Οι αξιοσημείωτες δυνατότητες του inchiku πολλαπλασίασαν τις επιτυχίες μας στο κάθετο ψάρεμα (vertical), γεγονός όμως που μας βάζει σε δίλημμα, μιας και πρέπει να προχωρήσουμε σε δύσκολες επιλογές, όπως εκείνη ανάμεσα σε ένα βαρύ jig και ένα κυματιστό μολύβι με χταπόδι. Όμως όλα είναι θέμα βάθους, συνδυασμένου με τη μορφολογία του βυθού και τα πιθανά θηράματα. Το jigging και το inchiku δημιούργησαν ένα πραγματικό πλήθος οπαδών που εξασκεί αυτόν τον τρόπο ψαρέματος συνεχώς. Πρόκειται για ψαράδες που πίστεψαν σε αυτές τις τεχνικές και κατάφεραν να εκμεταλλευτούν όλες τις δυνατότητές τους, βλέποντάς τες όχι σαν λύσεις ανάγκης για να τις εφαρμόσουν εναλλακτικά όταν ή συρτή ή η καθετή δεν αποδίδει, αλλά εκτιμώντας τη φιλοσοφία τους και αναλύοντας όλες τους τις απόψεις. Γιατί το vertical jigging και το inchiku μπορούν να συνδυαστούν και να εναλλάσσονται ανάλογα με την περίσταση.
Αντιμετωπίζοντας μια ξέρα
Οι βραχώδεις σχηματισμοί που ανυψώνονται στους αμμώδεις βυθούς είναι το καταλληλότερο περιβάλλον για οποιοδήποτε είδος ψαρέματος. Πραγματικές οάσεις ζωής στη μέση της θάλασσας, δημιουργούν ένα πλήρες οικοσύστημα που φιλοξενεί από τα πιο μικρά ψάρια μέχρι τα μεγάλα αρπακτικά, περιλαμβάνοντας όλα τα είδη που ζουν μόνιμα σε βραχώδεις και λασπώδεις βυθούς. Υπάρχουν ξέρες όλων των ειδών, αλλά για να καταλάβουμε πώς πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε όσο γίνεται καλύτερα με τις εν λόγω τεχνικές πρέπει να φανταστούμε μια ιδανική ξέρα (όνειρο κάθε ψαρά) με την κορυφή της να φτάνει στα 20-25 μέτρα από την επιφάνεια και τα τοιχώματά της να πέφτουν σε ποικίλους σχηματισμούς μέχρι τα 60-90 μέτρα στη λάσπη. Η στήλη νερού που βρίσκεται από την επιφάνεια ως τα 20-25 μέτρα φιλοξενεί το μεγαλύτερο μέρος των παράκτιων αρπακτικών των μεσόνερων, μεταξύ των οποίων λούτσοι, μικρά μαγιάτικα και παλαμίδες. Η κορυφή της ξέρας, κυρίως αν χαρακτηρίζεται από παρουσία μικρών βράχων και ποσειδωνίας, φιλοξενεί μια απίστευτη ποικιλία από ενδιαφέροντα είδη για το ψάρεμα. Βρισκόμαστε μπροστά στο βασίλειο του σαργού, του σκορπιού, του σηκιού, αλλά και της τσιπούρας και του σκαθαριού, που βρίσκονται σε οποιοδήποτε βάθος. Σε αυτό το στρώμα νερού η δράση των μεταλλικών δολωμάτων όμως δεν φτάνει το μέγιστο της αποτελεσματικότητάς της, όμως με δεδομένη την αφθονία πιθανών ευκαιριών συμφέρει να δοκιμάσουμε χρησιμοποιώντας μικρά jig της τάξης των 60-100 γραμμαρίων, είτε στο βυθό είτε στα μεσόνερα, με πολύ γρήγορο jerk και παράμαλλα όχι πάνω από 0,50. Εναλλακτικά μπορούμε να επιλέξουμε ελαφριά inchiku ως 80 γραμμάρια που πρέπει να τα δουλεύουμε πολύ κοντά στο βυθό. Κατεβαίνοντας στο δεύτερο στρώμα νερού, από τα 25 ως τα 40-50 μέτρα, μπαίνουμε στην πιο ενδιαφέρουσα περιοχή για το jigging. Το πλήθος των αρπακτικών εμπλουτίζεται με συναγρίδες, μεγάλα και μεσαία μαγιάτικα, και ροφούς, τους τρεις πιο περιζήτητους στόχους των τεχνικών που εξετάζουμε. Το jigging σε αυτό το κομμάτι θάλασσας αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά, αλλά παράλληλα και το ψάρεμα στο βυθό με inchiku γίνεται πιο ενδιαφέρον, στοχεύοντας στα αρπακτικά που αναφέραμε και σε άλλα είδη που σταθμεύουν στο βυθό σε αυτά τα βάθη. Εδώ τα jig αρχίζουν να γίνονται βαρύτερα, φτάνοντας τα 150-200 γραμμάρια, και τα inchiku τα 120-130 γραμμάρια, ενώ το ψάρεμα αυτών των τελευταίων, αντί να περιορίζεται σε στενή επαφή με τον βυθό, μπορεί να πραγματοποιηθεί και σε 10-15 μέτρα πάνω από αυτόν. Το τρίτο και τελευταίο στρώμα νερού μιας ξέρας το σκεφτόμαστε ιδανικά ανάμεσα στα 50 και τα 70-80 μέτρα. Πρόκειται για ένα περιβάλλον με σταθερή θερμοκρασία, όπου το φως αρχίζει να φτάνει πολύ φιλτραρισμένο και όλα γκριζάρουν, αλλά παρόλα αυτά δεν βρίσκουμε εδώ λιγότερη ζωή. Μάλιστα, το χειμώνα είναι το κομμάτι θάλασσας που φιλοξενεί τα περισσότερα είδη. Σε αυτά τα βάθη πρέπει να εντοπίσουμε τις περιοχές όπου συνορεύουν βράχια με λάσπη, προς αναζήτηση πολύτιμων σπαριδών, όπως τα λυθρίνια, ή αρπακτικών του βυθού όπως τα φαγγριά και τα χριστόψαρα. Εδώ το inchiku φτάνει τη μέγιστη έκφρασή του, είτε αν το δουλεύουμε αργά στο βυθό είτε αν το μαζεύουμε με slow jerk για καμιά δεκαπενταριά μέτρα. Σε κάποια απόσταση από το βυθό μπορούμε να συναντήσουμε είτε συναγρίδες είτε μαγιάτικα και με δεδομένο το μέγεθος των ψαριών που μπορεί να επιτεθούν στα inchiku, αν αποφασίσουμε να τα μαζέψουμε ξεκολλημένα από το βυθό, πρέπει απαραίτητα να μεγαλώσουμε τα assist. Στο ψάρεμα έχει παρατηρηθεί ότι συχνά κάποια είδη, μεταξύ των οποίων η συναγρίδα και το χριστόψαρο, καμιά φορά φαίνεται να ενδιαφέρονται για τα jig, επιτίθενται όμως στα inchiku ή το αντίστροφο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη δυνατότητα εφαρμογής και των δύο τεχνικών, που μπορούμε να τις εναλλάσσουμε με μικρότερη ή μεγαλύτερη συχνότητα, φτάνοντας και διαστήματα μίας ή δύο ωρών.
Οι βραχώδεις σχηματισμοί που ανυψώνονται στους αμμώδεις βυθούς είναι το καταλληλότερο περιβάλλον για οποιοδήποτε είδος ψαρέματος. Πραγματικές οάσεις ζωής στη μέση της θάλασσας, δημιουργούν ένα πλήρες οικοσύστημα που φιλοξενεί από τα πιο μικρά ψάρια μέχρι τα μεγάλα αρπακτικά, περιλαμβάνοντας όλα τα είδη που ζουν μόνιμα σε βραχώδεις και λασπώδεις βυθούς. Υπάρχουν ξέρες όλων των ειδών, αλλά για να καταλάβουμε πώς πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε όσο γίνεται καλύτερα με τις εν λόγω τεχνικές πρέπει να φανταστούμε μια ιδανική ξέρα (όνειρο κάθε ψαρά) με την κορυφή της να φτάνει στα 20-25 μέτρα από την επιφάνεια και τα τοιχώματά της να πέφτουν σε ποικίλους σχηματισμούς μέχρι τα 60-90 μέτρα στη λάσπη. Η στήλη νερού που βρίσκεται από την επιφάνεια ως τα 20-25 μέτρα φιλοξενεί το μεγαλύτερο μέρος των παράκτιων αρπακτικών των μεσόνερων, μεταξύ των οποίων λούτσοι, μικρά μαγιάτικα και παλαμίδες. Η κορυφή της ξέρας, κυρίως αν χαρακτηρίζεται από παρουσία μικρών βράχων και ποσειδωνίας, φιλοξενεί μια απίστευτη ποικιλία από ενδιαφέροντα είδη για το ψάρεμα. Βρισκόμαστε μπροστά στο βασίλειο του σαργού, του σκορπιού, του σηκιού, αλλά και της τσιπούρας και του σκαθαριού, που βρίσκονται σε οποιοδήποτε βάθος. Σε αυτό το στρώμα νερού η δράση των μεταλλικών δολωμάτων όμως δεν φτάνει το μέγιστο της αποτελεσματικότητάς της, όμως με δεδομένη την αφθονία πιθανών ευκαιριών συμφέρει να δοκιμάσουμε χρησιμοποιώντας μικρά jig της τάξης των 60-100 γραμμαρίων, είτε στο βυθό είτε στα μεσόνερα, με πολύ γρήγορο jerk και παράμαλλα όχι πάνω από 0,50. Εναλλακτικά μπορούμε να επιλέξουμε ελαφριά inchiku ως 80 γραμμάρια που πρέπει να τα δουλεύουμε πολύ κοντά στο βυθό. Κατεβαίνοντας στο δεύτερο στρώμα νερού, από τα 25 ως τα 40-50 μέτρα, μπαίνουμε στην πιο ενδιαφέρουσα περιοχή για το jigging. Το πλήθος των αρπακτικών εμπλουτίζεται με συναγρίδες, μεγάλα και μεσαία μαγιάτικα, και ροφούς, τους τρεις πιο περιζήτητους στόχους των τεχνικών που εξετάζουμε. Το jigging σε αυτό το κομμάτι θάλασσας αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά, αλλά παράλληλα και το ψάρεμα στο βυθό με inchiku γίνεται πιο ενδιαφέρον, στοχεύοντας στα αρπακτικά που αναφέραμε και σε άλλα είδη που σταθμεύουν στο βυθό σε αυτά τα βάθη. Εδώ τα jig αρχίζουν να γίνονται βαρύτερα, φτάνοντας τα 150-200 γραμμάρια, και τα inchiku τα 120-130 γραμμάρια, ενώ το ψάρεμα αυτών των τελευταίων, αντί να περιορίζεται σε στενή επαφή με τον βυθό, μπορεί να πραγματοποιηθεί και σε 10-15 μέτρα πάνω από αυτόν. Το τρίτο και τελευταίο στρώμα νερού μιας ξέρας το σκεφτόμαστε ιδανικά ανάμεσα στα 50 και τα 70-80 μέτρα. Πρόκειται για ένα περιβάλλον με σταθερή θερμοκρασία, όπου το φως αρχίζει να φτάνει πολύ φιλτραρισμένο και όλα γκριζάρουν, αλλά παρόλα αυτά δεν βρίσκουμε εδώ λιγότερη ζωή. Μάλιστα, το χειμώνα είναι το κομμάτι θάλασσας που φιλοξενεί τα περισσότερα είδη. Σε αυτά τα βάθη πρέπει να εντοπίσουμε τις περιοχές όπου συνορεύουν βράχια με λάσπη, προς αναζήτηση πολύτιμων σπαριδών, όπως τα λυθρίνια, ή αρπακτικών του βυθού όπως τα φαγγριά και τα χριστόψαρα. Εδώ το inchiku φτάνει τη μέγιστη έκφρασή του, είτε αν το δουλεύουμε αργά στο βυθό είτε αν το μαζεύουμε με slow jerk για καμιά δεκαπενταριά μέτρα. Σε κάποια απόσταση από το βυθό μπορούμε να συναντήσουμε είτε συναγρίδες είτε μαγιάτικα και με δεδομένο το μέγεθος των ψαριών που μπορεί να επιτεθούν στα inchiku, αν αποφασίσουμε να τα μαζέψουμε ξεκολλημένα από το βυθό, πρέπει απαραίτητα να μεγαλώσουμε τα assist. Στο ψάρεμα έχει παρατηρηθεί ότι συχνά κάποια είδη, μεταξύ των οποίων η συναγρίδα και το χριστόψαρο, καμιά φορά φαίνεται να ενδιαφέρονται για τα jig, επιτίθενται όμως στα inchiku ή το αντίστροφο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη δυνατότητα εφαρμογής και των δύο τεχνικών, που μπορούμε να τις εναλλάσσουμε με μικρότερη ή μεγαλύτερη συχνότητα, φτάνοντας και διαστήματα μίας ή δύο ωρών.
Ας εξερευνήσουμε την ξέρα
Μπορούμε να χωρίσουμε μία φανταστική ξέρα σε τρία στρώματα νερού: Από τα 0 ως τα 25 μέτρα βρισκόμαστε μπροστά στο επιφανειακό στρώμα, όπου στα μεσόνερα ζουν και κυνηγούν πάρα πολλά παράκτια αρπακτικά, ενώ στο βυθό βρίσκουν το φυσικό τους περιβάλλον σαργοί, σκορπιοί, σκαθάρια κ.λπ. Το δεύτερο στρώμα, που φτάνει μέχρι τα 45-50 μέτρα, είναι εκείνο που αφορά τα αρπακτικά του βυθού, όπως ροφούς και συναγρίδες, και στο οποίο βρίσκουμε τα μεσαία μαγιάτικα, είτε κοντά στο βυθό είτε στα μεσόνερα. Κατεβαίνοντας κι άλλο, συνεχίζουμε να βρίσκουμε τα κλασικά αρπακτικά του βυθού, αλλά σε αυτά προστίθενται και χριστόψαρα και φαγγριά, ενώ στη λάσπη και στα μικρά μεμονωμένα βράχια υπάρχουν και λυθρίνια.
Μπορούμε να χωρίσουμε μία φανταστική ξέρα σε τρία στρώματα νερού: Από τα 0 ως τα 25 μέτρα βρισκόμαστε μπροστά στο επιφανειακό στρώμα, όπου στα μεσόνερα ζουν και κυνηγούν πάρα πολλά παράκτια αρπακτικά, ενώ στο βυθό βρίσκουν το φυσικό τους περιβάλλον σαργοί, σκορπιοί, σκαθάρια κ.λπ. Το δεύτερο στρώμα, που φτάνει μέχρι τα 45-50 μέτρα, είναι εκείνο που αφορά τα αρπακτικά του βυθού, όπως ροφούς και συναγρίδες, και στο οποίο βρίσκουμε τα μεσαία μαγιάτικα, είτε κοντά στο βυθό είτε στα μεσόνερα. Κατεβαίνοντας κι άλλο, συνεχίζουμε να βρίσκουμε τα κλασικά αρπακτικά του βυθού, αλλά σε αυτά προστίθενται και χριστόψαρα και φαγγριά, ενώ στη λάσπη και στα μικρά μεμονωμένα βράχια υπάρχουν και λυθρίνια.
Αμμώδεις βυθοί και μεμονωμένα βράχια
Οι άλλες δύο κλασικές περιστάσεις για αυτές τις τεχνικές αντιπροσωπεύονται από αμμώδεις βυθούς, με μικρούς ασβεστούχους σχηματισμούς, και από βυθισμένα μεμονωμένα βράχια.Στην πρώτη περίπτωση πρέπει να αποκλείσουμε το jigging, αφού δεν υπάρχουν οι βασικές κυνηγετικές συνθήκες για να είναι αποτελεσματική αυτή η τεχνική, εκτός αν βλέπουμε στο βυθόμετρο έντονα σημάδια από μεγάλα ψάρια που κυνηγούν. Αντίθετα, το inchiku, αν το δουλέψουμε κοντά στο βυθό ή ξυστά σε αυτόν, μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό, γιατί σε αυτούς τους βυθούς είναι που μπορούμε να συναντήσουμε λυθρίνια, φαγγριά, καπόνια, σαργούς και πολλά άλλα είδη.Τα μεμονωμένα βράχια πάλι μπορούν να αποτελούν πραγματικές οάσεις στη μέση της θάλασσας. Τα πιο πυκνοκατοικημένα είναι εκείνα που βρίσκονται σε βάθος πάνω από 50 μέτρα και αν είναι αρκετά μεγάλα αντιπροσωπεύουν τον ιδανικό τόπο ψαρέματος και για jigging και για inchiku. Γύρω και πάνω από το βράχο μπορούμε να κάνουμε jerking ψάχνοντας μαγιάτικα, συναγρίδες και φαγγριά, ενώ η λάσπη γύρω-γύρω είναι το ιδανικό φυσικό περιβάλλον για όλα τα ψάρια που τρέφονται σκαλίζοντας τον αμμώδη βυθό, δηλαδή την περιοχή κυνηγιού του inchiku.
Οι άλλες δύο κλασικές περιστάσεις για αυτές τις τεχνικές αντιπροσωπεύονται από αμμώδεις βυθούς, με μικρούς ασβεστούχους σχηματισμούς, και από βυθισμένα μεμονωμένα βράχια.Στην πρώτη περίπτωση πρέπει να αποκλείσουμε το jigging, αφού δεν υπάρχουν οι βασικές κυνηγετικές συνθήκες για να είναι αποτελεσματική αυτή η τεχνική, εκτός αν βλέπουμε στο βυθόμετρο έντονα σημάδια από μεγάλα ψάρια που κυνηγούν. Αντίθετα, το inchiku, αν το δουλέψουμε κοντά στο βυθό ή ξυστά σε αυτόν, μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό, γιατί σε αυτούς τους βυθούς είναι που μπορούμε να συναντήσουμε λυθρίνια, φαγγριά, καπόνια, σαργούς και πολλά άλλα είδη.Τα μεμονωμένα βράχια πάλι μπορούν να αποτελούν πραγματικές οάσεις στη μέση της θάλασσας. Τα πιο πυκνοκατοικημένα είναι εκείνα που βρίσκονται σε βάθος πάνω από 50 μέτρα και αν είναι αρκετά μεγάλα αντιπροσωπεύουν τον ιδανικό τόπο ψαρέματος και για jigging και για inchiku. Γύρω και πάνω από το βράχο μπορούμε να κάνουμε jerking ψάχνοντας μαγιάτικα, συναγρίδες και φαγγριά, ενώ η λάσπη γύρω-γύρω είναι το ιδανικό φυσικό περιβάλλον για όλα τα ψάρια που τρέφονται σκαλίζοντας τον αμμώδη βυθό, δηλαδή την περιοχή κυνηγιού του inchiku.
Κάποιες συχνές ερωτήσεις
Για να αποφύγουμε να σκαλώσει το inchiku στο βυθό, μπορούμε να αφαιρέσουμε τα πίσω αγκίστρια και να το αρματώσουμε με ένα assist μπροστά σαν jig;
Το inchiku γεννιέται με μία δική του ιδιαίτερη δομή, αποτελούμενο από ένα λογχοειδές μολύβι μπροστά και ένα χταπόδι αρματωμένο με αγκίστρια πίσω. Αυτή η δομή τού επιτρέπει ένα ιδιαίτερο κατέβασμα και ανέβασμα, που είναι αυτή καθαυτή η βάση της λειτουργίας του. Εξαλείφοντας τα αγκίστρια από το χταπόδι και βάζοντας ένα assist μπροστά, το inchiku θα γινόταν παρόμοιο με jig και θα έπρεπε να το μαζεύουμε σαν τέτοιο. Αν είναι έτσι, καλύτερα να χρησιμοποιήσουμε ένα jig εξοπλισμένο με ένα χταπόδι στο πίσω μέρος.
Τα φαγγριά και τα λυθρίνια, αν τα ψαρέψουμε σε μεγάλο βάθος, μπορούμε να τα απελευθερώσουμε χωρίς να υποστούν ανεπανόρθωτη βλάβη;
Αντίθετα με τη συναγρίδα, που όταν τη μαζεύουμε γρήγορα από το βυθό το στομάχι της εξωθείται, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στην υδροστατική της ισορροπία, με τα φαγγριά και τα λυθρίνια δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα. Αυτά τα δύο είδη, ακόμη και αν τα μαζέψουμε γρήγορα από το βυθό, σχεδόν ποτέ δεν παρουσιάζουν ανάλογα προβλήματα, και αυτό υποδηλώνει ότι μόλις τα αφήσουμε στο νερό μπορούν να ξαναρχίσουν άνετα να κολυμπούν.
Όλα τα ψάρια διαθέτουν ικανότητες μιμητισμού;
Σχεδόν όλα τα είδη γεννιούνται με χρώματα που η μητέρα φύση έχει μελετήσει ώστε να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο ορατά στο περιβάλλον που ζουν συνήθως. Ακόμη και οι συναγρίδες καταφέρνουν να αλλάζουν το χρώμα της ράχης τους, για να είναι λιγότερο ορατές στα θηράματά τους. Σε αυτά τα αρπακτικά παρατηρούμε δύο ιδιαίτερους χρωματισμούς: ράχη στο μπλε του κοβαλτίου και ασημί πλευρά όταν ζει σε ανοιχτά νερά, σκούρα ράχη και πλευρά με μεγάλες σκούρες λωρίδες όταν ζει σε ποσειδωνία.
Για να αποφύγουμε να σκαλώσει το inchiku στο βυθό, μπορούμε να αφαιρέσουμε τα πίσω αγκίστρια και να το αρματώσουμε με ένα assist μπροστά σαν jig;
Το inchiku γεννιέται με μία δική του ιδιαίτερη δομή, αποτελούμενο από ένα λογχοειδές μολύβι μπροστά και ένα χταπόδι αρματωμένο με αγκίστρια πίσω. Αυτή η δομή τού επιτρέπει ένα ιδιαίτερο κατέβασμα και ανέβασμα, που είναι αυτή καθαυτή η βάση της λειτουργίας του. Εξαλείφοντας τα αγκίστρια από το χταπόδι και βάζοντας ένα assist μπροστά, το inchiku θα γινόταν παρόμοιο με jig και θα έπρεπε να το μαζεύουμε σαν τέτοιο. Αν είναι έτσι, καλύτερα να χρησιμοποιήσουμε ένα jig εξοπλισμένο με ένα χταπόδι στο πίσω μέρος.
Τα φαγγριά και τα λυθρίνια, αν τα ψαρέψουμε σε μεγάλο βάθος, μπορούμε να τα απελευθερώσουμε χωρίς να υποστούν ανεπανόρθωτη βλάβη;
Αντίθετα με τη συναγρίδα, που όταν τη μαζεύουμε γρήγορα από το βυθό το στομάχι της εξωθείται, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στην υδροστατική της ισορροπία, με τα φαγγριά και τα λυθρίνια δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα. Αυτά τα δύο είδη, ακόμη και αν τα μαζέψουμε γρήγορα από το βυθό, σχεδόν ποτέ δεν παρουσιάζουν ανάλογα προβλήματα, και αυτό υποδηλώνει ότι μόλις τα αφήσουμε στο νερό μπορούν να ξαναρχίσουν άνετα να κολυμπούν.
Όλα τα ψάρια διαθέτουν ικανότητες μιμητισμού;
Σχεδόν όλα τα είδη γεννιούνται με χρώματα που η μητέρα φύση έχει μελετήσει ώστε να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο ορατά στο περιβάλλον που ζουν συνήθως. Ακόμη και οι συναγρίδες καταφέρνουν να αλλάζουν το χρώμα της ράχης τους, για να είναι λιγότερο ορατές στα θηράματά τους. Σε αυτά τα αρπακτικά παρατηρούμε δύο ιδιαίτερους χρωματισμούς: ράχη στο μπλε του κοβαλτίου και ασημί πλευρά όταν ζει σε ανοιχτά νερά, σκούρα ράχη και πλευρά με μεγάλες σκούρες λωρίδες όταν ζει σε ποσειδωνία.
Πηγη corfufishing.blogspot
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου