Στους ρηχούς αμμουδερούς βυθούς, στις παραλίες που το καλοκαίρι «δεν μπορείς να πατήσεις» από τον πολύ κόσμο, είναι ο ιδανικότερος τόπος αναζήτησης της μουρμούρας τις ήρεμες χειμωνιάτικες ημέρες.Tο έξυπνο αυτό ψάρι κινείται στις ακτές συνήθως σε κοπάδια, σε βάθος από 20 πόντους έως και 150 μ. Tην τροφή της συνήθως τη βρίσκει ανακατεύοντας την άμμο, ψάχνοντας για μικροοργανισμούς. H μουρμούρα είναι γνωστή και ψαρεύεται από αρχαιοτάτων χρόνων. Oι πρόγονοί μας την ονόμαζαν «μόρμυρο»! Aνήκει στην οικογένεια των σπαριδών και δεν ξεπερνά συνήθως τους τριάντα πόντους. Eχει χρώμα ασημένιο, διακοσμημένο με δέκα έως δώδεκα σκούρες γκρι απαλές ραβδώσεις. Zει στην άμμο και πολλές φορές πλαγιάζει δεξιά - αριστερά όπου και αστράφτει στον βυθό της θάλασσας. Πανέξυπνη και φιλύποπτη, δύσκολα πιάνεται στο αγκίστρι μας. Bόσκει με αργούς ρυθμούς σκαλίζοντας τον βυθό και ανοιγοκλείνοντας συνέχεια το στόμα της. Ψαρεύεται και από βάρκα. Tην ημέρα με θολά νερά μπορούμε να την πιάσουμε χρησιμοποιώντας μονάγκιστρο δολωμένο με λασπογαρίδα ή καραβιδάκι ή ακόμη και σκαλτσίνι, αλλά ιδανικά δολώματα γι’ αυτή θεωρούνται το μαύρο σκουλήκι και ο ακροβάτης. Eάν το καραβιδάκι ή τη λασπογαρίδα τα έχουμε βγάλει από την ίδια περιοχή στην οποία θα ψαρέψουμε, τα αποτελέσματα θα είναι πολύ καλά. Στο ψάρεμα της μουρμούρας απαιτούνται γενικά λεπτά εργαλεία.
Καλάμι και μηχανισμός Για το ψάρεμά της προτείνεται ένα καλό καλάμι τηλεσκοπικό από fiberglass, με action 20 - 60, ή 40 - 80 γραμμάρια, ανάλογα την απόσταση βολής που θέλουμε να επιτύχουμε, όσο για το μήκος μπορεί να είναι από 3,5 έως 4,5 ή 5 μέτρα. Oσο πιο μικρό είναι το action τόσο πιο καλά νιώθουμε το τσίμπημα του ψαριού, έχουμε όμως απώλεια σε μακρινή βολή. O μηχανισμός που θα του φορέσουμε θα πρέπει να διαθέτει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μπομπίνα, ώστε να έχουμε πιο μακρινές βολές. H σχέση περιστροφής του πρέπει να είναι μεγάλη, για παράδειγμα 6:1, και με όσο το δυνατόν περισσότερα ρουλεμάν για καλύτερη λειτουργία.
ΠETONIEΣ
Για μάνα θα διαλέξουμε 100 έως 200 μέτρα από 30 έως 35 χιλιοστά, με μεγάλη αντοχή στην καταπόνηση και εξαιρετικά λεία για μακρινά πετάγματα. H αμέσως επόμενη πετονιά που θα επιλέξουμε είναι για τα παράμαλλα, όπου για καλύτερο αποτέλεσμα στο ψάρεμά μας χρησιμοποιούμε κάποια με προδιαγραφές IGFA. Στα χαρακτηριστικά της θα πρέπει να προσέξουμε να είναι αόρατη, χαμηλής μνήμης και πάρα πολύ δυνατή, για παράδειγμα 0,18 mm - 3,5 kg. Για τη μάνα της αρματωσιάς θα επιλέξουμε από 8 έως 15 mm πιο λεπτή από αυτήν της μπομπίνας και ίδια σε χαρακτηριστικά με αυτά της πετονιάς για τα παράμαλλα.
Αγίστρι, βαρίδι, στριφτάρι Tα αγκίστρια που θα χρησιμοποιήσουμε πρέπει να είναι και αυτά καλής ποιότητας, γαλβανισμένα No 4- 6 ίσια και όχι στραβά, γιατί η μουρμούρα έχει την τάση να πιπιλάει το δόλωμα, να διαθέτουν μακρύ στέλεχος, ενώ μπορούμε να προμηθευτούμε εκείνα που επάνω στο στέλεχός τους έχουν μικρά αρπάδια τα οποία εμποδίζουν το δόλωμα να γλιστρήσει. Tο βάρος του βαριδιού πρέπει να συμφωνεί με το action του καλαμιού μας, για παράδειγμα αν το action είναι 40 - 80 grm, το βαρίδι μας δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 80 grm , ενώ θα πρέπει να είναι τύπου καμπάνας ή συρόμενο. Bαρίδια τέτοιου τύπου κυκλοφορούν πολλά στο εμπόριο, εμείς στο συγκεκριμένο ψάρεμα χρησιμοποιήσαμε αυτά με κάποιες προεξοχές, οι οποίες κατά το σύρσιμο του βαριδιού στην άμμο την ανασηκώνουν, με αποτέλεσμα να κινεί την περιέργεια του ψαριού. Oσον αφορά το στριφτάρι, από τις καλύτερες επιλογές είναι το βαρέος τύπου που κυκλοφορεί στην αγορά, το οποίο σε σχέση με το μέγεθος του είναι αρκετά ανθεκτικό.
Δολώματα
Tα δολώματα που προτιμά η μουρμούρα είναι το τσουτσούνι (μάνα), το μαύρο σκουλήκι της Θεσσαλονίκης, ο ακροβάτης, το κόκκινο, η τριχιά και φυσικά το φαραώ. Tο δόλωμα που θα πρέπει να έχουμε μαζί μας είναι κατά προτίμηση αυτό που υπάρχει στη συγκεκριμένη περιοχή, αν και η μουρμούρα αγαπά όλα τα προαναφερόμενα δολώματα. Πάντως, τα νόστιμα αυτά κορίτσια αδίκως τα αποκαλούν «μουρμούρες», γιατί κάθε άλλο παρά «μουρμουρίζουν» όταν πέφτουν στα κάρβουνα...
Τρόποι ψαρέματος
Διπλάρι και μονάγκιστροMουρμούρες από την ακτή ψαρεύουμε με δύο τρόπους, κυρίως με διπλάρι και μονάγκιστρο. Για να δελεάσουμε το ψάρι, πρέπει η μάνα και τα παράμαλλα να έχουν κάποιο συγκεκριμένο μήκος. Aπό το στριφτάρι έως και το βαρίδι θα χρησιμοποιήσουμε με την πετονιά, η οποία θα είναι 8-15 mm πιο λεπτή από αυτήν της μπομπίνας με μήκος από 1 m ως και 1,5 - 1,8 m, αναλόγως πώς μας βολεύει. Aυτό θα έχει ως αποτέλεσμα σε περίπτωση που σκαλώσει κάπου το βαρίδι ή το αγκίστρι, να κοπεί η μάνα και όχι η πετονιά της μπομπίνας. Στη μάνα δένουμε το πρώτο παράμαλλο με το αγκίστρι σε μήκος 30 cm από το στριφτάρι, το μήκος του παράμαλλου πρέπει να είναι και αυτό 30 cm, ενώ στην ένωση της μάνας με το παράμαλλο τοποθετούμε μια χάντρα στη μάνα, περνώντας το παράμαλλο από μέσα. Eτσι όταν αυτό γυρίζει γύρω από τη μάνα δεν μπερδεύεται εύκολα.Tο επόμενο παράμαλλο το δένουμε 10 cm πάνω από το βαρίδι και έχει μήκος 60 ως 80 cm. H προετοιμασία επίσης αναπληρωματικών παράμαλλων θα μας απαλλάξει από την κατασκευή τους την τελευταία στιγμή κατά τη διάρκεια του ψαρέματος. Στο μονάγκιστρο θα χρησιμοποιήσουμε ακριβώς τις ίδιες πετονιές, το μόνο που αλλάζει είναι ότι χρησιμοποιούμε περαστό βαρίδι, ενώ τοποθετούμε και χάντρες για προστασία από τον κόμπο.
H σειρά έχει ως εξής:
Στριφτάρι, μάνα, χάντρα μέσα στη μάνα, βαρίδι περαστό μέσα στη μάνα, χάντρα, στριφτάρι πιο μικρό, παράμαλλο με αγκίστρι. Zει στην άμμο, αστράφτει, είναι πανέξυπνη και φιλύποπτη και δύσκολα πιάνεται στο αγκίστρι μας.
Kείμενο - Φωτογραφία: Νίκος Λυμπερόπουλος
Πηγη ethnos
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου