«Μικροί» ψαράδες έτοιμοι ;

Αν αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το ψάρεμα, είναι φυσικό να ξεκινήσετε με τους βασικούς τρόπους ψαρέματος, αφήνοντας προς το παρόν δύσκολες μεθόδους, όπως για παράδειγμα τα παραγάδια που είναι για πιο «προχωρημένους». Αν λοιπόν θέλετε να σας βρει ο νέος χρόνος «ψαρά», σας δίνουμε τις πρώτες κατευθύνσεις.Το ψάρεμα με καλάμι είναι ο πιο γνωστός τρόπος ψαρέματος, δημοφιλής σε νέους αλλά και έμπειρους ψαράδες. Πολλοί συνηθίζουν να ψαρεύουν με τον παραδοσιακό τρόπο, χρησιμοποιώντας απλά καλάμια πάνω στα οποία δένουν μια πετονιά, το αγκίστρι, έναν φελλό και ένα βαρίδι. Οι περισσότερο πεπειραμένοι χρησιμοποιούν τα τηλεσκοπικά καλάμια, προσαρμόζοντας πάνω σε αυτά τον κατάλληλο μηχανισμό για εύκολο πέταγμα και μάζεμα της πετονιάς. Συνήθως το μήκος του καλαμιού χωρίς μηχανάκι είναι περίπου 6 με 8 μέτρα, ενώ το μήκος της αρματωσιάς κατά 15-20 πόντους μικρότερο από αυτό. Η αρματωσιά αποτελείται από ένα στριφτάρι σχήματος (Τ). Στη μια άκρη του δένουμε τη μάνα και στις άλλες δυο τα παράμαλλα με τα αγκίστρια, ή δυο μικρές σαλαγκιές. Πάνω στη μάνα τοποθετούμε έναν φελλό που σταθεροποιούμε ανάλογα του βάθους που ψαρεύουμε. Για ψάρεμα από την ακτή απαιτείται ειδικό καλάμι, αρκετά ευλύγιστο, έτσι ώστε χωρίς μεγάλη δύναμη το βαρίδι με το αγκίστρι να εκτιναχτούν μακριά. Τα ψάρια σε αυτή την περίπτωση είναι κέφαλοι, μουρμούρες, τσιπούρες, σπάροι κλπ., ενώ χρησιμοποιούμε ως δόλωμα ζυμάρι, ψωμί, σαρδέλα, γαρίδα κλπ. Το καλάμι με μηχανάκι διαφέρει από τα υπόλοιπα καλάμια. Με αυτό μπορούμε να ψαρέψουμε όχι μόνο από κρεμαστές ακτές, όπως λιμάνια και βράχια, αλλά από την ακροθαλασσιά ακόμη και από τη βάρκα. Ενα από τα ευκολότερα ψαρέματα είναι αυτό με σαλαγκιά και γίνεται συνήθως από το τέλος Μαϊου μέχρι το φθινόπωρο χρησιμοποιώντας σαρδέλα, φρίσα, ή ζυμάρι. Η σαλαγκιά αποτελείται από τρία ή τέσσερα αγκίστρια δεμένα μαζί πλάτη με πλάτη, ενώ από το μάτι της σαλαγκιάς δένουμε την πετονιά. Λίγο πιο πάνω στη μάνα του καλαμιού, δένουμε ένα αγκίστρι με παράμαλλο και αυτό στη μάνα του καλαμιού. Δολώνουμε το αγκίστρι, ενώ αφήνουμε τη σαλαγκιά κενή. Πριν ρίξουμε στο νερό, σπέρνουμε μερικά κομμάτια μαλάγρα και όταν τα ψάρια τσιμπήσουν, τραβάμε απότομα προς τα επάνω... κι ό,τι καρφώσουμε ! Το καλάμι και η μεσηνέζα που χρησιμοποιούμε σε αυτό το ψάρεμα πρέπει να είναι γερά και ανθεκτικά, ώστε να αντέχουν τα απότομα τραβήγματα και το πιθανό μεγάλο βάρος του ψαριού, διότι μπορεί να το αγκιστρώσουμε από την κοιλιά ή την πλάτη.

Πεταχτάρι, το δύσκολο

Ενα από τα πιο γνωστά και αποδοτικά ψαρέματα, που όμως απαιτεί γνώσεις και υπομονή για να αποδώσει όσο το δυνατόν καλύτερα, είναι το πεταχτάρι . Η καλύτερη εποχή του θεωρείται η περίοδος από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο, (αλλά αυτό δεν είναι απόλυτο) και το πραγματοποιούμε κυρίως τις πρώτες πρωινές ώρες ή αργά το απόγευμα. Το πεταχτάρι, όπως ετυμολογικά λέει και η ίδια η λέξη, σημαίνει το πέταγμα από τη στεριά (βράχια ή ακτή) όσο πιο μακριά γίνεται. Αφού ξετυλίξουμε την πετονιά, τη ρίχνουμε σε βυθό χωρίς ιδιαίτερες μορφολογικές ανωμαλίες, όπως βράχια, πέτρες και φύκια, αποφεύγοντας με αυτόν τον τρόπο να μπλεχτεί κάπου. Στη συνέχεια μαζεύουμε τα μπόσικα και την κρατάμε περιμένοντας το ψάρι να τσιμπήσει. Οι πιο έμπειροι εφαρμόζουν μια τακτική που τις περισσότερες φορές έχει σίγουρα αποτελέσματα. Μόλις καταλάβουν το ψάρι να τσιμπά, αφήνουν το πεταχτάρι να τεντώσει και με μια απότομη κίνηση το τραβούν προς τα έξω. Αν η πρώτη προσπάθεια δεν στεφθεί με επιτυχία, τότε η ίδια κίνηση θα πρέπει να επαναληφθεί, ώσπου το ψάρι τελικά να καταπιεί το αγκίστρι. Αμέσως μετά, με αργές και σταθερές κινήσεις τραβάμε την πετονιά προς το μέρος μας. Επειδή τα ψάρια δεν τρώνε πάντα με την ίδια όρεξη, θα πρέπει να είμαστε ανά πάσα στιγμή προετοιμασμένοι, παρακολουθώντας το πεταχτάρι. Στο πεταχτάρι χρησιμοποιούμε μικρά αγκίστρια με αντίστοιχα μεγάλα δολώματα, ξεγελώντας τα ψάρια που θέλουν απλά να παίξουν με το δόλωμα χωρίς να το αρπάξουν. Τα δολώματα που χρησιμοποιούνται είναι συνήθως σκουλήκια, ζωντανές γαρίδες, καλαμάρια, σουπιές και σκαλτσίνια.

Με πολυάγκιστρο

Το πολυάγκιστρο δεν απαιτεί ούτε ιδιαίτερη τεχνική, ούτε εξαιρετική προσπάθεια, για να αγκιστρωθούν τα ψάρια. Το εργαλείο αυτό αποτελείται από 10 ή 12 αγκίστρια δεμένα στη σειρά σε ένα στριφτάρι, ενώ στην άλλη άκρη του δένουμε τη μάνα. Τα παράμαλλα πρέπει να είναι μικρά και το κάθε αγκίστρι να δένεται λίγο πιο πάνω από το προηγούμενο σε αντίθετη φορά ή απευθείας επάνω στην πετονιά. Αν και συνήθως χρησιμοποιείται για τους κέφαλους, παρ όλα αυτά έχει εξίσου ικανοποιητικά αποτελέσματα με σάλπες και λαβράκια.

Κιούρτος, ο παραδοσιακός

Πρόκειται για εργαλείο πολύ διαδεδομένο και αποτελεσματικό. Ο κιούρτος κατασκευάζεται από σύρμα, έχει σφαιρικό μέγεθος και μια μόνο είσοδο από την πάνω πλευρά. Τα ψάρια, αφού εισέλθουν, δεν μπορούν να εξέλθουν. Επειδή οι κιούρτοι της αγοράς έχουν σύρμα που είναι καινούριο και γυαλίζει, τα ψάρια καταλαβαίνουν πως πρόκειται για παγίδα και τους αποφεύγουν, γι αυτό τους αφήνουμε λίγο καιρό στη θάλασσα να παλιώσουν. Αποδοτικοί είναι οι σκουριασμένοι κιούρτοι που τους καμουφλάρουμε εσωτερικά με φύκια και διάφορα χόρτα του βυθού, τοποθετώντας ως δόλωμα σπασμένα μύδια, λιωμένες σαρδέλες κλπ.

Η απολαυστική καθετή

Από τους πλέον διαδεδομένους και αποδοτικούς τρόπους ψαρέματος που γίνεται από βάρκα σε ρηχά αλλά και βαθιά νερά συνήθως ρίχνοντας άγκυρα. Ξεκινώντας να ψαρέψουμε με καθετή θα πρέπει να γνωρίζουμε το βάθος και τη μορφολογία του βυθού, κατά προσέγγιση τουλάχιστον, χρησιμοποιώντας έτσι και την κατάλληλη πετονιά. Η ψιλή είναι ιδανική, αλλά σε βαθιά νερά επιλέγουμε τη χοντρή. Ως ενδεδειγμένη θεωρείται από πολλούς η 45άρα, ενώ άλλοι πάλι (όπως εμείς) χρησιμοποιούν την 70άρα και την 80άρα. Αφού ρίξουμε την καθετή στο νερό, θα πρέπει να κρατήσουμε σταθερή τη μάνα και με το πρώτο τσίμπημα να την τραβήξουμε απότομα προς τα επάνω. Η καθετή αποτελείται από δύο κυρίως τμήματα: τη μάνα, που φτάνει σε μήκος τις 40-50 οργιές (80 έως 100 μέτρα περίπου) και την αρματωσιά. Στην άκρη της μάνας τοποθετούμε ένα μικρό στριφτάρι και σε αυτό δένουμε την αρματωσιά, που αποτελείται από πετονιά πιο λεπτή από αυτήν της μάνας. Στην άκρη της αρματωσιάς βάζουμε ένα βαρίδι και κατά διαστήματα δένουμε 3 παράμαλλα με αγκίστρια. Το μέγεθος και το μήκος των παράμαλλων, όπως και των αγκιστριών εξαρτάται από το ψάρι που θέλουμε να πιάσουμε. Στην καθετή μπορούν να τσιμπήσουν σχεδόν όλα τα είδη ψαριών εκτός από κάποια αφρόψαρα, ενώ το πιο συνηθισμένο δόλωμα είναι η τεμαχισμένη γαρίδα. Αν μετά από αυτά αισθάνεστε έτοιμοι για δράση, δεν έχουμε παρά να σας ευχηθούμε «καλή διασκέδαση» και να θυμάστε ότι η τύχη ευνοεί τους αρχάριους !

ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΝΙΚΟΣ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ

Πηγή ethnos