ΨΑΡΕΥΟΥΜΕ ΜΟΥΡΜΟΥΡΕΣ

Οι μουρμούρες συγκαταλέγονται στα πιο καθαρά και αξιόλογα ψάρια της Μεσογείου. Θεωρούνται από τα πιο έξυπνα ψάρια και αυτό τις κάνει ακόμη πιο καχύποπτες, ώστε το ψάρεμά τους να γίνεται όλο και πιο εξειδικευμένο. Η Μουρμούρα η βασίλισσα ή το τιγράκι, όπως ακούγεται από διάφορους ψαράδες, ανήκει στην οικογένεια των σπαρίδων και στο γένος λιθόγναθος. Το επιστημονικό της όνομα είναι Lithognathus mormyrus. Το μήκος της μπορεί να φτάσει και τα 30 cm, όμως κατά καιρούς αναφέρθηκαν και μεγαλύτερα μήκη, ενώ το βάρος μπορεί να φτάσει τα 700-800 gr. Το μυτερό της ρύγχος τη βοηθάει ώστε να σκάβει την άμμο και να βρίσκει εύκολα τη λεία της. Το όνομα «τιγράκι» αναφέρθηκε από τις μαύρες γραμμές που περιβάλλουν τη ράχη και τα πλευρά της. Έχει  γενικά ασημί χρώμα με μαύρη ράχη, ενώ το κάτω μέρος της περιβάλλεται από άσπρο χρώμα. Οι κατάλληλες εποχές για το ψάρεμά της θεωρούνται οι καλοκαιρινοί μήνες και λιγότερο οι φθινοπωρινοί. Γενικά, το ψάρι αυτό είναι σαρκοφάγο και, όπως ανεφέρθηκε πιο πάνω, αναζητά τη λεία του στην άμμο, οπότε καταλαβαίνουμε ότι βόσκει κατά ομάδες σε τέτοιους βυθούς. Τρέφεται κυριώς με μικρότερα ψάρια, μαλακόστρακα και καρκινοειδή. Το ψάρεμά της γίνεται είτε παράκτια, με κάπως εξειδικευμένο τρόπο, αλλά μπορεί να γίνει και με διάφορες άλλες τεχνικές όπως πεταχτάρια, καθετές και ψιλά παραγάδια. Το βάθος όπου θα τη συναντήσουμε ποικίλει. Τις μικρότερες σε μικρά βάθη, μέχρι 10-15 m, ενώ τις μεγαλύτερες από 40-50 m. Το γεγονός ότι οι μηχανότρατες έχουν στόχο και τις μουρμούρες, δυστυχώς, συνεπάγεται πως το ψάρι αυτό όπως και άλλα είδη δυσκολεύεται στην αναπαραγωγή του. Τα κυριότερα δολώματα που η μουρμούρα προτιμάει να πιπιλίζει είναι κυρίως τα κόκκινα σκουλήκια. Το αγαπημένο της όμως είναι το αμμοσκούληκο, το οποίο μπορούμε εύκολα να το βρούμε αν το αναζητήσουμε σε παραλίες με υγρή άμμο. Αρκεί να σκάψουμε λίγα εκατοστά και αν η περιοχή κρατάει το είδος αυτό του σκουληκιού τότε θα μαζέψουμε άφθονο. Άλλα ενδιαφέροντα δολώματα για το συγκεκριμένο ψάρι μπορεί να είναι το καραβιδάκι, η φρέσκια γαρίδα ή ακόμη και κατεψυγμένη· ένα πολύ αξιόλογο δόλωμα επίσης είναι το σκαρτσίνι αλλά και η σωλήνα. Όσο για τις προτιμήσεις στα σκουλήκια, η μουρμούρα δείχνει αρκετό ενδιαφέρον σε αμερικάνο, ακροβάτη και μαύρο θυκαρίσιο. Παλαιότερα έτυχε μια μουρμούρα 550 gr να πιαστεί και με δόλωμα πεταλίδα του βράχου. Τέλος η μουρμούρα θεωρείται νυκτόβιο ψάρι που τις νυχτερινές ώρες ψάχνει τη λεία του. Μπορεί δε να την ψαρέψουμε έως τις πρώτες πρωινές ώρες. 

Παράκτιος Εξοπλισμός

Η Μουρμούρα, ως πολύ καχύποπτο ψάρι, προτού αποφασίσει να τσιμπήσει θα πρέπει να σιγουρευτεί ότι δεν θα πιαστεί στο αγκίστρι μας. Η ποιότητα του δολώματος, καθώς και οι κατασκευές της αρματωσιάς μας θα καθορίσουν την επιτυχία μας στο ψάρεμα της μουρμούρας. Οπωσδήποτε για το ψάρεμα αυτό χρησιμοποιούμε καλάμια λεπτά, δηλαδή μικρού action, ώστε να αντιλαμβανόμαστε την παραμικρή επαφή του ψαριού με το δόλωμά μας. Είναι γνωστό ότι η βασίλισσα δεν καταπίνει το δόλωμα με την πρώτη επαφή, αλλά το περιεργάζεται και το πιπιλίζει. Εκείνη τη στιγμή θα πρέπει να το καρφώσουμε και να μην περιμένουμε να αποφασίσει πότε θα το καταπιεί. Τα καλάμια λοιπόν πρέπει να είναι μικρού έως και μεσαίου action, μεταξύ 40-80 grκαι μπορείτε να επιλέξετε μέχρι και 100 gr. Ο τύπος του καλαμιού μπορεί να είναι  beach ledgering ή εναλλακτικά το light surf για τους πιο απαιτητικούς ερασιτέχνες ψαράδες. Αντίθετα, για τους λιγότερο απαιτητικούς μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα καλάμι τύπου casting, με τα ίδια actions. Tο μήκος του μπορεί να είναι μεταξύ 3,5 και 4,20 m. Τα μηχανάκια δεν πρέπει να είναι και πολύ εξειδικευμένα, γιατί το βάρος της μουρμούρας σπάνια ξεπερνάει το κιλό. Ένας μεσαίος μηχανισμός είναι αρκετός αν πρόκειται για κοντινές βολές, ενώ, αντίθετα, αν πρόκειται να ψαρέψουμε με μακρύτερες βολές, τότε ένας μηχανισμός καλής περιστροφής και με μεγάλη πομπίνα θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Σημαντικό είναι να γνωρίζουμε ότι κατά τη διάρκεια του ψαρέματός μας με καλάμι πρέπει να δίνουμε λάσκα, ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιούμε μονάγκιστρο με συρόμενο βαρίδι. Εάν το καχύποπτο ψάρι βρει αντίσταση κατά την τσιμπιά του, τότε θα το αφήσει και θα ξανασκεφτεί να ορμήξει πάλι. Τα φρένα δε του μηχανισμού να βρίσκονται σε θέση μέτρια. Οι πετονιές που θα χρησιμοποιηθούν θα πρέπει να είναι πολύ καλής ποιότητας και οι πετονιές για την κατασκευή του/των παράμαλλων σίγουρα θα πρέπει να είναι αόρατες και χαμηλής μνήμης. Η μάνα θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 30 mm και αν πρόκειται για μακρινές βολές μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μέχρι και 35 mm. Τα παράμαλλα θα πρέπει να έχουν διάμετρο 0,18-0,25 mm. Εδώ τα παράμαλλά μας πρέπει να είναι αφενός δυνατά, αφετέρου λεπτά, ώστε να μπορούμε να πλησιάσουμε το ψάρι με πονηριά. Τα αγκίστρια μας θα πρέπει να είναι καλής ποιότητας, ίσια, χωρίς τρύπα, και το νούμερο όχι μεγαλύτερο από 6. Τέλος τα βαρίδια μπορεί να είναι τύπου περαστά-συρόμενα (ελιές) ή καμπάνα, ανάλογα με την τεχνική που ψαρεύουμε, και δεν θα πρέπει να ξεπερνούν το action του καλαμιού που χρησιμοποιούμε. Το στριφτάρι, αν χρησιμοποιηθεί, να είναι χρώματος μαύρου, για να μην γίνεται αντιληπτό από το ψάρι. Η προσωπική γνώμη μας είναι: για εξειδικευμένα ψαρέματα ας μην εμπλουτίζουμε τις αρματωσιές με περιττά υλικά, που μπορεί να επηρεάσουν τα ψάρια και να μείνουν μακριά από τα δολώματά μας. Οι αρματωσιές θα πρέπει να κατασκευάζονται όσο πιο απλά γίνεται, ώστε αυτές να φαίνονται φυσικές ως προς τα ψάρια. Πιο κάτω θα δείτε παραστατικά τρία είδη παράμαλλων που πάντα, κατά τη γνώμη μας, είναι αποτελεσματικά. Όπως θα δείτε, δεν χρησιμοποιούμε ούτε στριφτάρια στις ενώσεις μας· έτσι απλουστεύουμε την κατασκευή όσο γίνεται καλύτερα. Βέβαια, σε αυτές τις περιπτώσεις αλλάζουμε πιο συχνά τις αρματωσιές, ειδικά όταν ψαρεύουμε σε μεγαλύτερα βάθη.

Κείμενο: Kώστας Μέρκελης - Κυριάκος Μουζούρης

Πηγή waterboys