Δεν είναι vertical jigging, ούτε και kabura jigging σε hard εκδοχή, αλλά μια τεχνική με τη δική της μοναδική φυσιογνωμία, γοητευτική, προκλητική, και όπως όλες οι παραλλαγές του ψαρέματος αλά ιαπωνικά, σε εμπλέκει παράφορα. Καλωσορίζουμε τη μανία για το inchiku… όμως αλά ιταλικά ! Όταν το βλέπουμε μας εμπνέει εμπιστοσύνη, για να το αγοράσουμε χρειάζεται πραγματικά μόνο μια στιγμή, για να το ρίξουμε στη θάλασσα, τουλάχιστον τις πρώτες φορές, χρειάζεται θάρρος. Δεν είναι εύκολο για έναν ψαρά, που είναι συναισθηματικά αναστατωμένος από το vertical jigging και ίσως παρασυρμένος από το kabura jigging, να υιοθετήσει μια καινούρια τεχνητή παραξενιά που προέρχεται από την άπω ανατολή. Όχι, δεν είναι καθόλου απλό να τα ξαναβάλουμε όλα υπό συζήτηση ακόμη μια φορά, να ανοίξουμε νέες προοπτικές πιασίματος, να τελειοποιήσουμε μια διαφορετική μέθοδο ψαρέματος, που ναι, έχει κάποιες αναλογίες με το vertical και με το kabura jigging που μόλις αναφέραμε, αλλά που στην πραγματικότητα είναι μια ξεχωριστή τεχνική, με τους κανόνες της, τον εξοπλισμό της και….τα ψάρια της. Το inchiku είναι μια ψαρευτική φιλοσοφία σε καθαρό Japan style, που εκμεταλλεύεται ένα λαστιχένιο χταπόδι και ένα σίδερο που τα κινούμε όπως πρέπει, για να προσελκύσουμε και να οδηγήσουμε στην επίθεση ένα ευρύ δείγμα θηραμάτων, στα πιο διαφοροποιημένα περιβάλλοντα.
Τι είναι
Πολύ απλό στη σκέψη, φαινομενικά μπανάλ στην εμφάνιση, αυτό το τεχνητό έχει μια καρδιά εκκεντρικής ευφυΐας, όπου σίδερο και λάστιχο συνεργάζονται για να δώσουν υπόσταση σε ένα δόλωμα στο οποίο λείπει μόνο η δική του ψυχή: και εδώ βρίσκεται ο ρόλος του ψαρά! Το inchiku πρέπει, πράγματι, να περιστρέφεται στο ρεύμα με μια διακεκομμένη πορεία προς τα πάνω, καμιά φορά αργή, καμιά φορά πιο γρήγορη, αλλά ποτέ υπερβάλλοντας σε ταχύτητα. Το να περιγράψουμε με λέξεις αυτό που ίσως μόνο ένα βίντεο θα μπορούσε να ξεκαθαρίσει, δεν είναι απλό, αλλά ας προσπαθήσουμε να το κάνουμε έτσι κι αλλιώς: το να κινούμε ένα inchiku σημαίνει να περνάμε το χρόνο μας με μηχανισμό και καλάμι, δηλαδή να επιβάλλουμε ένα κοφτό κυμάτισμα στην κορυφή και να γυρνάμε τη μανιβέλα περίπου μία φορά κάθε ένα/ενάμισι δευτερόλεπτο. Καμία σχέση με την τυπική κίνηση jerking του vertical jigging: το κολύμπι του δολώματός μας θα πρέπει πράγματι να είναι πολύ πιο soft, σχεδόν κινούμενο με «τον καρπό» τολμώ να πω… Όπως ισχύει για το jig, έτσι και το inchiku πρέπει να δουλεύει κοντά στην κάθετο της βάρκας, αν και με έντονο αρόδο αυτό δεν είναι πάντα δυνατό, αλλά ουσιαστικά δεν είναι μεγάλο πρόβλημα: πρέπει σίγουρα να προσπαθήσουμε και να ξαναπροσπαθήσουμε, μεθοδικά, επιθυμώντας να διασχίσουμε καινούριους δρόμους χωρίς βιασύνη. Οι πολυάριθμες αρχικές αποτυχίες, πριν φτάσουμε να έχουμε μια σχετική συνέπεια στα πιασίματα, θα διαμορφώσουν τη σχέση μας με αυτήν την τεχνική, στην οποία τα διάφορα στάδια δεν μπορούν να προσπεραστούν.
Πολύ απλό στη σκέψη, φαινομενικά μπανάλ στην εμφάνιση, αυτό το τεχνητό έχει μια καρδιά εκκεντρικής ευφυΐας, όπου σίδερο και λάστιχο συνεργάζονται για να δώσουν υπόσταση σε ένα δόλωμα στο οποίο λείπει μόνο η δική του ψυχή: και εδώ βρίσκεται ο ρόλος του ψαρά! Το inchiku πρέπει, πράγματι, να περιστρέφεται στο ρεύμα με μια διακεκομμένη πορεία προς τα πάνω, καμιά φορά αργή, καμιά φορά πιο γρήγορη, αλλά ποτέ υπερβάλλοντας σε ταχύτητα. Το να περιγράψουμε με λέξεις αυτό που ίσως μόνο ένα βίντεο θα μπορούσε να ξεκαθαρίσει, δεν είναι απλό, αλλά ας προσπαθήσουμε να το κάνουμε έτσι κι αλλιώς: το να κινούμε ένα inchiku σημαίνει να περνάμε το χρόνο μας με μηχανισμό και καλάμι, δηλαδή να επιβάλλουμε ένα κοφτό κυμάτισμα στην κορυφή και να γυρνάμε τη μανιβέλα περίπου μία φορά κάθε ένα/ενάμισι δευτερόλεπτο. Καμία σχέση με την τυπική κίνηση jerking του vertical jigging: το κολύμπι του δολώματός μας θα πρέπει πράγματι να είναι πολύ πιο soft, σχεδόν κινούμενο με «τον καρπό» τολμώ να πω… Όπως ισχύει για το jig, έτσι και το inchiku πρέπει να δουλεύει κοντά στην κάθετο της βάρκας, αν και με έντονο αρόδο αυτό δεν είναι πάντα δυνατό, αλλά ουσιαστικά δεν είναι μεγάλο πρόβλημα: πρέπει σίγουρα να προσπαθήσουμε και να ξαναπροσπαθήσουμε, μεθοδικά, επιθυμώντας να διασχίσουμε καινούριους δρόμους χωρίς βιασύνη. Οι πολυάριθμες αρχικές αποτυχίες, πριν φτάσουμε να έχουμε μια σχετική συνέπεια στα πιασίματα, θα διαμορφώσουν τη σχέση μας με αυτήν την τεχνική, στην οποία τα διάφορα στάδια δεν μπορούν να προσπεραστούν.
Στρατηγική κατά παραγγελία
Ας ξεχάσουμε για μια στιγμή την επιθετική προσέγγιση του vertical jigging, που συχνά έχουμε παρομοιάσει με πραγματικό κυνήγι, και ας βυθιστούμε αντίθετα σε μια δραστηριότητα με πιο ήρεμους ρυθμούς, όπου η αναζήτηση του θηράματος δεν θα πρέπει να σχεδιάζεται μόνο σε σχέση με τα σημάδια του βυθόμετρου. Εδώ θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα καλά σημεία για ψάρεμα με υπομονή και σχολαστική στρατηγική, περιοδεύοντας, μαθαίνοντας να βυθομετρούμε μεγάλα κομμάτια θάλασσας, συχνά μακριά από τα βράχια. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να τελειοποιήσουμε την τεχνική, που αν την εξασκήσουμε σωστά θα μας επιτρέψει να πιάσουμε και αποφασιστικά αρπακτικά και εκπληκτικά ψάρια που σκαλίζουν στο βυθό, που ίσως ασυναίσθητα παραμερίσουν τη χαρακτηριστική τους πονηριά για να επιτεθούν σε αυτό το… επιτηδευμένο τεχνητό. Για τον εξοπλισμό θα πρέπει να προσανατολιστούμε σε εξειδικευμένα προϊόντα: πράγματι, το καλάμι για inchiku, έχει μια απαλή και προοδευτική καμπύλη, που επιτρέπει μια ιδιαίτερα συμβιωτική επαφή με το δόλωμα, και συγχρόνως επιδεικνύει δύναμη σε περίπτωση που ένα ωραίο ψάρι καταλήξει στα αγκίστρια μας. Συνήθως τα καλάμια για inchiku που είναι κατάλληλα για το σκοπό μας έχουν μήκη από 180 ως 200 εκ., και αντέχουν φρένο ανάμεσα στα 2,5/3 kg. Σε κάποιες περιπτώσεις, όμως, σε περιοχές ψαρέματος με ιδιαίτερα τραχύ βυθό, όπου η συνάντηση με μεγάλα μη αποδημητικά θηράματα βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε καλάμια για light jigging, τα οποία χάνουν λίγο σε ευαισθησία όσον αφορά την επαφή με το ίδιο το inchiku, έχουν όμως ελαφρώς περισσότερο νεύρο για να χειριστούμε καλύτερα τη μάχη. Ίσα ίσα για να κάνουμε κάποιες αναφορές σε αυτά τα τελευταία, ένα καλάμι για light jigging, με jig weight 120 γρ. για παράδειγμα, είναι ικανό να χειριστεί inchiku 160 γρ., και ίσως να αντέξει φρένο 4/5 kg, μια τιμή που θα βοηθήσει αρκετά στο πρώτο φευγιό του ψαριού.
Ας ξεχάσουμε για μια στιγμή την επιθετική προσέγγιση του vertical jigging, που συχνά έχουμε παρομοιάσει με πραγματικό κυνήγι, και ας βυθιστούμε αντίθετα σε μια δραστηριότητα με πιο ήρεμους ρυθμούς, όπου η αναζήτηση του θηράματος δεν θα πρέπει να σχεδιάζεται μόνο σε σχέση με τα σημάδια του βυθόμετρου. Εδώ θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα καλά σημεία για ψάρεμα με υπομονή και σχολαστική στρατηγική, περιοδεύοντας, μαθαίνοντας να βυθομετρούμε μεγάλα κομμάτια θάλασσας, συχνά μακριά από τα βράχια. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να τελειοποιήσουμε την τεχνική, που αν την εξασκήσουμε σωστά θα μας επιτρέψει να πιάσουμε και αποφασιστικά αρπακτικά και εκπληκτικά ψάρια που σκαλίζουν στο βυθό, που ίσως ασυναίσθητα παραμερίσουν τη χαρακτηριστική τους πονηριά για να επιτεθούν σε αυτό το… επιτηδευμένο τεχνητό. Για τον εξοπλισμό θα πρέπει να προσανατολιστούμε σε εξειδικευμένα προϊόντα: πράγματι, το καλάμι για inchiku, έχει μια απαλή και προοδευτική καμπύλη, που επιτρέπει μια ιδιαίτερα συμβιωτική επαφή με το δόλωμα, και συγχρόνως επιδεικνύει δύναμη σε περίπτωση που ένα ωραίο ψάρι καταλήξει στα αγκίστρια μας. Συνήθως τα καλάμια για inchiku που είναι κατάλληλα για το σκοπό μας έχουν μήκη από 180 ως 200 εκ., και αντέχουν φρένο ανάμεσα στα 2,5/3 kg. Σε κάποιες περιπτώσεις, όμως, σε περιοχές ψαρέματος με ιδιαίτερα τραχύ βυθό, όπου η συνάντηση με μεγάλα μη αποδημητικά θηράματα βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε καλάμια για light jigging, τα οποία χάνουν λίγο σε ευαισθησία όσον αφορά την επαφή με το ίδιο το inchiku, έχουν όμως ελαφρώς περισσότερο νεύρο για να χειριστούμε καλύτερα τη μάχη. Ίσα ίσα για να κάνουμε κάποιες αναφορές σε αυτά τα τελευταία, ένα καλάμι για light jigging, με jig weight 120 γρ. για παράδειγμα, είναι ικανό να χειριστεί inchiku 160 γρ., και ίσως να αντέξει φρένο 4/5 kg, μια τιμή που θα βοηθήσει αρκετά στο πρώτο φευγιό του ψαριού.
Εξοπλισμός κατά παραγγελία
Όπως έγινε με το vertical jigging, και με το inchiku έχουμε το συνηθισμένο δίλημμα για το μηχανισμό: τι να χρησιμοποιήσουμε, σταθερό ή περιστρεφόμενο; Σίγουρα ο δεύτερος ενδείκνυται πολύ περισσότερο για αυτήν τη συγκεκριμένη περίσταση, γιατί επιτρέπει πραγματικά εξαιρετικό έλεγχο του δολώματος.
Ένας δυνατός μηχανισμός low profile (διακριτικού προφίλ) αυστηρά για θάλασσα, είναι ό,τι καλύτερο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, ή, πάντα σε περιστρεφόμενο, είναι εξαιρετικοί και οι μικροί round profile (με κλασικό στρογγυλεμένο σώμα) που έχουν σχεδιαστεί επί τούτου, εφοδιασμένοι με εξαιρετικά ευαίσθητο και ακριβές φρένο. Όποιος δεν μπορεί με τίποτα να απαρνηθεί τον σταθερό μηχανισμό, μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιον με μέγεθος γύρω στο 4000, με σχέση μαζέματος από 4,5:1 ως 5,0:1. Οι μηχανισμοί πρέπει να γεμίζονται με λεπτά νήματα τάξης 15, 20 ή 30 λιμπρών, στις πιο οριακές καταστάσεις. Το παράμαλλο, απαραίτητο, θα κυμανθεί όσον αφορά την διάμετρο από 0,40 ως 0,50, ακόμη και σε fluorocarbon, και θα έχει μήκος περίπου 6 μέτρα, συνδεδεμένο στο νήμα με έναν κόμπο τύπου Tony Pena ή οποιονδήποτε άλλο ειδικό για αυτόν τον σκοπό.
Όπως έγινε με το vertical jigging, και με το inchiku έχουμε το συνηθισμένο δίλημμα για το μηχανισμό: τι να χρησιμοποιήσουμε, σταθερό ή περιστρεφόμενο; Σίγουρα ο δεύτερος ενδείκνυται πολύ περισσότερο για αυτήν τη συγκεκριμένη περίσταση, γιατί επιτρέπει πραγματικά εξαιρετικό έλεγχο του δολώματος.
Ένας δυνατός μηχανισμός low profile (διακριτικού προφίλ) αυστηρά για θάλασσα, είναι ό,τι καλύτερο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, ή, πάντα σε περιστρεφόμενο, είναι εξαιρετικοί και οι μικροί round profile (με κλασικό στρογγυλεμένο σώμα) που έχουν σχεδιαστεί επί τούτου, εφοδιασμένοι με εξαιρετικά ευαίσθητο και ακριβές φρένο. Όποιος δεν μπορεί με τίποτα να απαρνηθεί τον σταθερό μηχανισμό, μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιον με μέγεθος γύρω στο 4000, με σχέση μαζέματος από 4,5:1 ως 5,0:1. Οι μηχανισμοί πρέπει να γεμίζονται με λεπτά νήματα τάξης 15, 20 ή 30 λιμπρών, στις πιο οριακές καταστάσεις. Το παράμαλλο, απαραίτητο, θα κυμανθεί όσον αφορά την διάμετρο από 0,40 ως 0,50, ακόμη και σε fluorocarbon, και θα έχει μήκος περίπου 6 μέτρα, συνδεδεμένο στο νήμα με έναν κόμπο τύπου Tony Pena ή οποιονδήποτε άλλο ειδικό για αυτόν τον σκοπό.
Πώς να μοντάρουμε ένα Inchiku
Η σύνδεση ενός inchiku στο παράμαλλο μπορεί να γίνει με 3 τρόπους.
Η σύνδεση ενός inchiku στο παράμαλλο μπορεί να γίνει με 3 τρόπους.
Δένοντας το ίδιο το inchiku κατευθείαν στο παράμαλλο. Το πλεονέκτημα εδώ είναι ότι έχουμε μεγαλύτερο έλεγχο του δολώματος, το μειονέκτημα είναι ότι ένας κόμπος στην απόφυση, εκεί όπου δέχεται τις επιθέσεις το δόλωμα, υπόκειται σε έντονη φθορά κατά τις κινήσεις jerking και θα μπορούσε να σπάσει στο κάρφωμα. Χρησιμοποιώντας μικρά clip 50/80 λιμπρών. Αυτές οι μικρές παραμάνες είναι εξαιρετικά πρακτικές και λειτουργικές και επιτρέπουν γρήγορη αλλαγή του inchiku. Πρέπει όμως να είναι εξαιρετικής κατασκευής, γιατί διαφορετικά μπορεί να ανοίξουν αναπάντεχα, ενώ το να θυμόμαστε να τις ελέγχουμε κάθε τόσο είναι μια καλή συνήθεια. Δένοντας το παράμαλλο σε ένα μικρό σταθερό κρίκο (solid ring) και έπειτα, με ένα κρίκο ανοιγόμενο (split) γαντζώνοντας το σύνολο στο δόλωμα. Είναι μια εξαιρετική λύση, μεγάλης αξιοπιστίας, αν και για να αλλάξουμε το δόλωμα πρέπει να επέμβουμε στο split και τις σχετικές πένσες: τίποτα το πολύπλοκο, όμως.
Ψάρια για inchiku
Το δείγμα των θηραμάτων που μπορούμε να πιάσουμε είναι πραγματικά πολύ μεγάλο, και συχνά οι εξορμήσεις μας θα πρέπει να στοχεύουν στα ψάρια που, κάποια συγκεκριμένη στιγμή και σε μια συγκεκριμένη περιοχή, έχουν περισσότερες πιθανότητες να καταλήξουν στα mini assist. Φαγκριά, καπόνια, σκορπίνες, σκαθάρια και παλαμίδες, είναι τα πιο συνηθισμένα ψάρια, ενώ συναγρίδες, ροφοί, ακόμη και μαγιάτικα μεσαίου μεγέθους, αντιπροσωπεύουν το target μεγάλου μεγέθους στο οποίο μπορούμε να στοχεύσουμε, αν και οι συγκινήσεις δεν μετριούνται σε κιλά… ή τουλάχιστον όχι μόνο έτσι.
Το να ψαρεύουμε με σαφή-συγκεκριμένο τρόπο, είναι απαραίτητο για να βελτιώσουμε την αποτελεσματικότητα του συνόλου, ώστε να μην ψαρεύουμε με υπερβολικά βαρύ εξοπλισμό, ούτε όμως και με υπερβολικά λεπτά εργαλεία, που σε μερικές περιπτώσεις θα οδηγούσαν αναπόφευκτα στην απώλεια του ίδιου του θηράματος, μαζί με το δόλωμα και ίσως και με το παράμαλλο, πράγμα σίγουρα δυσάρεστο. Φυσικά, σε κάθε strike η συγκίνηση θα είναι υπέρτατη: το να βλέπεις το λυγερό καλάμι να διπλώνει από τις κεφαλιές ενός ωραίου ψαριού και το μικρό μηχανισμό να «καπνίζει» στα φευγιά, είναι μια εμπειρία που πρέπει να ζήσουμε και να απολαύσουμε στο έπακρο. Σίγουρα η τεχνική είναι ακόμη σε εξέλιξη, και είναι απαραίτητο να την προσαρμόσουμε καλύτερα στο μεσογειακό πλαίσιο: έχουμε λοιπόν να εμβαθύνουμε περισσότερο σε εξοπλισμό, μάχες, προσαρμογή inchiku, προσπάθεια να πιάσουμε ένα συγκεκριμένο είδος θηράματος αντί για ένα άλλο… αλλά, ακριβώς όπως απαιτεί η τεχνική, προχωράμε ήρεμα, προοδευτικά, χωρίς βιασύνη...
Το δείγμα των θηραμάτων που μπορούμε να πιάσουμε είναι πραγματικά πολύ μεγάλο, και συχνά οι εξορμήσεις μας θα πρέπει να στοχεύουν στα ψάρια που, κάποια συγκεκριμένη στιγμή και σε μια συγκεκριμένη περιοχή, έχουν περισσότερες πιθανότητες να καταλήξουν στα mini assist. Φαγκριά, καπόνια, σκορπίνες, σκαθάρια και παλαμίδες, είναι τα πιο συνηθισμένα ψάρια, ενώ συναγρίδες, ροφοί, ακόμη και μαγιάτικα μεσαίου μεγέθους, αντιπροσωπεύουν το target μεγάλου μεγέθους στο οποίο μπορούμε να στοχεύσουμε, αν και οι συγκινήσεις δεν μετριούνται σε κιλά… ή τουλάχιστον όχι μόνο έτσι.
Το να ψαρεύουμε με σαφή-συγκεκριμένο τρόπο, είναι απαραίτητο για να βελτιώσουμε την αποτελεσματικότητα του συνόλου, ώστε να μην ψαρεύουμε με υπερβολικά βαρύ εξοπλισμό, ούτε όμως και με υπερβολικά λεπτά εργαλεία, που σε μερικές περιπτώσεις θα οδηγούσαν αναπόφευκτα στην απώλεια του ίδιου του θηράματος, μαζί με το δόλωμα και ίσως και με το παράμαλλο, πράγμα σίγουρα δυσάρεστο. Φυσικά, σε κάθε strike η συγκίνηση θα είναι υπέρτατη: το να βλέπεις το λυγερό καλάμι να διπλώνει από τις κεφαλιές ενός ωραίου ψαριού και το μικρό μηχανισμό να «καπνίζει» στα φευγιά, είναι μια εμπειρία που πρέπει να ζήσουμε και να απολαύσουμε στο έπακρο. Σίγουρα η τεχνική είναι ακόμη σε εξέλιξη, και είναι απαραίτητο να την προσαρμόσουμε καλύτερα στο μεσογειακό πλαίσιο: έχουμε λοιπόν να εμβαθύνουμε περισσότερο σε εξοπλισμό, μάχες, προσαρμογή inchiku, προσπάθεια να πιάσουμε ένα συγκεκριμένο είδος θηράματος αντί για ένα άλλο… αλλά, ακριβώς όπως απαιτεί η τεχνική, προχωράμε ήρεμα, προοδευτικά, χωρίς βιασύνη...
Πηγή thalassamedia
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου