Το Καλαμάρι (τευθίς) είναι γένος θαλάσσιων ζώων και ανήκει στην οικογένεια Μυοψιδών. Υπάγεται στα Κεφαλόποδα Μαλάκια. Η επιστημονική του ονομασία είναι Loligo. Έχει συνήθως μακρόστενο σώμα, μαλακό. Το κεφάλι του βρίσκεται στο μπροστινό μέρος του σώματος, με δύο μεγάλα μάτια. Μπροστά από τα μάτια του ξεκινούν τα 8 ίσια πλοκάμια και στο κέντρο του στεφανιού που σχηματίζουν προεξέχουν τα δύο μεγαλύτερα, τα οποία χρησιμοποιεί για την αρπαγή της τροφής του. Στο πίσω μέρος του σώματός του ξεκινούν τα δύο τριγωνικά φτερά του, που καλύπτουν σχεδόν τα 2/3 του σώματός του. Ο ειδικός αδένας που φέρει το δεκάποδο, του επιτρέπει να εκκρίνει το αμυντικό του όπλο, το μελάνι, όταν αυτό νιώσει οποιαδήποτε απειλή. Το χρώμα του ρόδινο με κοκκινωπές βούλες που καλύπτουν όλο το σώμα του. Τρέφεται κυρίως με μικρότερα ψάρια και γαρίδες. Το μήκος του μπορεί να φτάσει μέχρι και 50 cm, αν και σε πολλές περιπτώσεις έχουν αναφερθεί και μεγαλύτερα (αρχιτευθίδες). Το βάρος του μπορεί να φτάσει περίπου και τα 10 κιλά. Το δε κρέας του πεντανόστιμο, γι’ αυτό, άλλωστε, και οι τιμές των φρέσκων καλαμαριών στις αγορές βρίσκονται στα ύψη. Θα το συναντήσουμε όταν τα νερά αρχίσουν να παγώνουν και οι κατάλληλες εποχές για το ψάρεμά τους είναι από Οκτώβρη και κρατάει μέχρι τον Ιανουάριο. Σίγουρα, όμως, δεν θα μας φανεί περίεργο να πιάσουμε και αργότερα. Ζουν σε διάφορα νερά και θα τα συναντήσουμε και λίγα μέτρα από το βυθό, σε μισόνερα, αλλά και στον αφρό. Ο σκοπός είναι να βρούμε το κοπάδι για να αρχίσει έτσι το γλέντι. Τα καλαμάρια ψαρεύονται επαγγελματικά με γρι-γρι και τράτες, ενώ ερασιτεχνικά με τις καλαμαριέρες. Στο εμπόριο θα βρούμε ποικιλία ειδών και χρωμάτων, καθώς και φωσφορίζουζες και εφοδιασμένες με εσωτερικό βαρίδι. Εδώ γεννιέται η απορία «ποιο χρώμα και τι είδος καλαμαριέρας να χρησιμοποιήσω;» Απάντηση δεν υπάρχει, αφού όλοι μας πιάσαμε αρκετά με διάφορα είδη και χρώματα καλαμαριέρας. Βασικός παράγοντας στην επιτυχία είναι να βρούμε το κοπάδι και να αρχίσουμε να μαζεύουμε. Προσοχή χρειάζεται να μην μας φύγει το πρώτο, γιατί μετά σίγουρα το βράδι μας πήγε χαμένο. Βέβαια, άλλος μεγάλος παράγοντας είναι να πετύχουμε τα καλαμάρια να ορμάνε, ώστε να μαζέψουμε αρκετά. Τα ψαρεύουμε με τη βάρκα, μόνο βράδι και με φεγγάρι, η δε θάλασσα όταν είναι ήρεμη οι επιτυχίες μας είναι μεγαλύτερες. Ψαρεύεται επίσης και από στεριά, με διάφορες παραλλαγές πεταχταριού με καλαμαριέρα ή με καλάμι εφοδιασμένο με μηχανισμό. Η αρματωσιά είναι πολύ απλή,(η διάμετρος μεταφράζεται σε 0.--- ). Η πετονιά μας θα πρέπει να είναι χοντρή, μέχρι και 80άρα ή 90άρα. Τα δε παράμαλλα στα οποία θα δεθεί η καλαμαριέρα να έχουν μήκος 25-30 cm. και πάχος 0.40 mm. Καλό θα είναι να συνδέουμε τη μάνα με τα παράμαλλα με τριπλό στριφτάρι αντοχής, ώστε κατά το συνεχές ανεβοκατέβασμα της αρματωσιάς να μην βερυνιάζουν εύκολα. Το καλαμάρι, όταν πιαστεί, θα το καταλάβουμε αμέσως από τη διαφορά του βάρους, οπότε σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να το ανεβάσουμε γρήγορα, με κοφτές κινήσεις, και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να του αφήσουμε μπόσικα, γιατί το σίγουρο είναι ότι θα το χάσουμε και μαζί όλο το κοπάδι. Μπορούμε στην αρματωσιά να προσθέσουμε και δύο ή και περισσότερες καλαμαριέρες. Αυτό που θα προσέξουμε είναι η απόσταση του παράμαλλου να είναι τέτοια ώστε να μην μπλέκονται μεταξύ τους. Αν στην αρματωσιά μας χρησιμοποιήσουμε βαρίδι στο τέλος, τότε δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε καλαμαριέρες με βαρίδι.
Άσχημοι σωσίες του καλαμαριού. Ανήκουν στην ίδια οικογένεια αλλά σίγουρα είναι κατά πολύ διαφορετικά. Το θράψαλο ζει κυρίως στα πιο βαθιά, γι’ αυτό άλλωστε το χρώμα του διαφέρει κατά πολύ από το καλαμάρι. Έχει ένα καφετί χρώμα. Κύριο χαρακτηριστικό τους, που τα κάνει να ξεχωρίζουν από τα άλλα δεκάποδα, είναι τα φτερά τους, που είναι πιο τριγωνικά και μικρότερα. Το μέγεθός τους είναι μεγαλύτερο από αυτό του καλαμαριού και, φυσικά, δεν έχουν τη νοστιμιά του. Τα θράψαλα εμφανίζονται συνήθως πολύ πιο πριν από τα καλαμάρια και ψαρεύονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.
Κείμενο: Κυριάκος Μουζούρης-Μάριος Σάββα
Πηγή waterboys
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου