Η πρώτη και πιο απλή αρματωσιά (Α) έχει σχιστά βαριδάκια στο επιθυμητό βάρος και τίποτα παραπάνω. Στην Β, η μάνα καταλήγει σε στριφτάρι μικρό για χρήση με παράμαλλο fluorocarbon πάνω στο οποίο προσθέτουμε τα σχιστά βαριδάκια. Η αρματωσιά Γ διαφέρει από την προηγούμενη στο ότι εδώ το βαρίδι είναι ένα μικρό συρόμενο σε σχήμα ελιάς ή σφαιρικό. Η μαλακιά ελαστική χάντρα προστατεύει τον κόμπο. Η τελευταία αρματωσιά (Δ) χρησιμοποιείται σε βυθούς με πολλά σκαλώματα. Η τεχνική του ultra light casting δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο που να την ξεχωρίζει από το casting γενικά. Μοναδική ουσιαστικά διαφορά είναι τα πολύ λεπτά εργαλεία όπως είπαμε παραπάνω και η συνειδητοποίηση των περιορισμών που αυτό συνεπάγεται. Έτσι, ανάλογα με το καλάμι που θα χρησιμοποιήσουμε καθορίζεται και το μέγιστο βάρος του βαριδιού κι επειδή εδώ μιλάμε για καλάια με δράση 5-25gr ή 10-30gr το πολύ θα πρέπει να συνυπολογίζουμε ακόμα και το μικρό βάρος του δολώματος αφού ακόμα κι αυτό προσθέτει μερικά γραμμάρια στο συνολικό βάρος που θα ρίψουμε. Ένα σημαντικό πλεονέκτημα της τεχνικής αυτής είναι το συγκριτικά χαμηλό κόστος της κάθε ψαρευτικής μας εξόρμησης. Τα βαρίδια που θα χρησιμοποιήσουμε είναι από τα πιο φτηνά της αγοράς – οι κλασσικές ελιές έχουν τιμή 2-3 ? το κιλό (αν και κάποια καταστήματα τις πουλάνε με το κομμάτι). Τα σχιστά βαριδάκια υπάρχουν είτε σε φακελάκια λ.χ. των 10 τεμαχίων είτε πουλιούνται σε μικρές κασετίνες που περιέχουν διάφορα μεγέθη . Σε παρόμοια συσκευασία υπάρχουν και τα σφαιρικά συρόμενα βαρίδια. Θα ήταν παράλειψη να μη γίνει έστω μια αναφορά και σε ένα άλλο εξαιρετικό εργαλείο – όπως το αξιολογούν αυτοί που το γνωρίζουν – και το οποίο δεν είναι άλλο από την ζόκα. Όσοι δεν έχουν ψαρέψει με ζόκα μάλλον την αγνοούν αλλά όσοι την γνωρίζουν την έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Ζόκες κυκλοφορούν αρκετές στο εμπόριο αλλά οι ποιότητες διαφέρουν από καλοσχηματισμένες μέχρι μάλλον απαράδεκτες. Επίσης, όσο μικραίνουν τα μεγέθη τόσο πιο δύσκολα τις βρίσκουμε. Για τους λάτρεις των ιδιοκατασκευών η κατασκευή ζόκας είναι πάντα μια πρόκληση και συνάμα μια δημιουργική απασχόληση. Τη ζόκα την δένουμε κατευθείαν πάνω στη μάνα, την δολώνουμε κατά προτίμηση με κάποιο ζωντανό δόλωμα όπως γαρίδα ή καραβιδάκι και την ψαρεύουμε. Το γυάλισμα της ζόκας με ένα μαλακό πανάκι πριν τη χρήση είναι ένα παλαιό «μυστικό» που ενισχύει την απόδοσή της. Το σκεπτικό είναι ότι αστράφτει και προσελκύει τα εξ ορισμού περίεργα ψάρια. Όπως και με τις αρματωσιές και τα βαρίδια που αναφέραμε παραπάνω, κι εδώ θέλει προσοχή στην επιλογή του κατάλληλου βάρους της ζόκας αλλά και να γίνονται οι ρίψεις με τεχνική κι όχι με δύναμη ώστε να μη δούμε να πέφτει αλλού η αρματωσιά μας και αλλού το δόλωμα. Κάτι άλλο που εντυπωσιάζει στο ψάρεμα με αυτή την τεχνική είναι οι σεβαστές αποστάσεις στις οποίες μπορούμε να ψαρέψουμε. Το μικρό βάρος του βαριδιού όχι μόνο δεν συνεπάγεται ρίψεις λίγων μόνο μέτρων αλλά σε συνδυασμό με την ελάχιστη τριβή της λεπτής μάνας στους οδηγούς και την ελαστικότητα του spinning καλαμιού μας επιτρέπει ρίψεις δεκάδων μέτρων. Το να στείλουμε το δόλωμά μας στα 40-50 μέτρα με ένα καλάμι των 30 gr και βαρίδι 25gr είναι εύκολη υπόθεση. Τα δε αποτελέσματα του ψαρέματος σε αυτή την απόσταση από την ακτή είναι κάτι το οποίο το έχω διαπιστώσει σχεδόν όσες φορές έχω ψαρέψει με την τεχνική αυτή αλλά και όχι μόνο! Πριν μπουν τα καλάμια στη ζωή μας, οι αποστάσεις αυτές ήταν οι συνηθισμένες στις οποίες ψαρεύαμε με τα καρούλια μας. Σπάνια ρίχναμε πιο μακριά εκτός αν είχαμε αρκετά μεγάλη σε διάμετρο πετονιά ώστε να αντέξει την ρίψη με μεγάλο βαρίδι. Η αποδοτική ψαριά σε απόσταση μέχρι τα 50 μέτρα όμως θέτει και κάποιες προϋποθέσεις και η κυριότερη απ? αυτές είναι η σωστή επιλογή της τοποθεσίας. Σε κάποιες περιοχές όπου ψαρεύω το βάθος στα 50 μέτρα από την ακτή δεν ξεπερνάει τα 2-3 μέτρα ενώ σε άλλες περιοχές τα 50 μέτρα απόσταση αντιστοιχούν σε 30-50 μέτρα βάθος! Στην δεύτερη περίπτωση οι ρίψεις δεν χρειάζεται να υπερβούν τα 25-30 μέτρα και αυτό για δύο λόγους. Πρώτον ότι σε αυτή την απόσταση βρίσκει κανείς την κατάλληλη ζώνη με ψάρια και δεύτερον το όποιο ψάρι αγκιστρωθεί σε βάθος 50 μέτρων πολύ δύσκολα θα καταλήξει στην απόχη μας. Είναι τόσα τα σκαλώματα στον βραχώδη βυθό της περιοχής που σπάνια θα βγάλουμε ένα αγκιστρωμένο ψάρι το οποίο έχει «βραχώσει». Όπως είναι λογικό, σε όλες τις τεχνικές με ελαφριά εργαλεία, έτσι κι εδώ η απόχή είναι απόλυτα απαραίτητη. Μπορεί μεν οι μικροί σαργοί να βγαίνουν και χωρίς απόχη αλλά στο ψάρεμα ποτέ δεν ξέρουμε τι εκπλήξεις μπορεί να μας επιφυλάσσει η θάλασσα. Λαμβάνοντας υπ? όψιν τα δολώματα που χρησιμοποιούμε είναι αναμενόμενο να βρεθούμε αντιμέτωποι με κάποια εκλεκτά είδη, από τσιπούρες και μουρμούρες μέχρι λαβράκια και ότι άλλο μπορεί να προσελκύσουν τα δολώματά μας. Ψαρεύοντας αυτά τα ψάρια με τεχνικές long casting ή surf casting είναι αναμφισβήτητα ικανό να ανεβάσει την αδρεναλίνη στα ύψη. Αν όμως αντικαταστήσουμε τα castinggr με τα καλαμάκια του spinning των 4-13, 5-25 ή 10-30gr τότε που να βρεθούν τα λόγια να περιγράψουν τις συγκινήσεις που θα μας χαρίσει η μάχη με ένα ψάρι έστω και 300 γραμμαρίων? Πως να περιγράψω το συναίσθημα όταν φέρνω στην απόχη μου ένα λαβράκι του κιλού που λιγουρεύτηκε το καραβιδάκι σε αρματωσιά με 16άρα μάνα μετά από μάχη με καλάμι 13gr ? Ανακεφαλαιώνοντας μπορούμε να προσδιορίσουμε το ultra light casting σαν την τεχνική όπου χρησιμοποιούμε καλάμια τύπου spinning με δράση μέχρι και τα 30gr για να κάνουμε ρίψεις με πετονιές μέχρι 0,20mm και με μέγεθος βαριδιού που αρχίζει από το μηδέν (χωρίς βαρίδι) μέχρι το μέγιστο επιτρεπτό για τις αντοχές των καλαμιών που χρησιμοποιούμε. Επιλέγοντας το κατάλληλο κάθε φορά δόλωμα στοχεύουμε σε ψάρια όπως οι σαργοί, τα μελανούρια κτλ αν και πολύ συχνά θα τιμήσουν τα αγκίστρια μας ψάρια όπως οι τσιπούρες, τα λαβράκια και άλλα εκλεκτά. Κατά κύριο λόγο το ψάρεμα αυτό γίνεται με το καλάμι στο χέρι αλλά όταν τα τσιμπήματα είναι πιο αραιά τότε μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάποια βάση (Εικόνα 11). Επειδή τα φρένα στον μηχανισμό είναι συνήθως πολύ χαλαρά, ίσα-ίσα να μην απελευθερώνεται πετονιά από τυχόν ρεύματα, οι μηχανισμοί με δυνατότητες άμεσης μεταβολής της προρύθμισης (σύστημα fighting drag, level drag κτλ) προσφέρονται ιδιαίτερα. Προσαρμόζοντας την χρήση οπτικο-ακουστικού ειδοποιητή, τα γνωστά beeper ή buzzer μπορούμε να έχουμε τα φρένα επαρκώς «λυτά» κι όμως να γίνεται αντιληπτό το παραμικρό τράβηγμα της πετονιάς μας. Η τροποποίηση ή η προσαρμογή εργαλείων από άλλες τεχνικές ψαρέματος στις τρέχουσες περιστάσεις ήταν πάντα κάτι το οποίο μου παρουσίαζε ενδιαφέρον. Άλλωστε και η όλη τεχνική του ψαρέματος casting με καλάμια spinning όπως εδώ δεν είναι παρά άλλη μια απόδειξη αυτής της τάσης. Τέλος, θα πρέπει να σημειωθεί και μια άλλη σημαντική παράμετρο, αυτή της δράσης των καλαμιών που είναι κατά κανόνα ημι-παραβολική ή και παραβολική. Τα «μαλακά» αυτά καλάμια του spinning δεν μας δίνουν πολλά περιθώρια για δυνατά καρφώματα κι αυτό πρέπει να το έχουμε πάντα στον νου μας. Προσωπικά έχω αρχίσει να χρησιμοποιώ (κι εδώ) κυκλικά αγκίστρια τον τελευταίο καιρό γιατί το κάρφωμα που απαιτούν τα κυκλικά είναι πιο συμβατό με τα εν λόγω καλάμια αφού δεν απαιτούν δυνατό αλλά «χαλαρό» κάρφωμα. Το κύριο ζητούμενο της τεχνικής αυτής είναι οι έντονες συγκινήσεις λόγω των ελαφριών εργαλείων αλλά έχει μεγάλη σημασία να γνωρίζουμε πολύ καλά τα όρια της αντοχής τους αλλά και τα όρια της δικής μας τεχνικής. Δεν είναι σκόπιμο να μας ξεφεύγει κάποιο ψάρι λόγω αυτών και να ξέρουμε ότι είναι καταδικασμένο να ψοφήσει από το αγκίστρι που έχει καταπιεί. Ο δικός μας εγωισμός δεν θα πρέπει ποτέ να πρωτοστατεί στην επιλογή των κατάλληλων εργαλείων.
Πηγη psarema.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου