Είναι πλέον γνωστό ότι το παραγάδι είναι ίσως η αποδοτικότερη τεχνική ψαρέματος, τόσο από επαγγελματίες, όσο και από ερασιτέχνες ψαράδες. Δεν είναι και λίγες οι φορές που γυρίσαμε από παραγάδι και βγάλαμε καλά ψάρια, κούραση, βέβαια, αλλά γλυκιά, να βλέπεις τους κόπους σου να μεταφράζονται σε κάποια κιλά καλό ψάρι. Εδώ, λοιπόν, θα ασχοληθούμε πολύ περιληπτικά με την κατασκευή ενός χειροποίητου 13αριού παραγαδιού, που είναι από τα πιο εύκολα, θα έλεγα, παραγάδια. Βέβαια, ως ερασιτέχνες, δεν έχουμε την ευχέρεια να ξεπεράσουμε την ποσότητα των αγκιστριών, από όσα επιτρέπονται βάσει της ερασιτεχνικής άδειας αλιείας. Στην προκειμένη περίπτωση, θα χρησιμοποιήσουμε την επιτρεπτή ποσότητα, που είναι 300 αγκίστρια για 2 (δυο) άδειες ερασιτεχνικής αλιείας.
ΥΛΙΚΑ: Μία λεκάνη παραγαδιού με φελιζόλ για την τοποθέτηση των αγκιστριών. Στο εμπόριο θα βρείτε αρκετές, διαφόρων διαμέτρων. Εγώ προτιμώ τις λεκάνες με διάμετρο 0.70 mm περίπου. Θα χρειαστούμε δύο κουλούρες πετονιά καλής ποιότητας (0.90 mm), μήκους 1.000 m έκαστη που θα χρησιμοποιηθεί ως μάνα. Στο εμπόριο θα βρείτε πολλά είδη, καθώς και πολλά είδη χρωμάτων. Εγώ προτιμώ τις άσπρες, δηλαδή χωρίς χρώμα, γιατί απλά θεωρώ ότι είναι περισσότερο ανθεκτικές στο νερό, αφού δεν είναι εμπλουτισμένες με κάποιο χρώμα που επηρεάζει την αντοχή της πετονιάς (δική μου γνώμη). Τα παράμαλλα θα είναι από πετονιά πολύ καλής ποιότητας (0.50 mm) με μήκος περίπου αυτό που θα επιτευχθεί εάν κόψουμε στη μέση μια κουλούρα των 1.000 m. Στο εμπόριο κυκλοφορούν και οι τρίχρωμες πετονιές που είναι εξίσου καλές για την κατασκευή των παράμαλλων. Τα αγκίστρια θα είναι οπωσδήποτε 13άρια παραγαδίσια, αφού μιλάμε για το συγκεκριμένο παραγάδι. Θα χρειαστούμε, επίσης, βαρίδια για τα καλάρια και μικρότερα, τα οποία θα τοποθετούμε ενδιάμεσα ανά 25-30 αγκίστρια, ώστε να εξασφαλίσουμε το λεβάρισμα σε τυχόν σκαλώματα. Είναι σημαντικό να έχουμε ετοιμάσει πολλά καλάρια με διαφορετικά μήκη νήματος και, ακόμη καλύτερα, να σηματοδοτούνται (ειδικά για βραδινές εξορμήσεις), ώστε να κερδίζουμε χρόνο κατά το καλάρισμα.
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ: Καταρχάς, σημαντικό είναι να τοποθετήσουμε την κουλούρα της μάνας σε κάποια θέση, ώστε να εξασφαλίσουμε ότι αυτή δεν θα μας μπλέξει κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Ένα καλό σημείο μπορεί να είναι στα πάνω άκρα μιας καρέκλας. Τα παράμαλλά μας καλό θα είναι να ετοιμαστούν από πριν, δηλαδή να έχουμε δέσει τα αγκίστρια μας ώστε και αυτά με τη σειρά τους να δεθούν στη μάνα. Θα πάρουμε την αρχή της μάνας, στην οποία θα φτιάξουμε την πρώτη θηλιά του αρχικού καλαριού, ακολούθως θα αφήσουμε περίπου 9 μέτρα ελεύθερα και έπειτα θα δέσουμε το πρώτο παράμαλλο. Κάθε παράμαλλο που δένεται θα πρέπει να τοποθετείται στις χαραμάδες του φελιζόλ που φτιάξαμε στην αρχή η μπορούμε να τα καρφώνουμε στο φελιζόλ και η μάνα να τοποθετείται συγυρισμένα μέσα στη λεκάνη. Ανά 3-4 οργιές περίπου θα είναι η απόσταση μεταξύ των παράμαλλων. Αφού δέσουμε όλα τα αγκίστρια, θα φτιάξουμε την τελική θηλιά του τελευταίου καλαριού, με τον ίδιο τρόπο όπως και στο πρώτο. Σίγουρα, για την κατασκευή του παραγαδιού θα πρέπει να εφοδιαστούμε με έναν καλό κόφτη, πένσα για σφίξιμο των κόμπων και ιδιαίτερα ένα ζευγάρι γάντια για να μην καταπονούνται τα χέρια μας κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Οι κατάλληλες ώρες για το καλάρισμα του συγκεκριμένου παραγαδιού είναι οι πρώτες πρωινές, δηλαδή λίγο πριν βγει ο ήλιος και λίγο πριν δύσει. Το 13άρι παραγάδι ψαρεύει από 3 τέταρτα μέχρι και μια ώρα το αργότερο από την πτώση του πρώτου καλαριού στο νερό. Το δόλωμα που χρησιμοποιείται μπορεί να είναι είτε γαρίδα κατεψυγμένη Νο. 5-6, και εναλλακτικά μπορούμε να δολώσουμε και καλαμάρι, κατά προτίμηση φρέσκο ή κατεψυγμένο, αλλά και σουπιά (στις βραδινές εξορμήσεις). Το συγκεκριμένο παραγάδι ψαρεύει με μεγάλες επιτυχίες σε βάθη μεταξύ 30 και 50 m κατά τις βραδινές εξορμήσεις, ενώ από 70 μέχρι και 120 m τις πρωινές ώρες. Τα βραδινά ψάρια που σίγουρα θα δούμε στα αγκίστρια μας είναι: τσιπούρες, σκαθάρια, κακαρέλοι, σαργοί, ενώ, αντίθετα, τα πρωινά μπορεί να είναι μπαλάδες, λυθρίνια, χάνοι, πέρκες κ.ά.
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΑΡΧΑΡΙΟΥΣ
1. Το παραγάδι καλάρεται από το πρυμναίο τμήμα του σκάφους, με δυο άτομα τουλάχιστον. Ο ένας είναι ο τιμονιέρης, ο οποίος θα ακούει και θα καταλαβαίνει τις οδηγίες που δίνει αυτός που καλάρει το παραγάδι.
2. Το λεβάρισμα (μάζεμα) επιτυγχάνεται με γρήγορες και σταθερές κινήσεις από την πλωριά αριστερή μάσκα ή καμιά φορά και από δεξιά. Απαιτεί δε τεχνική, ώστε να μαζευτεί όσο γίνεται πιο νοικοκυρεμένα και να γίνει πιο εύκολη δουλειά κατά τη διάρκεια του νεταρίσματος.
3. Το καλάρισμα, καθώς και το λεβάρισμα, γίνονται όσο το δυνατό με κόντρα τον καιρό (εάν πρόκειται να συναντήσουμε άσχημες καιρικές συνθήκες).
4. Κατά το λεβάρισμα, καλό θα είναι να χρησιμοποιούνται γάντια, ώστε να μας προφυλάξουν από τυχόν δυσάρεστες τσιμπιές από τα αγκίστρια.
5. Kαλάρια (σημαντήρες) με διάφορα μήκη νήματος ή πετονιάς, αναλόγως του βάθους, θα πρέπει να υπάρχουν στο σκάφος, ώστε να κερδίζουμε χρόνο και να μην τα ψάχνουμε την τελευταία στιγμή.
Το παραγάδι σίγουρα απαιτεί χρόνο και κόπο για να κατασκευαστεί, όμως αξίζει τον κόπο να μπορούμε να το φτιάχνουμε μόνοι μας, με τα δικά μας, πάντα, επιλεγμένα υλικά, για να είμαστε πάντα σίγουροι ότι αυτό το παραγάδι ψαρεύει καλά.
Πηγη waterboys
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου