Χειροποίητο πολυάγκιστρο

Τις περισσότερες φορές τα αλιευτικά αποτελέσματα είναι απίστευτα χρησιμοποιώντας ένα πολυάγκιστρο ως εργαλείο, αρκεί να το χρησιμοποιήσουμε σωστά. Μπάφες, χοντρά λαβράκια και γοφάρια είναι μερικά από τα καλά ψάρια που μπορούμε να πιάσουμε χρησιμοποιώντας χοντρό πολυάγκιστρο. Τα πολυάγκιστρα μπορούμε να τα φτιάξουμε και μόνοι μας. Αν αγοράσουμε το χοντρό πολυάγκιστρο έχει καλώς, αν το κατασκευάσουμε, πρέπει να δώσουμε μεγάλη σημασία στην ποιότητα της πετονιάς, διότι φανταστείτε ότι το ψάρι που θα μασήσει και θα ξαναμασήσει το δόλωμα, σίγουρα θα την επιβαρύνει. Καλά δεμένα πρέπει να είναι και τα αγκίστρια, ενώ η αρματωσιά μας προσεγμένη ώστε να μην έχουμε κοψίματα. Η πετονιά πρέπει να είναι διαφανής και όχι πράσινη, κόκκινη κλπ., διότι το ψαροδόλι που θα χρησιμοποιήσουμε ως δόλωμα είναι ασημόλευκο.Το πρώτο αγκίστρι που θα δέσουμε πρέπει να είναι διαφορετικού χρώματος, διότι προσπαθώντας να ξεμπλέξουμε το πολυάγκιστρο μετά από κάθε χρήση, δεν θα καταφέρουμε τίποτε άλλο εκτός από το να εκνευριστούμε. Αν όμως υπάρχει ένα διαφορετικού χρώματος τα πράγματα απλοποιούνται, διότι ξέρουμε τουλάχιστον από πού αρχίζει το πολυάγκιστρο. Σε ένα κομμάτι διάφανούς ενισχυμένης πετονιάς μήκους εξήντα - 70 περίπου πόντων Νο 50 έως 70 χιλιοστών, δένουμε σε απόσταση ενάμισι-δύο εκατοστών, δεκαοκτώ έως 20 αγκίστρια Νο 2 με πάρα πολύ ευαίσθητο αρπάδι και ανάμεσα στην αρματωσιά και τη μάνα δένουμε δυνατό στριφτάρι βαρέος τύπου. Στην αγορά πάντως κυκλοφορούν και πολυάγκιστρα όπου τα αγκίστρια τους είναι δεμένα με ψιλό συρματόσχοινο, για μεγαλύτερη αντοχή.

Τα δολώματα
Τα δολώματα που θα χρησιμοποιήσουμε στο χοντρό πολυάγκιστρο είναι ψαροδόλια φρέσκα. Δηλαδή σαρδέλα, γαύρος, κολιαδούρια ή μικρά σαυρίδια. Η σαρδέλα, εκτός από το γοφάρι και τον λάβρακα, αρέσει σε όλα ανεξαιρέτως τα ψάρια. Εφιστούμε την προσοχή σας στο ότι δεν καρφώνουμε ποτέ το τελευταίο αγκίστρι στην ουρά, γιατί ή θα σπάσουμε το κόκαλο των ψαριών ή πετώντας τα η σάρκα της σαρδέλας θα σχιστεί και η αρματωσιά θα ξετυλιχτεί. Αντίθετα, κάνουμε θηλιά και δένουμε την ουρά. Να σας επισημάνουμε ότι το γοφάρι προσεγγίζει σχετικά κοντά τις ακτές, ενώ πολλές φορές συνηθίζει να φτάνει μέχρι τις εκβολές των ποταμών. Εκεί το περιμένουμε ρίχνοντας τα χοντρά πολυάγκιστρα πατωτά. Βέβαια το βασικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με το ψάρεμά του είναι το ότι με τα πανίσχυρα δόντια του κόβει εύκολα την πετονιά, γι' αυτό χρησιμοποιούμε λεπτό πλαστικοποιημένο συρματόσχοινο, που προμηθευόμαστε από τα καταστήματα ειδών αλιείας.

Κείμενο Νίκος Λυμπερόπουλος

Πηγη ethnos