Καθε χρονο πνιγονται πολλοι ψαροντουφεκαδες. Αν αναρωτιεστε για τα αιτια ,θα σας δωσω μια διαφορετικη εκδοχη που γυριζει στο μυαλο μου και σιγουρα φλερταρει με τα δικα σας. Ειναι η απληστια και η θεληση του να αποκτησουμε πραγματα που δεν μας αξιζουν. ΑΠΛΗΣΤΙΑ που δεν διακατεχει μονο τους ψαροκυνηγους, για τα θηραματα, τα χρηματα ,την δηθεν καταξιωση, την επιτευξη του ακατορθωτου σε συνθηκες δυσκολες, μα και τους ‘δηθεν εκπαιδευτες’. Οι οποιοι μεσα σε 2-3 εξοδους στην θαλασσα και καποιες ωρες θεωριας χριζουν τους εκπεδευομενους ετοιμους για καταδυση σε μεγαλο βαθος. Στελνουμε ανθρωπους στο πνιγμο, δηθεν βοηθωντας τους ν αγαπησουν κ να κατακτησουν αυτο που’ αγαπαμε’. Μα αυτο που αγαπαμε ειναι το χρημα και το ευκολο κερδος. Πως ειναι δυνατον να διδαξω σε καποιον να κατεβαινει 25μετρα με 30 βουτιες οταν εμενα μου πηρε πολυ περισσοτερο χρονο ? Πρεπει να ελπιζω, οτι ειναι πολυ καλυτερος μου ο μαθητης, η οτι εχει αλλη αντιληψη η οτι …απλα δεν με ενδιαφερει η ζωη του μαθητη, εγω εκανα το χρεος μου,η ευθυνη δικη του ! Η ψευδαισθηση οτι μπορουμε να ψαρεψουμε σε μεγαλο βαθος ενω δεν το χουμε. Ανεβαζουμε βιντεο που μονο φοβο για την επανοδο μας στην επιφανεια δημιουργουν στους θεατες τους. Τρομαζω με το τι κανουμε στα προσωπικα μας ψαρεματα... Δεν εχουμε μαθει να ακουμε ΟΧΙ απο ανθρωπους, ποσο μαλλον απο πρωτογονα ζωα που μας το δειχνουν με τον πιο απλο τροπο ,δεν θελω να σου παραδωσω την ζωη μου επισκεπτη, αν μπορεις θα κινδυνεψει και η δικη σου …και κινδυνευουμε ! Ποτε δεν θα ξεχασω τα λογια του πατερα ενος φιλου, 20 χρονια πριν. Γυριζοντας απο μια εξορμηση με τον γιο του, ξαπλωσαμε τα ψαρια μπροστα στο μαγαζι του για να βγαλουμε φωτο. Οι περαστικοι ειχαν εκστασιαστει με το θεαμα κ εκεινος ηταν χαρουμενος, μα νιωθοντας την υπερβαση που ειχε γινει, με πλησιασε και ειπε ΄γιαννακη ? κανενα ψαρι δεν αξιζει μια ανθρωπινη ζωη΄ ! αν τυχει και βραχωσει η παει βαθυτερα ,προχωρα παρακατω..δεν χαθηκε κ ο κοσμος, δε μπορουμε να τα χουμε ολα σ αυτη την ζωη ,αυτη ειναι η γοητεια της΄. Δεν μπορω να πω οτι τον ακουσα ,μα σταθηκα τυχερος που ακουω την φωνη του αναμεσα στις βουτιες μου και με συγκρατει… Ξεχασαμε η δεν διδαχθηκαμε ποτε,την εννοια της υπομονης. Την υπομονη που αποκτουμε επειτα απο σκληρη δουλεια, πειθαρχια και πολλες αποτυχιες . Τα θελουμε ολα , γρηγορα, πολυ γρηγορα, ΤΩΡΑ ! Ξεχασαμε τι θα πει σεβασμος, σεβασμος στην θαλασσα, στα θηραματα, στο ζευγαρι μας, σ αυτους που μας περιμενουν σπιτι, στην ιδια μας την ζωη ! Μαθαινουμε πρωτα να πουλαμε κ μετα να ψαρευουμε. Πρωτα να χτυπαμε και μετα να να συνειδητοποιουμε τι καναμε και σε τι βαθος. Πρωτα να πληγωνουμε τους αλλους και μετα ν αναρωτιομαστε. Μα, δεν υπαρχει παντα μετα... Στον αντικτυπο ολων αυτων, βαλαμε την εννοια ζευγαρι. Που σε καποιες απο τις περιπτωσεις που γνωριζα, εδωσε παραταση λιγο καιρο ακομα..μετα ηρθε το αναμενομενο. Ειμαστε παντα υπερ των κατασταλτικων μετρων στην Ελλαδα, μηπως πρεπει ν αρχισουμε να αποκτουμε παιδεια και ν αποδιδουμε τα του καισαρος τω καισαρι …? Η ιδια κριση αξιων που εφερε την ελλαδα μας στην σημερινη της κατασταση, η ιδια που χαλαει φιλιες, σχεσεις,την επαφη με τον ιδιο μας τον εαυτο. Η ιδια στερησε τις ζωες των φιλων μας…ισως και τις δικες μας αυριο ! ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ Πηγή: psarema.info
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου