Μπολονέζ στο λιμάνι

Λιμάνια, εκεί που οι περισσότεροι ψαράδες ξεκίνησαν να ψαρεύουν και να λατρεύουν την θάλασσα. Με ένα φελλό που τυλίγαμε την πετονιά η δικιά μου γενιά, με καρούλι οι νεώτεροι. Όλοι κάναμε τα πρώτα μας βήματα σε έναν μόλο με δόλωμα λίγο ψωμί, ή μια γαρίδα ή μια σαρδέλα, φρίσσα , γαύρο, από το διπλανό καΐκι που ξεψάριζε. Αυτό είναι το μυστικό στο λιμάνι, το καΐκι που ξεψαρίζει. Λιμάνι, ο ιδανικός τόπος για ψάρεμα με την τεχνική του μπολονέζ. Η μεγάλη πλειοψηφία των λιμανιών στον τόπο μας έχει βάθος από 3 έως 6 μέτρα, ιδανικά για να ψαρέψεις με ένα εξάμετρο ή εφτάμετρο μπολονέζ καλάμι με σταθερή αρματωσιά, έτσι ώστε να έχεις όλα τα πλεονεκτήματα της ευαισθησίας και του άμεσου καρφώματος που έχει. Εύκολη πρόσβαση με το αυτοκίνητο, τις περισσότερες φορές το έχουμε πίσω μας, χωρίς να μας προβληματίζει ο όγκος του εξοπλισμού που θα έχουμε μαζί μας. Τα ψάρια κυκλοφορούν κοντά στον ντόκο και δεν χρειάζονται μακρινές βολές για να τα βρούμε.

Διαλέγοντας σημείο.

Τα λιμάνια είναι τόποι που τα ψάρια βρίσκουν τροφή, απαγγιάζουν στους αέρηδες και νιώθουν ασφάλεια τη νύχτα. Αυτό το ξέρουν και οι κυνηγοί, οπότε υπάρχει μια διαρκής κίνηση μέσα στο λιμάνι, καθώς και στην μπούκα του λιμανιού, με κυριότερες ώρες το ξημέρωμα που βγαίνουν και το σούρουπο που μπαίνουν. Και βέβαια όλα περνάνε κάτω από τα καΐκια, γρι-γρι και τράτες περιμένοντας να βρουν τα υπολείμματα από το ξεψάρισμα. Αυτά είναι και τα καλύτερα σημεία για να στήσουμε τον εξοπλισμό μας, δίπλα στα καΐκια, όπου θα περάσουν σίγουρα από κει όλα τα ψάρια του λιμανιού. Αμέσως μετά έρχεται η μπούκα του λιμανιού απ’ όπου θα περάσουν πάλι όλα τα ψάρια που μπαινοβγαίνουν στο λιμάνι. Εδώ θέλει λίγο προσοχή γιατί πάντα υπάρχει ρεύμα, θα πρέπει να βρούμε ένα σημείο που να κόβει λίγο, συνήθως μερικά μέτρα πριν την μπούκα. Υπάρχουν και σημεία μέσα στα λιμάνια που μαζεύονται ψάρια, τα οποία είτε τα βρίσκουμε εξερευνώντας το λιμάνι με πολλαπλά ψαρέματα, είτε από πληροφορίες, είτε παρακολουθώντας τα σημεία που ψαρεύουν οι τοπικοί ψαράδες.

Συνθήκες.

Ψάρι που το βλέπεις, δεν το πιάνεις. Αυτό το ρητό έχει εφαρμογή στο λιμάνι. Συνήθως ρηχά νερά ήρεμα πολλές φορές καθαρά και διάφανα. Ένα ρυτίδιασμα του νερού το θέλουμε, να θολώνει το νερό και να διεγείρει τα διατροφικά ένστικτα του ψαριού. Αν τα νερά είναι ήρεμα και καθαρά τραβιόμαστε πιο πίσω έτσι ώστε να μην φαινόμαστε από το νερό και να μην φαίνεται ούτε η σκιά μας. Μην ξεχνάμε ότι στο λιμάνι κυκλοφορούν και μεγάλα λαβράκια, κέφαλοι και τσιπούρες (στα οποία και αποσκοπούμε άλλωστε) που έχουν πάρει ντοκτορά πάνω στην συμπεριφορά των ψαράδων. Σε τέτοιες περιπτώσεις και μέρα χρησιμοποιώ την λεπτότερη δυνατόν διατομή παράμαλλου, καλής ποιότητας fluorocarbon. Σε περίπτωση δυνατού αέρα, διαλέγουμε σημείο που να τον έχουμε πίσω μας αν είναι δυνατόν. Το μπολονέζ καλάμι κουμαντάρεται δύσκολα σε δυνατό αέρα, έχει αρκετό ζόρι, οπότε πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί σε τέτοιες συνθήκες. Το μπολονέζ έχει πολύ καλή συμπεριφορά στο ρεύμα, οπότε τις περισσότερες φορές το ελαφρύ ρεύμα του λιμανιού δεν επηρεάζει το ψάρεμά μας. Αν καθίσουμε κοντά στην μπούκα που το ρεύμα είναι ισχυρότερο, θα πρέπει να βάλουμε ένα φελλό με ερμάτισμα βαρύτερο από το φυσιολογικό για να αντισταθμίσουμε την μετακίνηση του φελλού μας με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Ένας φελλός με ερμάτισμα  4 γραμμάρια μπορεί να ανταπεξέλθει στις περισσότερες συνθήκες.

