Οι βραχώδεις ακτές της πατρίδας μας βρίθουν από ζωή, ακόμη και αυτές τις εποχές που καθομολογουμένως τα ψάρια έχουν μειωθεί κατά πολύ σε όλους τους βυθούς. Ο βασιλιάς των βράχων της ακτής είναι ο σαργός, ψάρι πεντανόστιμο, που κανένας ψαράς δεν το καταφρονεί. Τα πιο διαδεδομένα είδη σαργών που συναντάμε στα βράχια είναι ο Σαργός ή Χαρακίδα (Diplodus Sargus) με τις εννέα κάθετες γραμμές και ο Σαργός ή Καμπανάς, ή Αυλιάς, ή Καραγκιόζης, ή Κακαρέλλος (Diplodus Vulgaris) με τις δύο παχιές κάθετες γραμμές μετά τα βράγχια και πριν την ουρά, με πιο πολυπληθή τον δεύτερο, που έχει και τις περισσότερες συλλήψεις. Σπανιότερα μπορεί να συλλάβουμε και την Ούγενα, ή Μυτάκι ή Χιώνα (Diplodus Puntazzo). Εγώ δεν έχω πιάσει μέχρι τώρα ποτέ. Ψάρι κοπαδιαστό που αρέσκεται στις τρύπες, στα χαράκια, στα κατρακύλια και στις πλάκες, ειδικά σε βυθούς ανώμαλους με μεγάλες υψομετρικές διαφορές.
Επιλογή τόπου.
Εκεί θα τον αναζητήσουμε με την τεχνική του εγγλέζικου, στις άγριες βραχώδεις ακτές που προχωράνε αρκετά μέσα στην θάλασσα. Και όταν λέω άγριες, δεν εννοώ γκρεμούς που ορειβατείς, εννοώ τα βράχια της ακτής που έχουν τρύπες, χαράκια, ανώμαλες μύτες. Στην πλειοψηφία των ακτών, όπως είναι διαμορφωμένη ακτή, έτσι είναι και μέσα στην θάλασσα και ο βυθός, στα πρώτα 10-20 μέτρα τουλάχιστον. Ιδανικές συνθήκες και αποστάσεις για το ψάρεμα με εγγλέζικο, όπου ψαράς επιλέγει το ύψος από τον βυθό που θα βρίσκεται το αγκίστρι του. Ευτυχώς η πατρίδα μας είναι γεμάτη από βραχώδεις ακτές και σίγουρα θα βρούμε κάποια κοντά στον τόπο μας που να κρατάει το δημοφιλές αυτό ψάρι. Θα πρέπει βέβαια να είμαστε διατεθειμένοι να διανύσουμε κάποια απόσταση μέχρι να βρούμε το ιδανικό σημείο. Όσο το δυνατόν πιο ελαφρύ εξοπλισμό, παπούτσια μποτάκια και σταθερά βήματα. Είναι λίγο κοπιαστικό, αλλά σίγουρα θα ανταμειφθούν οι προσδοκίες μας. Ο σαργός είναι ψάρι τοπιάρικο, αν βρει κάποιο σημείο στην ακτή που να καλύπτει τις ανάγκες του, παραμένει και διαβιεί εκεί, σχηματίζει κοπάδια και όσο και να απομακρυνθεί, επιστρέφει πάντα στον ίδιο τόπο. Όταν αναζητούμε νέες περιοχές ψαρέματος, πρέπει να εξερευνήσουμε όλη την ακτή με ψαρέματα, θα υπάρχουν σαργοί, αλλά πρέπει να βρούμε το σημείο που διαβιούν, οπότε κάνουμε διαδοχικά ψαρέματα σε αποστάσεις 50 μέτρων μεταξύ τους. Σε κάποιο σημείο οι συλλήψεις θα είναι περισσότερες από τις συνήθεις περιστασιακές συλλήψεις κάποιων σαργών, ακόμα και στις χειρότερες ψαρευτικά μέρες. Τότε θα έχουμε βρει το σημείο μας. Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο γιατί ο σαργός αρέσκεται στα μπιγκατίνι, το βασικό δόλωμα του εγγλέζικου και χωρίς άλλο μαλάγρωμα μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για την παρουσία ή όχι σαργών στο συγκεκριμένο σημείο. Με αυτόν τον τρόπο έχω βρει αρκετά πατήματα σε όλη την ακτογραμμή της Αττικής από την πλευρά του Σαρωνικού, με αρκετά ικανοποιητικούς πληθυσμούς σαργών, έτσι ώστε να μου προσφέρουν την συγκίνηση του ψαρέματος και αρκετά ψάρια για τηγάνι και κάρβουνο, με την σωστή διαχείριση.
