Ψάρεμα μελανουριών από την ακτή

Το Μελανούρι (Oblada melanura) είναι ένα Μεσογειακό ψάρι του αλμυρού νερού που ανήκει στην οικογένεια των Σπαριδών. Είναι το μόνο είδος του γένους Oblada. Το σώμα του είναι αρκετά φαρδύ στη μέση, τα μάτια του είναι μεγάλα με διάμετρο σχεδόν το μισό ύψος του κεφαλιού και το στόμα του είναι λοξό με λεπτά χείλια και μόνο κοπτήρες μπροστά χωρίς άλλα δόντια. Το χρώμα του στη ράχη είναι ασημοκάστανο ή ασημογάλαζο, στα πλευρά είναι ασημί και στην κοιλιά έχει δέκα περίπου πολύ ψιλές μακρουλές γκριζόμαυρες γραμμές. Στη ρίζα της ουράς έχει μια πλατιά μαύρη κηλίδα, σχεδόν κλειστή σαν δαχτυλίδι ανάμεσα σε δυο άσπρες πιο στενές. Το πιο συνηθισμένο μέγεθος είναι στα 300-400 γραμμάρια, ενώ κάποιες φορές μπορεί να ξεπεράσει και τα 700 γρ. Το μήκος του είναι 34 εκ. και παρόλο το μικρό του μέγεθος σε σχέση με άλλα ψάρια, μπορεί να ζήσει 11 χρόνια και κάποιες φορές λίγο παραπάνω. Τα μελανούρια είναι παμφάγα. Καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας μετακινούνται πολύ αναζητώντας την τροφή τους. Σε μικρή ηλικία τρέφονται με κρουστοφόρα και μικρά ασπόνδυλα, καθώς και με κάποια είδη του ζωοπλαγκτού, ενώ μεγαλώνοντας θα εμπλουτίσουν το διαιτολόγιό τους και με φυτικές τροφές. Τα συναντάμε σε ρηχά και βαθειά νερά, σε μικρά κοπάδια στο βυθό, σε αμμούδες και φυκιάδες και κοντά σε βράχους της ακτής. Γεννούν μια φορά το χρόνο, την περίοδο από Απρίλιο μέχρι Ιούνιο, οπότε πλησιάζουν πολύ κοντά στην ακτογραμμή. Είναι η καταλληλότερη εποχή για το ψάρεμά τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τα βρίσκουν οι ψαράδες της ακτής και τις άλλες εποχές του χρόνου. Το μελανούρι ψαρεύεται με πολλές τεχνικές από ακτή και σκάφος, αλλά εδώ θα ασχοληθούμε με το ψάρεμά του από την ακτή με τις τεχνικές του εγγλέζικου, του μπολονέζ και του κάστινγκ. Ειδικά το εγγλέζικο και μπολονέζ, με την χρησιμοποίηση του μπιγκατίνο, αυτού του εξαιρετικού δολώματος που ταιριάζει απόλυτα με αυτά, τα θεωρώ τις ιδανικές τεχνικές για το ψάρεμα του μελανουριού από την ακτή. Τα μελανούρια γενικά, είναι ψάρια της ακτογραμμής, θα τα συναντήσουμε όπου υπάρχει βραχώδης ακτή αλλά δεν πλησιάζουν πολύ κοντά στα βράχια, (εκτός από ορισμένες συνθήκες) οπότε η ιδανική τεχνική για το ψάρεμά τους είναι η εγγλέζικη. Με τις κατάλληλες συνθήκες όμως, κύμα που σκάει στα βράχια και κάνει αφρουδιά και ειδικότερα σε μικρούς στενούς κολπίσκους που σχηματίζουν τα βράχια, το μελανούρι μπορεί με το κατάλληλο μαλάγρωμα να εισέλθει σε διατροφική φρενίτιδα. Εκεί η ιδανική τεχνική, είναι αυτή του μπολονέζ. Πολύ συχνά συναντάμε τα μελανούρια και στα λιμάνια, όχι όμως στο εσωτερικό των λιμανιών. Στα βράχια της εξωτερικής  πλευράς, στην μπούκα του λιμανιού, ή σε μεγάλες προβλήτες που βλέπουν στα ανοιχτά. Σε αυτές τις περιπτώσεις θα ψαρέψουμε πάλι με την εγγλέζικη τεχνική.

Εγγλέζικη τεχνική.

Καλάμι με λίγο γρήγορη δράση στην κορυφή και προοδευτική παραβολική δράση, είναι το ιδανικό κατά την άποψή μου, μήκους 4,20 ή 4,50 μέτρων με το μήκος των 4,50 να μου ταιριάζει καλύτερα, ειδικά όταν έχει ρευματάκι και η πετονιά της μάνας κάνει σχετική κοιλιά. Με το παραπάνω μήκος μαζεύεις περισσότερη πετονιά κατά το κάρφωμα. Βέβαια, στο  90% των περιπτώσεων ακούω τα φρένα, πριν προλάβω να πιάσω το καλάμι. Ακόμα και όταν έχω το καλάμι στο χέρι, βλέπω τον φελλό να εξαφανίζεται και ακούω τα φρένα μέχρι να σηκώσω καλάμι να καρφώσω. Όταν τα ψάρια έχουν  διεγερθεί με το κατάλληλο μαλάγρωμα, πραγματικά δεν προλαβαίνεις να δεις τον φελλό. Εκεί χρειάζεσαι μια γρήγορη δράση της κορυφής για να σιγουρέψεις με ένα απαλό κάρφωμα το αγκίστρωμα του ψαριού. Μετά θέλεις την παραβολή του καλαμιού για να παλέψεις το ψάρι, καθώς και γραμμικά φρένα, ρυθμισμένα σχετικά χαλαρά. Όπως ξέρουμε όλοι το μελανούρι έχει κοφτερά δόντια και με την υποβολή του παράμαλλου σε δυνατή τάση διακινδυνεύεται με μεγάλες πιθανότητες το κόψιμό του. Βέβαια η πάλη με το ψάρι για αρκετό χρόνο, μπορεί να τρομάξει τα υπόλοιπα, μπορεί να απομακρυνθούν, αλλά θα ξανάρθουν σε λίγο, το προτιμώ από το να τα κόψει ένα μελανούρι και να πάρει όλο το κοπάδι μαζί του. Το συγκεκριμένο συμπέρασμα για τα μεγάλα μελανούρια βγήκε μετά από πολλά ψαρέματα και αρκετά κοψίματα. Το μελανούρι έχει μικρά δοντάκια στα οποία αν τεντώσουμε απότομα την πετονιά και τριφτεί επάνω τους, την κόβουν σαν ξυράφι. Θα το διαπιστώσουμε αν σηκώσουμε με το παράμαλλο ένα μελανούρι έξω από το νερό. Ακόμα και σε μικρά μεγέθη, έχουν τη τάση να γδέρνουν τη πετονιά μας και να μας υποχρεώνουν μετά από μερικά κομμάτια, να κόβουμε λίγο το παράμαλλό μας και να δένουμε το αγκίστρι μας λίγο πιο πάνω. Πιστεύω ότι καρφώνοντας απότομα την ώρα που το μελανούρι τρέχει, τεντώνεται με δύναμη η πετονιά και τρίβεται στα κοφτερά σα ξυράφι δόντια με αποτέλεσμα να κόβεται ακαριαία. Για να μην έχουμε αδικαιολόγητα κοψίματα, παλεύουμε το ψάρι με χαλαρά φρένα. Αντί να φέρουμε το ψάρι σε 20 δευτερόλεπτα θα το φέρουμε σε 60. Το κοπάδι δεν χάνεται από κάτω. Αντίθετα το κοπάδι εξαφανίζεται αν χαθεί ένα μεγάλο ψάρι με αγκίστρι στο στόμα. Το κατάλληλο μαλάγρωμα είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος, μπορεί να σου κρατήσει ή να σου ξαναφέρει το κοπάδι, ακόμα και σε τυχόν κόψιμο από κάποιο ψάρι. Και κυρίως το μπιγκατίνο. Το θεωρώ το ιδανικό δόλωμα για τα μελανούρια. Και τακτικό άφθονο σφεντόνιασμα. Στο 99% των περιπτώσεων, όταν καθαρίζω τα μελανούρια, το στομάχι τους είναι τίγκα με μπιγκατίνι. Και όμως θέλησαν να γευτούν το λαχταριστό μπουκέτο σκουληκιών του αγκιστριού. Θεωρώ ότι τα μπιγκατίνι που πέφτουν στο νερό τα οδηγούν σε μεγάλο ανταγωνισμό για την τροφή, ακόμα και σε φρενίτιδα. Αυτό δεν θα διαρκέσει πολύ, περίπου μισή ώρα, αλλά μην ανησυχείτε, με το κατάλληλο μαλάγρωμα, θα επαναληφθεί μετά από μια ανάπαυλα.

Αρματωσιά ελαφριά, φελλό +1, μεγάλο παράμαλλο, τουλάχιστον μια οργιά μήκος (εγώ χρησιμοποιώ 2,5 μέτρα παράμαλλο), σε περίπτωση συρόμενης πολλά βαριδάκια των 0,10 του γραμμαρίου απλωμένα ανά 15 εκ. υπολογίζοντας πάντα κάτι λιγότερο λόγω του βάρους της στριφταροπαραμάνας. Σε περίπτωση σταθερής αρματωσιάς, όλα τα βαριδάκια κάτω από τον φελλό και ένα των 0,10 του γραμμαρίου κοντά στην ένωση μάνας παράμαλλου. Τύπος φελλού ανάλογα με τις συνθήκες και τα ρεύματα, μην ξεχνάτε ότι τα μελανούρια παίρνουν το δόλωμα και τρέχουν, δεν υπάρχει ανάγκη για ευαισθησίες. Προσωπικά τις περισσότερες φορές χρησιμοποιώ straight φελλό επειδή κάνει λιγότερο θόρυβο όταν πέφτει στο νερό. Το παράμαλλο θα έχει διάμετρο μέχρι 0,14χιλ. το μικρότερο, με προτίμηση στα 0,16χιλ. μην ξεχνάτε τα δόντια του. Σε περίπτωση που έχω κοψίματα, προτιμώ να διπλαρώσω το παράμαλλο γύρω στα 5εκ. από το αγκίστρι, παρά να ανέβω σε διάμετρο, έχω δει ότι είναι πιο αποδοτικό. Τα μελανούρια κυνηγούν κυρίως στα μεσόνερα. Τα μεγαλύτερα άτομα του κοπαδιού όμως, τις περισσότερες φορές κινούνται κοντά στον βυθό και επιτίθενται στο θήραμα κάθετα, από κάτω προς τα πάνω. Ξεκινώ πάντα στα 40εκ. περίπου από τον βυθό. Πολλές φορές παίρνω τσιμπήματα σύντομα, πριν το δόλωμα φτάσει κάτω. Τότε προσαρμόζω το βάθος που ψαρεύω, στα μεσόνερα. Αν δεν πάρω σύντομο τσίμπημα και δεν πάρω και τσιμπήματα κάτω, προσαρμόζω το στόπερ ανά μισό μέτρο και ψαρεύω ψηλότερα, μέχρι να τα πετύχω. Λένε ότι ένα μελανούρι όταν πιάνεται ή περνά κάποιο stress (π.χ. από κυνήγημα ενός μεγαλύτερου ψαριού) εκκρίνει μια ουσία που ειδοποιεί τα άλλα ψάρια του κοπαδιού. Δεν είμαι σίγουρος για το παραπάνω αλλά όποτε μπορώ το πιάνω με πετσέτα και πλένω τα χέρια μου μετά για να μην περάσει η μυρουδιά στα δολώματα.

Μπολονέζ

Κύμα, αφρουδιά, αέρας τις περισσότερες φορές κόντρα, να σε βρέχει το αντιμάμαλο. Κάθεσαι λίγο πιο ψηλά στο βράχο και αρματώνεις το μπολονέζ καλάμι σου, 6 μέτρα το λιγότερο, ακόμα καλύτερα 7 μέτρα. Σε τέτοιες συνθήκες τα μελανούρια αφήνουν πίσω τους οποιαδήποτε πονηριά, δεν έχουν πλέον αναστολές  και κυνηγάνε σύριζα στο βράχο, τα θρεπτικά στοιχεία που ξεκολλάει το κύμα. Εξαιρετικοί κολυμβητές, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να περιπλανηθούν μέσα στην ανακατωσούρα και στο δυνατό αντιμάμαλο. Αν υπάρχει και μικρό, στενό κολπάκι, εκεί θα στηθούμε. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να τα φωνάξουμε, αυτό σημαίνει μαλάγρα, πολλή μαλάγρα. Ρίχνουμε κυρίως πολτό ή ημίυγρη, ακριβώς μπροστά μας, επάνω στο βράχο που χτυπάει το κύμα. Προσοχή, στο βράχο, όχι μέσα στο νερό, να χτυπήσει την μαλάγρα το κύμα, να την πάρει μαζί του, να την ξαναφέρει στον βράχο κ.ο.κ. Αυτό την κάνει να διαλύεται και να παρασύρεται από το κύμα, αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί και ένα ευδιάκριτο για τα ψάρια μονοπάτι, που θα τα οδηγήσει κοντά μας. Εδώ δεν χρειάζονται ευγένειες, χοντρές αρματωσιές, ντούρα καλάμια, medium και hard, ικανά να πετάξουν έξω ένα μελανούρι 700άρι χωρίς απόχη. Καλός φίλος τα ψαρεύει σε τέτοιες συνθήκες με 26άρα μάνα και 24άρι παράμαλλο. Για κάποιον περίεργο λόγο, όπως έχουν δείξει πολλά ψαρέματα, σε τέτοιες συνθήκες, αν παλέψεις το ψάρι, το κοπάδι τρομάζει και φεύγει, εν αντιθέσει με τα ήρεμα νερά που τα ψάρια παραμένουν εκεί γύρω. Πρέπει να το βγάλεις άμεσα έξω μόλις τσιμπήσει, χωρίς να πάρει κεφάλι προς τα έξω, διαφορετικά το κοπάδι εξαφανίζεται. Φελλό μπολονέζ +4 και πάνω, στρογγυλός επάνω για να μην τον καβαλάει το κύμα ει δυνατόν με κόκκινο το επάνω μισό κομμάτι και κοντό παράμαλλο, γύρω στους 70 πόντους για να υπάρχει μεγαλύτερη αμεσότητα στο κάρφωμα. Ψαρεύουμε από τα μεσόνερα και πάνω, εδώ τα μελανούρια έρχονται από κάτω και αρπάζουν το δόλωμα, κατόπιν κινούνται πάλι προς τα κάτω, εδώ καρφώνουμε με το βύθισμα του φελλού. Δολώνουμε μπιγκατίνι και ταυτόχρονα ρίχνουμε γενναίες δόσεις από αυτό για μαλάγρωμα, ή ζύμη, σε ανάλογη γεύση με την μαλάγρα, ή δολώνουμε την ίδια την μαλάγρα. Επίσης χρειάζεται κάποιες φορές να ψαρέψουμε μπολονέζ σε προβλήτα λιμανιού. Έχει τύχει αρκετές φορές να ψαρεύω σε αγαπημένο νησί του Σαρωνικού, με μεγάλη προβλήτα που βλέπει στα ανοιχτά και καλό μελανουρότοπο, με εγγλέζικο. Στα 15 μέτρα μπροστά μου τσιμπάνε Λίτσες. Αν τους ξέφευγε το δόλωμα και ερχόταν με το ρεύμα προς τα έξω, κυκλοφορούσαν τα μελανούρια. Οπότε αμέσως αλλαγή σε μπολονέζ με ελαφριά αρματωσιά.

Επιλογή τόπου

Ο τόπος πρέπει να είναι κλειστός μικρός κόλπος, μικρό κολπάκι ακόμα καλύτερα, να μπαίνει μέσα το κύμα, να χτυπάει στα βράχια και να κάνει μεγάλη αφρουδιά. Για μεγαλύτερες ακόμα επιτυχίες θα πρέπει ο βράχος που χτυπιέται από το κύμα να κάνει μια εξοχή και μετά μια εσοχή από κάτω. Τα μεγάλα μελανούρια πάνε πάντα μέσα στην εσοχή. Ρίχνουμε την μαλάγρα λίγη-λίγη εκεί που σκάει το κύμα, πάνω στον βράχο. Το κύμα την παίρνει, την πάει προς ταμέσα και το αντιμάμαλο την ξαναφέρνει μπροστά μας. Όπως σκάει το κύμα στο βράχο και πάει κατόπιν προς τα μέσα, η αφρουδιά κάνει μια λευκή γραμμή. Τα μελανούρια θα τα βρεις σε αυτήν την γραμμή, γιατί εκεί είναι και η μαλάγρα μας που την παρασύρει το ρεύμα, όταν δε ρίξουμε τον φελλό μας θα προσέξουμε να προχωράει πάνω σε αυτήν την γραμμή.
Οι τρόποι που ψαρεύουμε είναι δύο:

Εάν κατορθώσουμε με την μαλάγρα και βάλουμε τα μελανούρια μέσα στο κολπάκι, σε απόσταση 3 έως 4 μέτρα από εκεί που σκάει το κύμα, ρίχνουμε την αρματωσιά μας μπροστά στον βράχο εκεί που σκάει το κύμα. Το κύμα την παρασύρει προς τα έξω και  άμεσα το μελανούρι έχει αρπάξει το δόλωμά μας. Θα δούμε τον φελλό να βουλιάζει απότομα, δεν καρφώνουμε, ο φελλός θα ξανανέβει στην επιφάνεια και μετά από λίγο θα ξαναβυθιστεί, εκεί καρφώνουμε και το μελανούρι είναι έξω. Αυτό γίνεται γιατί το μελανούρι δεν καταπίνει το μπιγκατίνι αμέσως, προσπαθεί να το τραβήξει (έχουμε τα φρένα χαλαρά για να μην βρει αντίσταση και παρατήσει το δόλωμα), την δεύτερη φορά μπουκώνει το δόλωμα και φεύγει. Προσοχή, δεν το αφήνουμε να πάρει κεφάλια, αν πάρει κεφάλι, θα σπαρταρήσει πολύ και μπορεί να καταστρέψει το ψάρεμά μας τρομάζοντας τα υπόλοιπα μέλη του κοπαδιού. Εάν δούμε ότι δεν έχουμε τσιμπήματα από μελανούρια ή τσιμπάνε μόνο μικρά, ρίχνουμε την αρματωσιά μας λίγο πιο μέσα, στα 3 έως 4 μέτρα. Το ρεύμα παρασύρει τον φελλό μας προς τα έξω, στην ουρά της αφρουδιάς. Τα μεγάλα μελανούρια θα είναι εκεί και για κάποιους λόγους δεν μπαίνουν μέσα στο κολπάκι. Θέλει συνεχές μαλάγρωμα για να κρατήσουμε τα μελανούρια στην ψαρεύτρα μας. Έτσι ψαρεύουμε όταν ο αέρας είναι 3-4 bf  ή και λίγο παραπάνω και φυσάει από την πλάτη μας, οπότε το ρεύμα κατά 99% είναι αντίθετο και έρχεται προς το μέρος μας. Αν ο αέρας είναι κόντρα, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα ψαρέψουμε. Θα καθίσουμε με τέτοιον τρόπο ώστε να μην μας βλέπουν τα μελανούρια, δεν φοράμε ανοιχτόχρωμα ρούχα. Δεν ξεκινάμε το ψάρεμα αν δεν βεβαιωθούμε ότι έχουν μαζευτεί τα μεγάλα μελανούρια. Ο καλύτερος τρόπος είναι να πάμε στον τόπο και να ξεκινήσουμε το μαλάγρωμα στις 4με 5 το πρωί και να αρχίσουμε το ψάρεμα με το χάραμα, στις 6 με 7 το πρωί. Πως ελέγχουμε αν έχουν μπει τα μεγάλα μελανούρια: Έχουμε μαζί μας την κόρα από μία φέτα ψωμί, ρίχνουμε στην θάλασσα ένα κομμάτι σε μέγεθος στραγαλιού. Αν έχουν μαζευτεί τα μελανούρια θα πεταχτούν επάνω για να τσιμπήσουν την κόρα, ανάλογα με το μέγεθος αναταραχής καταλαβαίνουμε αν είναι μικρά ή μεγάλα. Αν είναι μικρά, περιμένουμε. Αν δούμε ότι δεν έρχονται τα μεγάλα, αρχίζουμε το ψάρεμά μας, τα μεγάλα είναι μακριά, μπορεί να κάθονται έξω από το κολπάκι. Αυτό θα το δούμε αν ρίξουμε λίγο πιο μέσα και τσιμπήσει μεγάλο μελανούρι, οπότε προσαρμόζουμε το ψάρεμά μας ανάλογα.

Εξοπλισμός

Καλάμι από 4,20 έως 5 μέτρα, τηλεσκοπικό, σκληρό, με δράση κορυφής και c.w. από 30 έως 75 γραμμάρια. Υπάρχουν μπολονέζ και εγγλέζικα καλάμια με αυτά τα χαρακτηριστικά, καθώς και κάποια υβριδικά καλάμια που είναι μεταξύ μπολονέζ και εγγλέζικου. Το καλάμι με τις κατάλληλες πετονιές πρέπει να είναι σε θέση να φέρει έξω ένα ψάρι 600-700 γραμμάρια χωρίς απόχη. Δεν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε απόχη κατά το δυνατόν, η όλη διαδικασία πιθανότατα θα τρομάξει τα υπόλοιπα ψάρια, μην ξεχνάμε ότι τα έχουμε μαζέψει μέσα σε μερικά τετραγωνικά μέτρα. Εάν χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε απόχη, θα πρέπει ο τόπος να μας επιτρέπει να κινηθούμε προς την έξοδο του κολπίσκου, έτσι ώστε να απομακρυνθούμε από το κοπάδι και να το αποχιάσουμε εκεί. Χρησιμοποιούμε μακρυκότσανο αγκίστρι, δυνατό, έτσι ώστε να μην ανοίγει. Διάμετρος μάνας 0,25mm και παράμαλλου, 0,23mm. Αν τα μελανούρια είναι πάνω από 600 γραμμάρια, καλύτερο είναι να χρησιμοποιήσουμε την μάνα μονοκόμματη, χωρίς παράμαλλο. Οι φελλοί που χρησιμοποιούμε πρέπει να είναι μικροί, μολυβωμένοι, σχέδιο σφαίρα ή αχλάδι. Αν χρησιμοποιήσουμε αμολύβωτο φελλό, θα πρέπει να του βάλουμε μολύβια ακριβώς από κάτω για να είναι πιο σταθερός και ευαίσθητος. Χρώμα φελλού κόκκινο, για να φαίνεται καλύτερα στην αφρουδιά. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και κίτρινο, αλλά αν έχει ήλιο δεν θα φαίνεται πολύ καλά. Προτιμάμε φελλούς με ερμάτισμα μέχρι 1 γραμμάριο το πολύ. Παράμαλλο μία οργιά τουλάχιστον, μακρύτερο ακόμα καλύτερα και μολυβώνουμε το παράμαλλο με 3 έως 4 σχιστά μολυβάκια του 0,06 γραμμαρίου. Τα υπόλοιπα κάτω από τον φελλό.

Μαλάγρωμα στις παραπάνω τεχνικές

Η μαλάγρα είναι το βασικό στοιχείο στο ψάρεμα του μελανουριού. Το μελανούρι είναι αρπακτικό ψάρι, άρα θέλει ένα διατροφικό ερέθισμα, έτσι ώστε να επιτεθεί. Η καλύτερη μαλάγρα είναι τα μπιγκατίνι, με τα οποία θα δολώσουμε και το αγκίστρι μας. Έχει πολλά πλεονεκτήματα, με κυριότερο, ότι, μαλαγρώνουμε με το δόλωμα που χρησιμοποιούμε και  ότι, όταν μαλαγρώνουμε με μπιγκατίνι δεν μαζεύουμε μικρόψαρα. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μαζί με τα μπιγκατίνι και μαλάγρα σε μορφή αλεύρων. Προσοχή, στα συστατικά της πρέπει να περιέχει οπωσδήποτε γάλα. Το γάλα δημιουργεί νέφος, οπότε διεγείρει το οπτικό σύστημα του ψαριού και έχει μία  οσμή που διεγείρει το πεπτικό του σύστημα. Τα συνηθέστερα άλλα συστατικά είναι το τυρί, όπως και το σκόρδο επειδή είναι πικάντικο. Το χειμώνα, κυρίως στα λιμάνια που υπάρχουν μελανούρια χρειάζεται καυτερή πιπεριά. Σημαντικό είναι στη βάση της μαλάγρας να υπάρχει ρυζάλευρο, είναι πολύ λευκό και αφήνει νέφος από μόνο του συμπληρώνοντας το νέφος που αφήνει το γάλα. Δεν αντικαθιστά το γάλα, προσοχή, δεν πάμε για μελανούρια χωρίς γάλα στη μαλάγρα. Δεν επιτρέπεται το μαλάγρωμα μακριά από το βράχο, δεν επιτρέπεται η μαλάγρα να είναι σφιχτή. Η μαλάγρα πρέπει να είναι σαν το χυλό, να την ρίξεις στα βράχια (με ένα κουτάλι, μία κουταλιά της σούπας τη φορά), να την πάρει το κύμα, να διαλυθεί και να μείνει η οσμή. Μαλαγρώνουμε συνέχεια και σε τακτά χρονικά διαστήματα, δεν σταματάμε καθόλου το μαλάγρωμα, ρίχνουμε 2 φορές μαλάγρα και μία μπιγκατίνι. Στην περίπτωση που ψαρεύουμε τα μελανούρια με την εγγλέζικη τεχνική, μακριά από τα βράχια, η μαλάγρα μας θα είναι με τέτοιο τρόπο φτιαγμένη, ώστε να σπάει στα μεσόνερα. Σε καλές καιρικές συνθήκες (όπου τα ψάχνουμε πιο μακριά), τα μελανούρια δεν ανεβαίνουν ψηλά, κάθονται κοντά στον βυθό και κάνουν κάθετες εφορμήσεις προς τα πάνω για να αρπάξουν την τροφή τους. Στήστε λοιπόν τα καρτέρια σας για αυτό το υπέροχο θήραμα και κάπου εκεί θα μας βρείτε και εμάς !

Κείμενο Θοδωρής Νταμάτης
Πηγή floatfishingreece