Το Tai Rubber είναι μια σχετικά καινούργια τεχνική στην χώρα μας, η οποία όμως χάρη της ευκολίας της αλλά και της αποδότικότητας της, έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και τείνει να γίνει "μόδα" !!
Τι είναι το Tai Rubber ?
Βασικά πρόκειται για ένα πολύ φανταχτερό μολύβι (βαρίδι) στο οποίο υπάρχει μια διαμπερές τρύπα, ώστε να περνάει μέσα του ελεύθερα μιά σιλικονούχα τρέσσα, μέσω του παράμαλλου μας. Η τρέσσα καλύπτει τα αγκίστρια μας και είναι αυτή που κάνει τα ψάρια να της επιτεθούν. Αυτό που δείχνει η τρέσσα όταν εμείς μαζεύουμε με το μοτέρ,είναι κάτι σαν μικρόψαρο το οποίο κινείται αργά, σαν τραυματισμένο, η μια γαρίδα.
Εξοπλισμός.
Για να έχει επιτυχία στο 100% μια τεχνική χρειάζεται και ο κατάλληλος εξοπλισμός. Πρώτα απο όλα το καλάμι μας πρέπει να είναι αρκετά μαλακό στην μύτη του για να μας προδίδει και τις πιο ευαίσθητες τσιμπιές, αλλά και νευρικό ώστε να μπορεί να παλέψει με άξια και μεγάλα ψάρια. Όσο πιο πολλούς οδηγούς γίνεται, για να υποστηρίζει και να μην σπάει εύκολα τα ψιλά παράμαλλα μας και οπωσδήποτε πολύ ελαφρύ για να μην κουραστούμε εύκολα από το πολύωρο ψάρεμα. Ο μηχανισμός μας κι αυτός πολύ ελαφρύς και μικρός σε όγκο, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ταχύτητα,οχι για το μάζεμα του τεχνητού μας, αλλά πιο πολύ για τα μεγάλα βάθη, όπου πρέπει κάθε φορά να αλλάζουμε τόπο γρήγορα για να πάμε σε έναν άλλο. Αν διαθέτει και κατανεμητή θα είναι ότι καλύτερο για τα λεπτά μας νήματα αλλά και για το σωστό μάζεμα του tai rubber μας. Το νήμα μας καλό είναι να είναι οκτάκλωνο με διατομή από 0.13-0.16 πολύ καλής ποιότητας και το παράμαλλο μας 100% αόρατο από 0.30 έως 0.40 mm. Προσωπικά χρησιμοποιώ να 0.14 και παράμαλλο 0.33 περίπου 3-4 μέτρα.
Τι είναι το Tai Rubber ?
Βασικά πρόκειται για ένα πολύ φανταχτερό μολύβι (βαρίδι) στο οποίο υπάρχει μια διαμπερές τρύπα, ώστε να περνάει μέσα του ελεύθερα μιά σιλικονούχα τρέσσα, μέσω του παράμαλλου μας. Η τρέσσα καλύπτει τα αγκίστρια μας και είναι αυτή που κάνει τα ψάρια να της επιτεθούν. Αυτό που δείχνει η τρέσσα όταν εμείς μαζεύουμε με το μοτέρ,είναι κάτι σαν μικρόψαρο το οποίο κινείται αργά, σαν τραυματισμένο, η μια γαρίδα.
Εξοπλισμός.
Για να έχει επιτυχία στο 100% μια τεχνική χρειάζεται και ο κατάλληλος εξοπλισμός. Πρώτα απο όλα το καλάμι μας πρέπει να είναι αρκετά μαλακό στην μύτη του για να μας προδίδει και τις πιο ευαίσθητες τσιμπιές, αλλά και νευρικό ώστε να μπορεί να παλέψει με άξια και μεγάλα ψάρια. Όσο πιο πολλούς οδηγούς γίνεται, για να υποστηρίζει και να μην σπάει εύκολα τα ψιλά παράμαλλα μας και οπωσδήποτε πολύ ελαφρύ για να μην κουραστούμε εύκολα από το πολύωρο ψάρεμα. Ο μηχανισμός μας κι αυτός πολύ ελαφρύς και μικρός σε όγκο, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ταχύτητα,οχι για το μάζεμα του τεχνητού μας, αλλά πιο πολύ για τα μεγάλα βάθη, όπου πρέπει κάθε φορά να αλλάζουμε τόπο γρήγορα για να πάμε σε έναν άλλο. Αν διαθέτει και κατανεμητή θα είναι ότι καλύτερο για τα λεπτά μας νήματα αλλά και για το σωστό μάζεμα του tai rubber μας. Το νήμα μας καλό είναι να είναι οκτάκλωνο με διατομή από 0.13-0.16 πολύ καλής ποιότητας και το παράμαλλο μας 100% αόρατο από 0.30 έως 0.40 mm. Προσωπικά χρησιμοποιώ να 0.14 και παράμαλλο 0.33 περίπου 3-4 μέτρα.
Τεχνητά και χρώματα.
Τα τεχνητά μας είναι σίγουρα στάνταρ κατασκευασμένα από τις εταιρίες σε πολλά διαφορετικά χρώματα και γραμμάρια και δεν μπορούμε εύκολα να παρέμβουμε σε αυτά. Μπορούμε όμως να δώσουμε την δική μας νότα στις τρέσσες τους, είτε προς τα υλικά τους, είτε ως προς τα χρώματα τους. Όλοι γνωρίζουμε πως στις προτιμήσεις των ψαριών στα χρώματα δεν υπάρχει τίποτα στάνταρ, όμως σίγουρα όλοι μας έχουμε τα δικά μας χρώματα που μας έχουν δουλέψει πιο πολύ και τα προτιμούμε. Υπάρχουν όμως και κάποια χρώματα που σίγουρα είναι η πιο μελετημένα από τις εταιρίες η πιο αρεστά σε γενικές γραμμές στα ψάρια. Το πορτοκαλί και το ροζ ας πούμε θα το έχουμε έστω και λίγο μέσα στις τρέσσες μας, μιας και έχει δώσει αποτέλεσμα σε πολλά ψάρια και το προτιμούν πολλοί ψαράδες στον κόσμο,αλλά και μετά από πολλά δικά μου ψαρέματα, δεν θα άφηνα απ' έξω τις φωσφορούχες και τις χρυσές-ασημένιες τρέσσες. Επίσης πιστεύω πως οι κεφαλές μας νωρίς το πρωί και αργά το απόγευμα θα πρέπει να έχουν πολύ φωτεινό χρώμα,για να ξεχωρίζουν από πολύ μακριά και απο οτιδήποτε άλλο. Έχω παρατηρήσει επίσης κατά την διάρκεια της ημέρας, πως όταν δεν τρώνε καλά η καθόλου, αν βάλω πιο μουντό χρώμα κεφαλής, θα πάρω χτύπημα. Αυτό βέβαια ωφείλετε και στο τι τρώνε συνήθως τα ψάρια στον συγκεκριμένο τόπο. Κάποιες κεφαλές του εμπορίου θα παρατηρήσουμε πως έχουν βαθύ κόκκινο χρώμα με λίγο μαύρο πάνω τους. Αυτό δεν είναι τυχαίο, διότι στα μάτια των ψαριών αυτό προσωμιάζει ένα οστρακόδερμο, οπότε σε έναν τόπο με καβούρια και γαρίδες θα είναι πολύ γνώριμο στα μάτια τους. Τώρα όσον αφορά το βάρος των κεφαλών αυτό εξαρτάται από το βάθος που ψαρεύουμε και από τα ρέματα που έχουμε στην περιοχή μας. Βασικό σε αυτήν τεχνική είναι να καταλαβαίνουμε την κεφαλή μας να χτυπάει στον βυθό. Δεν υπάρχει λοιπόν βασικός κανόνας στο βάρος της κεφαλής, παρά μόνο ο επιτόποιος αυτοσχεδιασμός.
Τα τεχνητά μας είναι σίγουρα στάνταρ κατασκευασμένα από τις εταιρίες σε πολλά διαφορετικά χρώματα και γραμμάρια και δεν μπορούμε εύκολα να παρέμβουμε σε αυτά. Μπορούμε όμως να δώσουμε την δική μας νότα στις τρέσσες τους, είτε προς τα υλικά τους, είτε ως προς τα χρώματα τους. Όλοι γνωρίζουμε πως στις προτιμήσεις των ψαριών στα χρώματα δεν υπάρχει τίποτα στάνταρ, όμως σίγουρα όλοι μας έχουμε τα δικά μας χρώματα που μας έχουν δουλέψει πιο πολύ και τα προτιμούμε. Υπάρχουν όμως και κάποια χρώματα που σίγουρα είναι η πιο μελετημένα από τις εταιρίες η πιο αρεστά σε γενικές γραμμές στα ψάρια. Το πορτοκαλί και το ροζ ας πούμε θα το έχουμε έστω και λίγο μέσα στις τρέσσες μας, μιας και έχει δώσει αποτέλεσμα σε πολλά ψάρια και το προτιμούν πολλοί ψαράδες στον κόσμο,αλλά και μετά από πολλά δικά μου ψαρέματα, δεν θα άφηνα απ' έξω τις φωσφορούχες και τις χρυσές-ασημένιες τρέσσες. Επίσης πιστεύω πως οι κεφαλές μας νωρίς το πρωί και αργά το απόγευμα θα πρέπει να έχουν πολύ φωτεινό χρώμα,για να ξεχωρίζουν από πολύ μακριά και απο οτιδήποτε άλλο. Έχω παρατηρήσει επίσης κατά την διάρκεια της ημέρας, πως όταν δεν τρώνε καλά η καθόλου, αν βάλω πιο μουντό χρώμα κεφαλής, θα πάρω χτύπημα. Αυτό βέβαια ωφείλετε και στο τι τρώνε συνήθως τα ψάρια στον συγκεκριμένο τόπο. Κάποιες κεφαλές του εμπορίου θα παρατηρήσουμε πως έχουν βαθύ κόκκινο χρώμα με λίγο μαύρο πάνω τους. Αυτό δεν είναι τυχαίο, διότι στα μάτια των ψαριών αυτό προσωμιάζει ένα οστρακόδερμο, οπότε σε έναν τόπο με καβούρια και γαρίδες θα είναι πολύ γνώριμο στα μάτια τους. Τώρα όσον αφορά το βάρος των κεφαλών αυτό εξαρτάται από το βάθος που ψαρεύουμε και από τα ρέματα που έχουμε στην περιοχή μας. Βασικό σε αυτήν τεχνική είναι να καταλαβαίνουμε την κεφαλή μας να χτυπάει στον βυθό. Δεν υπάρχει λοιπόν βασικός κανόνας στο βάρος της κεφαλής, παρά μόνο ο επιτόποιος αυτοσχεδιασμός.
Η τεχνική.
Η τεχνική για το tai rubber είναι πολύ απλή, αφού αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να απλά να αφήνουμε το τεχνητό μας να φτάνει στον βυθό και να μαζεύουμε. Δεν παύει όμως να έχει και κάποια μικρά μυστικά...
1) μαζεύουμε αργά και σταθερά χωρίς σταματήματα και απότομα τραβήγματα. Ειδικά όταν στοχεύουμε τα φαγκριά, πρέπει να γνωρίζουμε πως από την φύση τους είναι αργά και νωχελικά ψάρια και ίσως μας ακολουθήσουν μέχρι και τα μεσόνερα για να δοκιμάσουν το τεχνητό μας, άρα μαζεύουμε αργά.Η τεχνική για το tai rubber είναι πολύ απλή, αφού αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να απλά να αφήνουμε το τεχνητό μας να φτάνει στον βυθό και να μαζεύουμε. Δεν παύει όμως να έχει και κάποια μικρά μυστικά...
2) όταν η κεφαλή μου φτάσει στον βυθό, δεν μαζεύω αμέσως, αλλά περιμένω να πέσει η τρέσσα μου κι αυτή στον βυθό, δίνοντας την ευκαιρία στο ψάρι να την καταπιεί. Προσέχουμε όμως να έχουμε πάντα επαφή με το τεχτητό μας, διότι θα έχουμε απώλεια από τυχόν επίθεση μαυρόψαρου.
3) επίσης ένα πολύ δυνατό κόλπο-όπλο σε αυτήν τεχνική είναι οτι εκτός από εντελώς κάθετο ψάρεμα από την βάρκα vertical, μπορούμε να ψαρέψουμε και με την κεφαλή μας αρκετά μακριά από την βάρκα horizontally. Αυτό μας δίνει μεγάλο πλεονέκτημα από άλλες τεχνικές που λόγω κυματισμού και ρεμάτων δεν δουλεύουν τόσο καλά,αλλά πιο πολύ σημαντικό είναι ότι οριζόντια δουλεύει καλύτερα η τρέσσα μας και επίσης δίνουμε περισσότερο χρόνο στα ψάρια να δουν αλλά και να χτυπήσουν το δόλωμα μας. Πρέπει να γνωρίζουμε πως στις vertical τεχνικές, ο πλάνος μας έχει πολύ λίγο χρόνο για να τον δουν και να τον χτυπήσουν, από όταν ο πλάνος μας κινείτε σε οξεία γωνία,ακολουθώντας ίσως και την πορεία των ψαριών.
4) αν έχουμε στην διάθεση μας τον κατάλληλο εξοπλισμό, τότε θα μπορούμε να καταλάβουμε αν στην ανάκτηση ερχόμαστε με την σωστή ταχύτητα, βλέποντας την μύτη του καλαμιού μας να τρεμοπαίζει έντονα. Αυτό συμβαίνει διότι η κεφαλή μας, χάρης την υδροδυναμικότητα της "έχει πιάσει" την σωστή ταχύτητα που χρειάζεται για να κολυμπάει σωστά η τρέσσα μας.
5) αν βλέπετε πως η τρέσσα δεν ξεχωρίζει εύκολα από την κεφαλή, τοποθετήστε σε κάθετη θέση το καλάμι σας χωρίς να διακόπτετε την πτώση τους.
6) αν παίρνετε τσιμπιές χωρίς κάρφωμα, τότε αλλάξτε αμέσως την ταχύτητα ανάκτησης και βάλτε στο πίσω αγκίστρι (κοντό) ένα φιλέτο φρέσκο καλαμάρι για να τα δελεάσετε περισσότερο.
Επίλογος
Δοκιμάστε και δώστε χρόνο σε αυτήν την τεχνική, η οποία είναι πανεύκολη για έναν αρχάριο, αλλά και πολύπλοκη για κάποιον που θέλει να πάει λίγο πιο πέρα,ευχάριστη και σίγουρα αποδοτική, τόσο σε μικρά όσο και σε πιο μεγάλα ψάρια, απελευθερόνωντας όμως τα μικρά, ώστε να αυξήσουμε όσο μπορούμε τα ιχθυοαποθέματα στον τόπο μας.
Κείμενο Παναγιώτης Φιλόπουλος
Πηγή alieus.forumotion
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου