Θεαματικό το ψάρεμα της τσιπούρας. Λατρεία για πολλούς ερασιτέχνες που την αναζητούν παντού και πάντοτε. Μπεκάτσα της θάλασσας την παρομοίαζαν οι παλαιότεροι, βασίλισσα την ονομάζουν οι νεότεροι. Πράγματι, πρόκειται για ένα από τα πιο αξιόλογα θηράματα και είναι ένας άξιος αντίπαλος με πολλά κεφάλια. Παμπόνηρο ψάρι, που δύσκολα μπαίνει σε καλάθι. Η τσιπούρα ανήκει στην οικογένεια των σπαρίδων και θεωρείται από τα ψάρια Α κατηγορίας. Το δε κρέας της είναι πεντανόστιμο και μπορεί να μαγειρευτεί με πολλούς τρόπους. Το ψάρι αυτό συνήθως βόσκει σε τραγάνες, σε φυκιάδες και σε ξέρες, σε σχετικά μικρά έως και μεσαία βάθη που κυμαίνονται μεταξύ 10-25 μέτρων. Μοναχικά ψάρια τα μεγαλύτερα και σε μικρές ομάδες τα μικρότερα, αναζητούν την τροφή τους ψάχνοντας για μαλάκια ή μαλακόστρακα. Τα δίθυρα μαλακόστρακα θεωρούνται ο μεζές της τσιπούρας. Το βάρος της μπορεί να φτάσει σε μερικές περιπτώσεις και τα 5 κιλά. Μπορούμε να την ψαρέψουμε και τις πρώτες πρωινές ώρες όταν πρόκειται για ψάρεμα από στεριά, και το βράδυ χωρίς φεγγάρι από το σκάφος. Σε αυτήν την περίπτωση, καλό θα είναι το σκάφος να φουντάρει και πλώρα και πρύμα, ώστε να εξασφαλίσουμε σταθερό σημείο. Η τσιπούρα είναι ψάρι που έχει πολύ καλή ακουστική ικανότητα, οπότε ψαρεύοντας από το σκάφος χρειάζεται απόλυτη ησυχία. Τα δε τσιμπήματά της διαφέρουν και δεν είναι πάντα τα ίδια, γι’ αυτό άλλωστε το ψάρεμά της συγκαταλέγεται στα πιο δύσκολα.
1. Τσίμπημα. Η τσιπούρα θα πάρει το δόλωμά της στο στόμα, θα κάνει πίσω και θα γυρίσει την πλάτη της προς εμάς. Εκείνη τη στιγμή θα αφήσουμε λάσκα για να της δώσουμε την ευκαρία να ρουφήξει το μεζέ, οπότε σε αυτήν την περίπτωση την έχουμε σίγουρη.
2.Τσίμπημα. Η τσιπούρα απλά πιπιλίζει το δόλωμα και δεν το παίρνει αρχικά στο στόμα της. Το περιεργάζεται και προσπαθεί να το τραβήξει από την άκρη. Αυτό συμβαίνει όταν το ψάρι δεν πεινάει και περιεργάζεται τον μεζέ. Θέλει αρκετή υπομονή, να αφήνουμε λάσκα, μην τυχόν και αποφασίσει κάποια στιγμή να το καταπιεί.
3.Τσίμπημα. Το αθόρυβο. Σε αυτήν την περίπτωση το ψάρι βάζει με επιδεξιότητα το δόλωμα στο στόμα, χωρίς εμείς να το νιώσουμε. Προσπαθεί τότε να μασουλήσει το δόλωμα χρησιμοποιώντας τα ισχυρά δόντια της για να το λιώσει και να φτύσει το αγκίστρι. Στην προκειμένη περίπτωση θα νιώσουμε ένα πολύ ελαφριό τακ της πετονιάς, που σίγουρα στους άπειρους θα περάσει απαρατήρητο. Οι πιο έμπειροι ίσως καταφέρουν και την καρφώσουν.
4.Το τσίμπημα της πεινασμένης τσιπούρας. Προσωπικά μου έτυχε σε ένα από τα ψαρέματά μου στο Μαυροβούνιο (πρώην Σερβικό Κράτος). Όταν ψάρευα αμέριμνος casting με διπλάρι παρακαλώ, ένιωσα να μου φεύγει το καλάμι από τα χέρια. Τελικό αποτέλεσμα: μια αλανιάρα 1,100 κ. (υπάρχουν και αυτά).
Ανακεφαλαίωση. Το τσίμπημα της τσιπούρας δύσκολα θα το καταλάβουμε, οπότε όταν ψαρεύουμε σε περιοχές όπου γνωρίζουμε ότι καρατάνε τέτοια ψάρια, θα πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα, ώστε με το παραμικρό χαρχάλεμα θα πρέπει να καρφώσετε το ψάρι. Τα καλύτερα δολώματα της βασίλισσας είναι σίγουρα τα μύδια. Όπου υπάρχουν τα δίθυρα μαλακόστρακα σίγουρα θα βρείτε και τις αλανιάρες. Η γαρίδα, το σκαρτσινάκι, το πράσινο καραβιδάκι φαραώ, είναι από τις πρώτες προτιμήσεις της. Οπωσδήποτε καλό θα είναι να μαλαγρώσουμε την περιοχή πολύ καλά. Μια καλή μαλάγρα μπορεί να είναι σπασμένα μύδια, αχινοί, ζυμωμένα με άμμο θαλάσσης. Ο πολτός σαρδέλας, γαύρου, λακέρδας ή ρέγγας θεωρείται επίσης αξιόλογη μαλάγρα. Οι καλύτεροι μήνες για το ψάρεμά της από την ακτή είναι από τον Ιούνιο, οπότε οι τσιπούρες είναι μικρές μέχρι μεσαίο μέγεθος. Τον Οκτώβριο που είναι μεγαλούτσικες τις ψαρέυουμε από το σκάφος. Οι τρόποι ψαρέματος της τσιπούρας είναι με καλάμια από την ακτή, καθώς και με πετακτάρια. Πάντοτε με μονάγκιστρο. Οι αρματωσιές μας θα πρέπει να είναι πολύ διακριτικές και πολύ απλές, για να μην πονηρέψουμε το ψάρι περισσότερο (βλέπε σχήματα). Όσο για το ψάρεμά της από το σκάφος, την ψαρεύουμε με τη μέθοδο της καθετής, πάλι όμως με μονάγκιστρο.
Επίσης, με το ψιλό παραγάδι έχουμε αρκετές επιτυχίες.
Σχήμα Α: Σχήμα Β:
Στις αρματωσιές χρησιμοποιούμε πάντοτε συρόμενα βαρίδια, ώστε το ψάρι να μην βρίσκει αντίσταση τραβώντας το δόλωμα. Αγκίστρια μπορείτε να βάζετε της αρεσκείας σας, αλλά πάντα η προσωπική μου άποψη είναι πως τα ίσια ψαρεύουν καλύτερα. Οι αρματωσιές θα πρέπει όσο το δυνατό να είναι διακριτικές και να κατασκευάζονται με καλής ποιότητας και λεπτά εργαλεία (όσο μπορεί να είναι αυτό εφικτό), να αποφεύγουμε δε να χρησιμοποιούμε διάφορα εργαλεία τα οποία πιθανόν να κάνουν την αρματωσιά ορατή στο ψάρι. Η τσιπουρίσια αρματωσιά από το σκάφος. Πρόκειται για μια πολύ διακριτική και απλή αρματωσιά. Εδώ μπορείτε να περάσετε τρία πολύ μικρά βαριδιάκια τύπου ελιάς, συρόμενα ή σταθερά. Το βάρος τους να είναι ικανό να κατεβάσει ίσα-ίσα την αρματωσιά στο βυθό μαζί με το δόλωμα. Έτσι επιτυγχάνουμε ότι θα νιώσουμε και το παραμικρό τσίμπημα του ψαριού. Τα παράμαλλα θα πρέπει να είναι όσο το δυνατό λεπτά αλλά και συνάμα δυνατά, ώστε να αντέχουν τα ισχυρά δαγκώματα του συγκεκριμένου ψαριού (εξαρτάται πάντοτε τι μέγεθος ψαριού ψαρεύουμε τη στιγμή εκείνη). Το αγκίστρι, βέβαια, να είναι παλικαρίσιο.
Το τριπλάρι για σίγουρες τσιμπιές
Κείμενο - σχέδιο Κυριάκος Μουζούρης
Πηγή waterboys
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου