Για τους οπαδούς της συρτής με ζωντανό, η αρχή του φθινοπώρου σημαίνει την έναρξη των… ψαρεμάτων ! Η θάλασσα ήρεμη και γαλήνια χωρίς τους εκδρομείς του καλοκαιριού. Το φθινόπωρο, άλλωστε, μπορούμε να προμηθευτούμε με ευκολία πολλά ζωντανά δολώματα για να ψαρέψουμε τα περισσότερα αρπακτικά. Ανάμεσα στα ψάρια που βρίσκονται στα νερά μας, η συναγρίδα αποτελεί έναν από τους πιο επιθυμητούς στόχους. Είναι ένα ψάρι καχύποπτο, με παράξενη συμπεριφορά, πολύ όμορφο και εξαιρετικά νόστιμο. Tο γεγονός ότι δεν προβάλλει μεγάλη αντίσταση, μας επιτρέπει να το ψαρέψουμε με υπέρ-ελαφρύ εξοπλισμό, αυξάνοντας έτσι τη συγκίνηση του ψαρέματος. Το μολύβι-φύλακας είναι το καλύτερο σύστημα βύθισης για τη σύλληψη της. Με αυτό το σύστημα μπορούμε να νιώσουμε ξεκάθαρα το τσίμπημα του ψαριού με το καλάμι στο χέρι, και να καρφώσουμε τη στιγμή που πρέπει, νιώθοντας το ψάρι στο καλάμι μας από την πρώτη στιγμή. Το πρώτο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, είναι πώς να κάνουμε τα δολώματά μας να φτάσουν σε βάθος 30-50 μέτρων χρησιμοποιώντας όσο το δυνατόν πιο ελαφριά μολύβια, για να έχουμε μεγαλύτερη ευαισθησία και να μην πονηρευτεί το ψάρι τη στιγμή που επιτίθεται στο δόλωμα. Για να το πετύχουμε αυτό, στην αρχή περιορίζουμε την διάμετρο της πετονιάς, προσπαθώντας να ελαττώσουμε όσο γίνεται περισσότερο την υδροδυναμική τριβή της πετονιάς στο νερό. Καλό λοιπόν είναι να χρησιμοποιούμαι πολύ λεπτές πετονιές (0,30-0,35), με πολύ μικρή ταχύτητα του σκάφους, γύρω στον έναν κόμβο. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε μολύβια γύρω στα 350-400 γραμμάρια, και καλάμια 12-20 λίμπρες, για να μην λυγίζουν υπερβολικά από την τριβή της πετονιάς και του μολυβιού. Η είσοδος των νημάτων όμως, έφερε επανάσταση σε αυτή την τεχνική, εφοδιάζοντάς μας με μάνες που παρουσιάζουν εκπληκτικές ικανότητες. Τα νήματα τελευταίας γενιάς, μας εξασφαλίζουν πολύ μικρή διάμετρο σε σχέση με την αντοχή τους, και τέλεια έλλειψη ελαστικότητας, που μας επιτρέπει να αντιλαμβανόμαστε άμεσα τα τσιμπήματα του ψαριού για να το καρφώνουμε γρήγορα και άμεσα. Με νήμα 12-20 λιμπρών, μπορούμε να φτάσουμε στα βάθη που ζουν οι συναγρίδες χρησιμοποιώντας μολύβια 150-250 γραμμαρίων, διαθέτοντας ακόμη αρκετό περιθώριο αντοχής της μάνας. Είναι φανερό ότι αν βρεθούμε σε περιοχή όπου συχνάζουν μεγάλες συναγρίδες, θα χρειαστεί να βάλουμε μάνα 30 λιμπρών και να αυξήσουμε το βάρος των μολυβιών στα 300 γραμμάρια. Είναι απαραίτητο να ξέρουμε πού θα βρούμε τα ψάρια, συνήθως συχνάζουν στις απότομες πλαγιές, που πέφτουν σε λασπώδεις βυθούς. Ένα από τα μικρά μυστικά στο ψάρεμα της συναγρίδας, είναι η επιμονή. Πολλοί, μετά από μερικά περάσματα πάνω σε μια ξέρα χωρίς τσιμπήματα, αλλάζουν περιοχή ή σταματάνε να ψαρεύουν. Μπορεί τα μαγιάτικα, που βρίσκονται στην περιοχή να επιτίθενται αμέσως, αλλά με την συναγρίδα είναι εντελώς διαφορετικά αφού αυτό το αρπαχτικό δεν κυνηγάει συνέχεια. Είναι λοιπόν απαραίτητο να επιμείνουμε μέχρι τέλους, ιδίως αν είμαστε απόλυτα σίγουροι για το μέρος που επιλέξαμε. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας, είναι το δόλωμα. Η συναγρίδα δύσκολα θα αδιαφορήσει σε μια σουπιά ή σε ένα καλαμάρι, δεν ισχύει το ίδιο με τα άλλα δολώματα. Συχνά αλλάζοντας δόλωμα, μπορεί να έχουμε μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας….. Η επίθεση της φαίνεται από μικρά ξερά χτυπήματα, που μόλις τα αντιληφθούμε πρέπει να πιάσουμε το καλάμι και να το χαμηλώσουμε προς το νερό για να καρφώσουμε δυνατά. Μόλις η συναγρίδα καρφωθεί τραβάει προς τον βυθό αλλά δύσκολα κατορθώνει να κόψει την πετονιά. Μπορεί όμως να βραχόσει σ’ αυτή την περίπτωση θα πρέπει να κινηθούμε με το σκάφος κατακόρυφα με το ψάρι για να μπορέσουμε να το φέρουμε κοντά στην απόχη μας. Τα καλύτερα δολώματα για την συναγρίδα είναι το ζωντανό καλαμάρι η σουπιά. Σας ευχόμαστε καλή ψαριά !
Κείμενο
Πηγή 4fishing
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου