Απίκο

Το απίκο είναι το αρχαιότερο είδος ψαρέματος στον κόσμο. Οι πρόγονοί μας χρησιμοποιούσαν τις καλαμιές που φυτρώναν στις όχθες των λιμνών ως καλάμια και τις τρίχες από τις ουρές των αλόγων ως πετονιά. Από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι και πριν από 30 χρόνια, όλα τα καλάμια απίκο ήταν φτιαγμένα από bamboo, είτε τηλεσκοπικά ή σπαστά. Με την έλευση όμως του fiberglass ως υλικό κατασκευής, τα bamboo πέρασαν πλέον στη λήθη και σήμερα θεωρούνται νοσταλγικές αντίκες. Η διαχρονικότητα του απίκο οφείλεται στην απλότητά του. Απλώς κρεμάμε την πετονιά μας στην άκρη του καλαμιού και περιμένουμε να τσιμπήσει. Μόλις πιαστεί το ψάρι, απλώς σηκώνουμε όρθιο το καλάμι και βγαίνει το ψάρι έξω. Είναι τόσο έυκολο που ενδύκνειται για μικρά παιδιά που θέλουν να ξεκινήσουν το ψάρεμα, ακόμη κι από 3 χρονών. Το προτέρημα που έχει έναντι άλλων ψαρεμάτων είναι οτι πρόκειται για ψάρεμα επιφανείας, επομένως δεν μπλέκεται ποτέ το αγκίστρι στο βυθό. Συνήθως απευθυνόμαστε σε μικρά, συνηθισμένα ψάρια, όπως οι κέφαλοι, τα περκόχανα και οι σπάροι. Οι πιο έμπειροι βγάζουν και σαργούς ή μελανούρια.

Ο Εξοπλισμός

Στο απίκο το καλάμι πρέπει να είναι αρκετά μακρύ. Επειδή δεν διαθέτουμε μηχανισμό για να πετάμε μακριά την πετονιά, αναγκαστικά ψαρεύουμε σε απόσταση ίση με το μήκος του καλαμιού. Δηλαδή, όταν έχουμε ένα καλάμι 5 μέτρων, ψαρεύουμε στα 5 μέτρα από το μώλο. Γι αυτό και το απίκο γίνεται συνήθως σε λιμάνια, προβλήτες ή μώλους (και όχι σε παραλίες με αμμουδιά), διότι το κάθε μέτρο που κερδίζουμε έχει σημασία. Επίσης απαραίτητη προϋπόθεση είναι να μην φυσάει, γιατί δυσχεραίνεται ο έλεγχος του καλαμιού. Υπάρχουν καλάμια απίκο από 3 μέτρα (παιδικά) μέχρι και 11 μέτρα. Το συνηθέστερο μέγεθος για έναν μέσο ενήλικα είναι 6-7 μέτρα. Το υλικό κατασκευής του καλαμιού διμορφώνει και την τιμή του: τα fiberglass κυμαίνονται από 5 ως 25 ευρώ, ενώ τα carbon ξεκινάνε από 40 ευρώ και μπορύν να φτάσουν μέχρι και 300! Όμως ένα καλάμι που είναι φτιαγμένο από fiberglass (υαλονήματα), όσο πιο μακρύ είναι, τόσο και πιο βαρύ: από 8 μέτρα και πάνω είναι ασήκωτο! Γι αυτό και στα πολλά μέτρα επιβάλλεται το carbon (ανθρακονήματα): είναι ελαφρύ σαν πούπουλο και παράλληλα δυνατό. Επειδή όμως ο άνθρακας είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού, απαγορεύεται να ψαρεύουμε με carbon κοντά σε πυλώνες της ΔΕΗ ή όταν μαίνεται ηλεκτρική καταιγίδα. Η αρματωσιά του απίκο είναι πάρα πολύ απλή. Κατ’αρχάς το μήκος της πετονιάς μας πρέπει να είναι ΑΚΡΙΒΩΣ όσο και το ύψος του καλαμιού, ούτως ώστε όταν σηκώσουμε όρθιο το καλάμι να μας έρθει το αγκίστρι ακριβώς στα χέρια μας. Αν είναι έστω και λίγο πιο κοντή δεν θα τη φτάνουμε – αν είναι πιο μακριά θα μέινει μες στο νερό και θα την μαζέυουμε με το χέρι. Για να επιπλέει η αρματωσιά χρησιμοποιούμε σβουράκι (είτε απο φυσικό φελλό ή απο φελιζόλ). Πιο κάτω βάζουμε ένα πάρα πολύ ελαφρύ μολυβάκι (για να μπορεί να το σηκώσει ο φελλός), το οποίο μπορεί να είναι είτε σχιστό (δαγκωτό) ή περαστό σαν χάντρα. Τέλος, δένουμε τη σαλαγκιά μας ή 2 μικρά αγκιστράκια. Αγκίστρι βάζουν όσοι δολώνουν ζωντανό σκουλήκι. Η σαλαγκιά είναι πιο διαδεδομένη στο απίκο διότι κρατάει πιο καλά τα δολώματα που είναι σε μορφή ζύμης.

ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ: Το καλάμι δεν είναι γερανός: όταν πιάσουμε ένα λίγο μεγάλο ψάρι, ΔΕΝ το τραβάμε έξω απ’το νερό και ΔΕΝ το σηκώνουμε στον αέρα, γιατί κινδυνεύει να σπάσει το καλάμι. Διότι ένα ψάρι βάρους πχ 2 κιλών, μέσα στο νερό ζυγίζει 1 κιλό λόγω της άνωσης. Αν βγει έξω αποκτά το πραγματικό του βάρος. Σε αυτές τις περιπτώσεις το φέρνουμε κοντά μας (χωρίς να ξενερίσει) και χρησιμοποιούμε μια απόχη για να το βγάλουμε έξω με ασφάλεια.

Πηγη sourisnet