Το ψάρεμα.

Επισκέπτομαι συχνά το λιμάνι ενός πολύ κοντινού νησιού που μου δίνει αρκετά και καλά ψάρια σχεδόν κάθε φορά που ψαρεύω εκεί, μέρα ή νύχτα. Σήμερα θα δοκίμαζα ένα σημείο που αράζουν γρι-γρι και συνήθως είναι δεμένα πλάγια και πολύ πυκνά, με δίχτυα στον ντόκο, οπότε δεν μπορείς να ψαρέψεις. Αλλά τα περισσότερα έλειπαν το πρωί οπότε ήταν καλή ευκαιρία να ψαρέψω εκείνο το σημείο, καθώς θεωρώ ότι με το ξεψάρισμα των καϊκιών είναι ένα σημείο που τραβάει μόνιμα τα ψάρια που βρίσκουν πάντα τροφή εκεί. Βρήκα ένα σημείο που είχε χώρο να στήσω τον εξοπλισμό μου ανάμεσα σε δύο στοίβες διχτυών και αρχίζω να βυθομετρώ με το βυθόμετρο. Εδώ και πάρα πολύ καιρό χρησιμοποιώ βυθόμετρο καλαμιού, η σωστή βυθομέτρηση παίρνει πάρα πολλή ώρα και έτσι κερδίζω χρόνο που αφιερώνω στο ψάρεμα. Το βάθος ήταν στα 6,5 μέτρα, δυσάρεστη έκπληξη που δεν μου άφηνε περιθώριο να χρησιμοποιήσω σταθερή αρματωσιά, οπότε έπρεπε να κάνω συρόμενη διότι δεν είχα μαζί μου εφτάμετρο καλάμι. Κανένα πρόβλημα, διαλέγω έναν φελλό με ερμάτισμα 2 γραμμαρίων, το ρεύμα ήταν ελάχιστο και ήθελα πολύ διακριτική αρματωσιά, οπότε με 10 μολυβάκια των 0,20 γρ. θα ήμουν εντάξει. Όπως προείπα τα καϊκια στο σημείο αυτό πλαγιοδένουν στον ντόκο, οπότε δεν υπάρχουν ρεμέτζα. Επειδή θα ψάρευα ημέρα και τα νερά ήταν καθαρά, παρ’ όλο που υπήρχε ένα ρυτίδιασμα στο νερό, επέλεξα να ψαρέψω με λεπτά και ελαφρά εργαλεία. Ένας  ακόμα λόγος ήταν ότι στο λιμάνι αυτό τα ψάρια είναι πολύ πονηρεμένα και δεν πλησιάζουν τα χοντρότερα παράμαλα. Καλάμι εξάμετρο, light και παραβολικό, μάνα με διάμετρο 0,16 χιλ. και παράμαλλο 0,11 χιλ. σε μήκος μιας οργιάς. Τα φρένα ρυθμισμένα λίγο πιο κάτω από το όριο θραύσης του παράμαλλου. Το μήκος του παράμαλλου μπορεί να φαίνεται μεγάλο για μπολονέζ αλλά πάντα έχω μια εμμονή στα μακριά παράμαλλα που μου έχει βγει σε καλό. Άλλος ένας λόγος για το μήκος του παράμαλλου είναι η διάμετρός του. Το fluorocarbon έχει πολύ μικρή ελαστικότητα, πολύ μικρότερη από τις συμβατικές πετονιές και για να αντέξει στο σοκ ενός καρφώματος ή ενός απότομου κεφαλιού κάποιου ψαριού, σε αυτήν την διάμετρο χρειάζεται αρκετό μήκος. Κάνω και μια βυθομέτρηση ακριβείας με βυθομετρητή και βάζω το δόλωμά μου 3 εκ. πάνω από τον βυθό. Λόγω μήκους και διαμέτρου παράμαλλου, με το ελαφρύ ρεύμα που είχε θα έκανε μια διαγώνιο η αρματωσιά και θα ψάρευε λίγο παραπάνω, ικανοποιητική απόσταση για όλα τα είδη των ψαριών. Δόλωμα μπικατίνι, το κλασικό δόλωμα των τεχνικών του φελλού, όσο έφτιαχνα την αρματωσιά έριξα κατά διαστήματα 3 γεμάτες σφεντονιές μπικατίνι να δουλεύει. Ταυτόχρονα και 4 μπάλες μαλάγρα με γεύση σαρδέλας. Τα τσιμπήματα άρχισαν από νωρίς, αλλά μικρά σπαράκια και σαργουδάκια που επέστρεφαν πάλι πίσω, από την άλλη πλευρά του μώλου. Αρκετά κεφαλίσια τσιμπήματα, αλλά δεν άρπαζαν το δόλωμα, το πιπιλούσαν και τα μπικατίνι επέστρεφαν πίσω ξεζουμισμένα. Το πρόβλημα λύθηκε τελικά με δολωσιά όπου τα σκουλήκια έμπαιναν επιδερμικά και από το πλάι στο αγκίστρι, καθώς και με κάρφωμα σε πρώτο χρόνο, αμέσως μόλις βυθιζόταν ο φελλός. Δεν άργησε και η πρώτη επιτυχία με ένα ικανοποιητικό κέφαλο που έδωσε μεγάλη μάχη. Λόγω διαμέτρου του παράμαλλου άργησε λίγο να μπει στην απόχη. Ευτυχώς το κοπάδι δεν έφυγε, έριξα και μαλάγρα βέβαια και κατά την διάρκεια της μάχης, αλλά και αμέσως μόλις ο κέφαλος μπήκε στην απόχη. Με τον ίδιο τρόπο βγήκαν άλλοι 3 κέφαλοι, μέχρι που το κοπάδι εγκατέλειψε το σημείο. Πολύ πονηρεμένα τα ψάρια και τσίμπαγαν πολύ μίζερα. Μέχρι να τελειώσει το ψάρεμα τσίμπησαν ένας ευμεγέθης σαργός και μία ούγαινα. Τα ψάρια στο λιμάνι τριγυρνάνε κοντά στον ντόκο. Επίσης τρώνε στον βυθό ή πολύ κοντά σε αυτόν. Πολύ συχνά πλησιάζουν και τον ντόκο και είναι στην κυριολεξία μπροστά στα πόδια μας. Δεν είναι ανάγκη να ρίχνουμε την αρματωσιά μας μακριά, μία απόσταση 8 έως 10 μέτρα είναι υπεράρκετη. Μια απόσταση από τον βυθό 5 έως 10 εκατοστά είναι ικανοποιητική. Μην ξεχνάμε ότι στο μπολονέζ καρφώνεις. Είναι η μόνη τεχνική μετά το απίκο, όπου αισθάνεσαι ότι το ψάρι το καρφώνεις και δεν παίρνει το δόλωμα και τρέχει. Η γωνία που καρφώνεις είναι πολύ πιο κάθετη από το εγγλέζικο ή άλλες τεχνικές. Ευθύνεται γι αυτό το μεγάλο μήκος του καλαμιού και η κοντινή απόσταση. Αυτό σημαίνει μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση και γρηγορότερα αντανακλαστικά διότι παίρνει χρόνο να σηκώσεις το καλάμι. Επίσης εγώ χρησιμοποιώ αγκίστρια ίσια σχετικά μακρύλαιμα, με μικρή νούλα και όχι στραβά. Στο μπολονέζ λόγω της γωνίας που έχει η αρματωσιά, έχω καλύτερη ανταπόκριση στο βούλιαγμα του φελλού και καρφώνω, δεν περιμένω να πάρει το δόλωμα το ψάρι και να φύγει, οπότε έχω βρει ότι το παραπάνω σχέδιο αγκιστριού αποδίδει καλύτερα. Απόχη τετράμετρη το λιγότερο, ειδικά αν ψαρεύετε μόνοι σας. 

Αρματωσιά απλή, στόπερ, μια χάντρα διαφανή και ο φελλός. Την χάντρα την βάζουμε για να μην προσπερνάει το δαχτυλίδι του φελλού το στόπερ συνδέω το παράμαλλο με την μάνα θηλιά με θηλιά και ξεκινώντας από την θηλιά ισομοιράζω τα βαριδάκια σε μήκος 2 μέτρων. Πολλοί χρησιμοποιούν στριφτάρι στην ένωση μάνας με παράμαλλο. Είναι ικανοποιητικό και αυτό, αρκεί να είναι όσο το δυνατόν μικρότερο και διακριτικό. Προσωπικά αισθάνομαι καλύτερα με την θηλιά-θηλιά, χωρίς να έχω κάτι να προσάψω στο στριφτάρι. Και να θυμόμαστε, πάντα να καθαρίζουμε τα σκουπίδια μας. Σε μια σακούλα όλα, και στον κάδο, όλα τα λιμάνια έχουν κάδους. Αν δεν το κάνουμε θα τα ξαναβρούμε εκεί την επόμενη φορά σε μεγαλύτερη ποσότητα και από άλλους ψαράδες.

Πηγή floatfishingreece