Κατάλληλες συνθήκες.
Η ήρεμη θάλασσα δεν ενδείκνυται για το ψάρεμα του σαργού. Χρειάζεται από έντονο ρυτίδιασμα, έως και έντονο σκάσιμο του κύματος στην ακτή. Οι καλύτερες συνθήκες για ποσότητα ψαριών είναι όταν έχουμε τον αέρα στην πλάτη και κοντά σε κάβο έτσι ώστε να κάνει μια ρεστία που φέρνει χωρίς μεγάλα κύματα την θάλασσα να σκάει με μέτρια αφρουδιά στα πόδια μας. Τα μεγαλύτερα μεγέθη όμως βγαίνουν με κόντρα αέρα και το κύμα να σκάει με δύναμη στα πόδια μας. Είναι οι συνθήκες που οι μεγαλύτεροι σαργοί του κοπαδιού αφήνουν την επιφυλακτικότητα που τους διακρίνει και ορμάνε στα δολώματα. Οι καλύτερες μέρες μου είναι από την νέα σελήνη μέχρι και την πανσέληνο, στο γέμισμα δηλαδή της σελήνης. Οι καλύτερες ώρες, δύο ώρες πριν το σούρουπο μέχρι και όλη τη νύχτα αν τσιμπάνε.
Το ψάρεμα.
Είπαμε πως στα βράχια θέλουμε ελαφρύ εξοπλισμό γιατί έχουμε περπάτημα. Σε μια θήκη καλαμιών έχω δύο καλάμια εγγλέζικου, ένα 4,20 μήκος ημιπαραβολικό και ένα 4,50 μήκος προοδευτικά παραβολικό, καθώς και ένα εξάμετρο μπολονέζ ημιπαραβολικό. Έχω και 2 κοντάρια απόχης, ένα τετράμετρο και ένα πεντάμετρο. Είμαι λίγο υπερβολικός, αλλά θέλω να έχω ανταλλακτικό καλάμι (μου έχει σπάσει καλάμι σε μάγκωμα και ευτυχώς που είχα κι άλλο), αλλά και να μπορώ να ψαρέψω σε οποιεσδήποτε συνθήκες βρω στο σημείο που θα ψαρέψω. Για ευνόητους λόγους έχω και δύο κοντάρια απόχης, κυρίως όμως γιατί μπορεί να χρειαστεί να στήσω τον εξοπλισμό μου και πιο ψηλά από το επίπεδο της θάλασσας. Ούτως ή άλλως τα κάρμπον καλάμια είναι πανάλαφρα και το βάρος τους στο περπάτημα είναι αμελητέο. Ένα σακκίδιο πλάτης με τα παρελκόμενα, τα απολύτως απαραίτητα και έναν κουβά με το δόλωμα, νερό και καφέ, καθώς και μία πανάλαφρη αλουμινένια σπαστή βάση για το καλάμι. Βρίσκω το σημείο μου και στήνω τον εξοπλισμό μου. Προτιμώ στα βράχια και εφ’ όσον μου το επιτρέπει ο χώρος πίσω μου, ένα καλάμι 4,50 μέτρων, είναι ένα ιδανικό μήκος για να σηκώσεις το καλάμι και να καρφώσεις, παίρνει όλα τα μπόσικα της μάνας που έχουν δημιουργηθεί από το ρεύμα και τον αέρα χωρίς νεροκάρφωμα. Στην βυθομέτρηση δεν είμαι πολύ ακριβής, δεν μου χρειάζεται, τυπικά βυθομετρώ σε 3 σημεία, ακριβώς μπροστά μου, λίγο δεξιότερα και λίγο αριστερότερα. Ξεκινάω πάντα με το αγκίστρι μου να είναι ένα μέτρο πάνω από τον βυθό και πολλές φορές το ανεβάζω μέχρι και τα μεσόνερα. Ο σαργός ανεβαίνει ψηλά για να φάει και μάλιστα με τον ανταγωνισμό που δημιουργείται ανάμεσα στα μέλη του κοπαδιού και τα άλλα ψάρια μπορεί να ανέβει πραγματικά πολύ ψηλά. Αποφεύγω όλα τα πατόψαρα που χαλούν το δόλωμα, πέρκες, γύλους, χάνους κλπ. Έχω περιθώριο στο τσίμπημα του σαργού, ειδικά του μεγάλου, να τον καρφώσω και να τον παλέψω χωρίς να έχω το άγχος να χωθεί σε κάποια τρύπα ή να μου τρίψει το παράμαλλο σε κάποιο βράχο, οπότε μπορώ να βάλω σχετικά λεπτότερα παράμαλλα, που, πιστέψτε με, κάνουν τη διαφορά πάρα πολλές φορές.
