύτερη επιλογή και θα σας εξηγήσω για ποιό λόγο.
Πρακτικά, με την τοποθέτηση δύο αγκιστριών πάνω και κάτω υπάρχει η πιθανότητα να μπλεχτούν τα δύο αγκίστρια ή κατά την άφιξη του πλάνου στο βυθό αυξάνουμε τις πιθανότητες να πιαστεί το κάτω αγκίστρι σε κάποιο εμπόδιο. Λεπτομέρειες αλλά μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά το ψάρεμά μας αν συμβούν.Τα αγκίστρια αυτά μπορούμε να τα βρούμε έτοιμα στα μαγαζιά των ειδών αλιείας είτε μαζί με την  αγορά του πλάνου είτε ως ανταλλακτικό. Αν θέλουμε να τα δέσουμε μόνοι μας μπορείτε να δείτε στην φωτογραφία τον τρόπο δεσίματος. Προσοχή πρέπει να δώσουμε στη σύνδεση του jig με το αγκίστρι. Ανάμεσά τους πρέπει να μπει κρίκος.Το παράμαλλο το οποίο θα χρησιμοποιήσουμε θα πρέπει να είναι λίγο μικρότερης διαμέτρου  από τη μάνα, ενώ για καλύτερο αποτέλεσμα , καλό θα είναι να χρησιμοποιήσουμε αόρατο. Αν ψαρεύουμε με νήμα, που είναι και ο προτεινόμενος τρόπος, ένα παράμαλλο 70 mm θα κρατήσει και τα μικρά αλλά και τα μεγάλα  ψάρια που θα πιαστούν. Δίπλα βλέπουμε τον τρόπο δεσίματος του πλάνου. Όσον αφορά το στριφτάρι μας, θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μικρότερο, ανθεκτικό και μικρού μεγέθους έτσι ώστε να περνά μέσα από τους οδηγούς του καλαμιού μας. Εναλλακτική λύση είναι να δέσουμε το στριφτάρι απευθείας στον πλάνο .
ΚΑΛΑΜΙ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ

Στα ψαρέματα αυτού του είδους χρησιμοποιούμε καλάμι 30-50 λιμπρών ή ακόμη ισχυρότερα έως 100 λίμπρες για πολύ μεγάλα ψάρια, ενώ το μήκος τους είναι στα 1,80-2,20 m.Ο μηχανισμός θα πρέπει να είναι από ελαφρύ υλικό , αλουμίνιο ή γραφίτη, έτσι ώστε να μην μας κουράζει. Η χωρητικότητα της πομπίνας θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε να χωρά 250m νήματος 0,50mm με μια σχέση μετάδοσης 5 έως 6:1. Σε εναλλακτική περίπτωση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον μηχανισμό της συρτής αν ψαρεύετε με φύλακα, αρκεί να μην είναι πολύ βαρύς.
ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ JIGGING-ΤΕΧΝΙΚΗ

Πρώτα απ’όλα θα χρειαστούμε ένα καλό βυθόμετρο-fishfinder προκειμένου να βρούμε τον τόπο που θα ψαρέψουμε , ξέρα , ναυάγιο κτλ , και να δούμε αν υπάρχουν ψάρια εκεί. Το βάθος κυμαίνεται από 40-120 μέτρα . Με σβηστή τη μηχανή του σκάφους και με το αεράκι να μας παρασύρει ( όχι άγκυρα ) αφήνουμε το δόλωμα να κατέβει στο βυθό. όταν φτάσει μαζεύουμε 1-2 μέτρα ώστε να μην σκαλώσει ο πλάνος στο βυθό . Στη συνέχεια , μαζεύοντας γρήγορα και χαλαρώνοντας , ανεβοκατεβάζουμε το δόλωμά μας , έτσι ώστε να κινείται 1 με 5 μέτρα πάνω από το βυθό . Ανά τακτά χρονικά διαστήματα σηκώνουμε τέρμα πάνω το δόλωμά μας για να δούμε μήπως έχει κάποιο σκουπιδάκι αλλά και μήπως υπάρχει κάποιο ψάρι στα μεσόνερα που δεν το έχει δει το βυθόμετρό μας .