Αρματωσιά ελαφριά, φελλό +1 γραμμάριο ερμάτισμα, φερόμενο βάρος ανάλογα με την απόσταση και τις συνθήκες. Δεν θέλουμε να ρίχνουμε μακριά, από 8 μέχρι 15 μέτρα. Το ιδανικό για μένα είναι να έχω 6-7 μέτρα βάθος στα 10-12 μέτρα μπροστά μου. Ένας φελλός 3+1 ή 4+1 straight είναι μια χαρά. Όταν έχουμε τον αέρα από πίσω ο straight είναι μια χαρά, εάν ο αέρας είναι από το πλάι ή κόντρα χρησιμοποιώ wagler για μεγαλύτερη σταθερότητα στη βολή. Εάν το βάθος μας επιτρέπει σταθερή αρματωσιά, βάζουμε ένα βαριδάκι των 0,10 στην θηλιά και τα υπόλοιπα κάτω από τον φελλό. Στην συρόμενη αρματωσιά μοιράζουμε ισομερώς βαριδάκια των 0,10 από την θηλιά σε μήκος 1,50 έως 1,80 μέτρα. Δεν ξεχνάμε να αφήσουμε 1,5 έως 2 μήκη φελλού από τα βαριδάκια που σταματάνε τον φελλό μέχρι το επόμενο προς την θηλιά για να αποφύγουμε τα μπερδέματα. Εκεί που σταματάει ο φελλός βάζουμε2 βαριδάκια για να μην ξεσέρνουν στην βολή. Παράμαλλο μια οργιά, fluorocarbon. Εγώ ξεκινάω με 0,135 ή 0,14 διάμετρο παράμαλλου και όταν νυχτώσει ανεβαίνω στο 0,15 ή 0,16 γιατί περιμένω τα μεγαλύτερα ψάρια. Αγκίστρι ξεκινάω με 14άρι και το μεγαλώνω σε 12άρι αν δω ότι τσιμπάνε μεγαλύτερα μεγέθη. Όταν ξεκινάω να φτιάξω την αρματωσιά μου ρίχνω μια γεμάτη σφεντονιά μπιγκατίνι και κατόπιν στεθερά κάθε 5 λεπτά και μέχρι να τελειώσω ρίχνω από μια σφεντονιά καλύπτοντας τον χώρο που θα ψαρέψω. Αυτό αρχίζει να προκαλεί ανταγωνισμό στα ψάρια που είναι από κάτω και η φασαρία φωνάζει και τα ψάρια που είναι πιο μακριά φέρνοντάς τα στην ψαρεύτρα μου. Όταν είμαι έτοιμος, ρίχνω μια σφεντονιά μπιγκατίνι εκεί που θα ρίξω την αρματωσιά μου και κατόπιν κάνω βολή. Προτιμώ να ρίχνω πρώτα μια σφεντονιά και μετά να ρίχνω την αρματωσιά μου γιατί έχει κατέβει κάμποσα εκατοστά το μπιγκατίνι προς τον βυθό και το δόλωμα ακολουθεί. Περνάει μέσα από τον όγκο των αιωρούμενων σκουληκιών, καλυπτόμενο από αυτά και η κίνησή του φαίνεται πολύ πιο φυσιολογική. Αυτό επιζητούμε στο ψάρεμα με το μπιγκατίνι και ειδικά στο ψάρεμα του σαργού, η αρματωσιά να κατεβαίνει όσο το δυνατόν φυσιολογικότερα προσομοιάζοντας την κίνηση των ελεύθερων σκουληκιών στο νερό. Γι αυτό και η ελαφριά αρματωσιά με το μακρύ παράμαλλο, διακριτικότητα και αιώρηση κατά την κάθοδο και παραμονή στο νερό. Κατόπιν τακτικό σφεντόνιασμα από μια μικρή ποσότητα μπιγκατίνι (15-20 σκουλήκια) κάθε 3 λεπτά, σταθερά από την αρχή μέχρι και το τέλος του ψαρέματος. Ακόμα και αν καθυστερήσουμε να ξαγκιστρώσουμε κάποιο ψάρι, ή αλλάξουμε παράμαλλο, ή κάνουμε κάποια άλλη δουλειά το τρίλεπτο το τηρούμε σταθερά. Όταν έχω τον αέρα κόντρα και βλέπω ότι δεν μπορώ να σφεντονιάσω το μπιγκατίνι στην απόσταση που θέλω, χρησιμοποιώ φελλό μαλαγρωτή. Είναι μια πολύ καλή λύση που μου λύνει τα χέρια. Θέλει κάποιες δοκιμές μόνο στο να ρυθμίσουμε τις τρύπες που έχει, έτσι ώστε να βγαίνουν τα σκουλήκια στην ποσότητα και τον ρυθμό που θέλουμε εμείς. Ο σαργός είναι κοινωνικό ψάρι και κυκλοφορεί σε ομάδες διαφόρων ηλικιών και μεγεθών. Οι μεγαλύτεροι του είδους είναι καχύποπτοι και δεν κυκλοφορούν πολύ. Παρ’ όλο που τριγυρνούν κοντά στους μικρότερους, τους αφήνουν να κυκλοφορούν γύρω-γύρω, να τρώνε πρώτοι και παραμένουν απόσταση ασφαλείας. Έτσι αν υπάρξει κάποιος κίνδυνος θα την πατήσουν οι μικρότεροι του είδους. Η προσπάθειά μας είναι να νικήσουμε αυτήν την επιφυλακτικότητα. Τα πράγματα είναι καλύτερα στην θολούρα και τον αφρό που κάνει το κύμα, καθώς και τη νύχτα. Η επιφυλακτικότητα παραμερίζει και ο μεγάλος σαργός αισθάνεται πιο ασφαλής. Σε κανονικές συνθήκες είναι δύσκολο να παρακάμψουμε την λαιμαργία των μικρότερων που θα τρέξουν πρώτοι να αρπάξουν το δόλωμα. Εκεί δοκιμάζω με γενναιόδωρες δολωσιές από 4-5 μπιγκατίνι και δεν καρφώνω με το πρώτο βούλιαγμα του φελλού, ελπίζοντας ότι ο μεγαλύτερος σαργός θα δει ότι δεν κινδύνευσε ο μικρότερος και θα τρέξει να αρπάξει σε δεύτερη φάση το δόλωμα. Βέβαια με περιορισμένες πιθανότητες επιτυχίας. Υπάρχουν βέβαια και οι μέρες που τρώνε μανιασμένα και παραμερίζουν κάθε επιφυλακτικότητα. Στα ταραγμένα και θολά νερά, καθώς και τη νύχτα τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Εκεί μεγαλώνω το αγκίστρι σε 10άρι και δολώνω ένα μεγάλο κομμάτι ακροβάτη (μισό συνήθως), μαλαγρώνοντας ταυτόχρονα και με μπιγκατίνι. Κανένας μεγάλος σαργός δεν θα αντισταθεί σε αυτήν την χορταστική μπουκιά. Οι επιτυχίες είναι μεγάλες και ειδικά αυτή την εποχή. Πολλές φορές χρησιμοποιώ και παστωμένο φαραώ με ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία. Έχω παρατηρήσει όμως ότι κατά την διάρκεια της μέρας και με σχετικά καθαρά νερά δεν ακουμπάνε αυτό το δόλωμα.
Προσέχουμε για να έχουμε.
Οι σαργότοποι θέλουν ξεκούραση. Οι σαργοί μπορούν να συνδυάσουν την απώλεια ατόμων του κοπαδιού με συγκεκριμένες συνθήκες, καθώς και την παρουσία συγκεκριμένης τροφής στην περιοχή τους. Οπότε πρέπει να ξεθωριάσουν αυτές οι μνήμες. Προσωπικά αφήνω να περάσουν τουλάχιστον τρεις εβδομάδες πριν επισκεφθώ ξανά το ίδιο σημείο. Μην ξεχνάμε ότι με τα λεπτά εργαλεία του εγγλέζικου πιάνονται και πολλά μικρά του είδους. Τα επιτρεπόμενα μεγέθη για τον σαργό είναι τα 23 εκατοστά και για τον Κακαρέλο τα 18 εκατοστά. Τα μικρότερα πρέπει να απελευθερώνονται και να γυρνάνε πίσω να μεγαλώσουν. Επειδή με την απελευθέρωση ενός ψαριού το στρες μεταδίδεται και στα υπόλοιπα, χρησιμοποιώ ένα συρμάτινο ψαροκάλαθο, όπου τα τοποθετώ, παραμένουν ζωντανά και απελευθερώνονται στο τέλος του ψαρέματος. Με αυτό τον τρόπο συντηρώ αρκετά σημεία, που μου επιτρέπουν να χαίρομαι την επαφή με την θάλασσα, να κάνω ένα ευχάριστο ψάρεμα και να μου δίνει τους καρπούς της τακτικά.
Κείμενο Θοδωρή Νταμάτη
Πηγή floatfishingreece.blogspot.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου